30.9.2012 | 13:25
(Work) Stress will tear us apart....
Γιατι ετσι μας επιβάλει η κριση. Μολις επιασα καινουργια δουλεια & μετα το ανεπαναληπτο buzz της στιγμης που με πηραν τηλεφωνο & μου την πρόσφεραν,ειμαι μεσα στα βαθια νερα.Στην Ελλαδα του 1 εκ. και κατι ανεργων, δισταζω να ανακοινωσω στο κοσμο οτι βρηκα δουλεια,για να μη προκαλεσω (τη τυχη μου, αλλα & τους αλλους).Eπειδη ειχα μηνες να δουλεψω & σκουριασα & ξεχνω τα βασικα.Επειδη ξεσυνήθισα να ξυπναω 7, να τελειωνω στις 9 & να μαι παλι σπιτι-δουλεια. Και με σκληρα αφεντικα να με κανουν ντα.Γιατι ξερω οτι αν δεν τους κανω τελικα, θα μου πουν αντε γεια. Ξερω οτι περιμενει ενας πακος με βιογραφικα απο αλλους ταλαντουχους & προθυμους νεους που περιμενουν ανυπομονα τη σειρα τους. Και γω φυσικα θα μεινω στον ασο, παλι σπιτι να βλεπω πρωιναδικα & να περιμενω κανα φιλο για ξυδια & μπλα μπλα.Δεν εχει πλακα, δεν θα πρεπε να ειναι ετσι.Τεσπα, ολα καλα με το κεφαλι ψηλα. Σωστα?Whatever A.
