ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχουμε και λέμε,γυναίκα στα 35,άνεργη βεβαίως ,μένω στους γονείς ,ναι ναι στο εφηβικό δωμάτιο. Είχα φύγει για κάποιο διάστημα αλλά λογω ανεργίας και αφραγκίας ..welcome home baby..κάνω ότι μπορώ για να βρω κάτι..ελπίζω..Οι γονείς πολύ εντάξει άνθρωποι ,με κατανόηση,βοηθούν ,χωρίς να πιέζουν. Ναι είμαι τυχερή σε αυτό.Υπάρχει σχέση,εκείνος 38 χωρισμένος με παιδί,άνεργος, κάνει διάφορα μεροκάματα από δω και από κει ,και ότι βγάζει τα δίνει στην πρώην για το παιδί.Μένει και αυτός στους γονείς,και έχει και το παιδάκι τα σαββατοκύριακα.Συναντιόμαστε σε πάρκα και πλατείες,χώρος δικός μας για σεξ δεν υπάρχει,αμα κανένας φίλος μπορέσει μας δανείζει το χώρο του.Για να μείνουμε μαζί θα πρέπει να βρούμε δουλειά και οι δύο, αλλιώς δεν γίνεται,το να κάνω οικογένεια το έχω μάλλον ξεχάσει μιά και δω δεν μπορούμε να θρέψουμε τους εαυτούς μας το παιδί μας μάρανε,άσε που ο σύντροφος έχει ήδη ένα παιδί και δυσκολεύεται πάρα πολύ να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του ,τις οικονομικές, ως πατέρας.Δεν τα γράφω για να παραπονεθώ για κάτι, όχι προς Θεού,υπάρχουν και πολύ χειρότερα.Απλώς τα γράφω για συνειδητοποιήσω και γω η ίδια,πως το μοντέλο ζωής, αντρας + γυναίκα= παιδάκια ,οικογένεια ,σπιτικό,πνέει τα λοίσθια για πολύ κόσμο πλέον.Τι θα προκύψει instead,who knows? Wait and see..Την υγειά μας νάχουμε..οκ καρακλισέ, αλλά so true.Ευχαριστώ για την ανάγνωση.Να είστε όλοι καλά.