ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι τεταρτοετής φοιτήτρια φιλοσοφικής σχολής.Πρώτο και δεύτερο έτος, πατούσα σπάνια στη σχολή, παρακολουθούσα ελάχιστα έως και καθόλου, και έκαιγα μαθήματα στις εξεταστικές χωρίς να με πολυνοιάζει. Έξοδοι, παρέες, σχέσεις αλλά και η συνήθεια να απολαμβάνω την μοναξιά μου, πρώτη φορά σε ένα σπίτι δικό μου, και να κάνω πράγματα που μου αρέσουν πέρασαν σε πρώτη μοίρα. Τεράστιο λάθος. Τρίτο έτος, πήγαινα μία στο τόσο σχολή, και άρχισα να διαβάζω, αλλά και πάλι χωρίς πάρα πολλά αποτελέσματα..Τώρα που πέρασε και η χειμερινή εξεταστική του 4ου έτους, και συνολικά έχω περασμένα 20 μαθήματα(για πτυχίο θέλω 48), με έχει πάρει τόσο πολύ απο κάτω που συνεχώς υποφέρω απο τύψεις που δεν ήμουν πιο αφοσιωμένη στις σπουδές μου. Συγκεκριμένα το ότι δε παρακολουθούσα, λειτούργησε ως φαύλος κύκλος, με τις τύψεις, με την ενοχή κλπ... Αυτό το εξάμηνο(τελευταίο εξάμηνο της σχολής)ξεκίνησα σιγά σιγα να πηγαίνω, και έχω σκοπό να πηγαίνω καθημερινά σχεδόν,και στην εξεταστική να δώσω πολλά μαθήματα, και να διαβάσω αρκετά στη διάρκεια του εξαμήνου. Όμως όταν είναι βράδυ και το επόμενο πρωί είναι να πάω για μάθημα, νιώθω πολύ άσχημα, γιατί σκέφτομαι πώς οι συμφοιτητές μου θα με κοροιδεύουν πίσω από τη πλάτη μου, ή θα αναρωτιούνται πώς και πάτησα στη σχολή. Και επανέρχονται οι τύψεις και τα άσχημα συναισθήματα με κατακλύζουν. Στο σχολείο ήμουν άριστη μαθήτρια και επιμελής. Και η σύγκριση με το τώρα με τσακίζει. Νιώθω σαν χαραμοφάισσα που απλά καθόταν για 3 χρόνια. Έχω αρχίσει ήδη διάβασμα για Ιούνιο παρ'όλα αυτά, και το προσωπικό μου στοίχημα είναι σε 4 εξεταστικές να "καθαρίσω" τα 28 μαθήματα που μου απομένουν για πτυχίο, ώστε να τελειώσω στα τέλη του 5ου έτους...Τί λέτε? Γίνεται πιστεύετε? Η είναι αργά για να κάνω τη διαφορά? :/ Έχετε βρεθεί ποτέ σε παρόμοια θέση?