ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο βράχος της ψυχής μουΕίναι μία λοξευμένη πέτραΣτις αιχμές της οποίαςΌλος ο κόσμος ξετυλίγεταιΌπως η ζωή στα μάτια σουΓεμάτη κακοτράχαλα μονοπάτιαΜα εγώ δε σταματώΣυνεχίζω ακάθεκτοςΝα πολιορκώ την κρύπτηΤην κρύπτη της ψυχής σουΟλάκερο το σύμπαν κρύβειΜα εγώ αποζητώ την ευτυχία τηςΤην αγάπη που τόσο καλά φυλάττει εντός τηςΑχ, γιατί μου έδωκές την;Γιατί με αγαπάς; Όχι.Γιατί είμαι όλο σου το είναι.Γεμίζεις την πλάση μου, νιώθω την ψυχή σουΔε σε νοιάζει αν η κρύπτη σου μείνει άδειαΞέρεις ότι δεν υπήρξε ποτέ πιο γεμάτηΤη θέση της ψυχής κατέλαβε η καρδιάΤην άνθισε όπως η άνοιξηΗ άνοιξη τις γλαδιόλεςΣτη μυρωδιά τους ουδείςΟυδείς έμεινε ασυγκίνητοςΜου θυμίζει εσένα θωρώντας σεΗ τελειότητα της ατελούς φύσης σουΤούτη μου έδωκε νόημα να ζω