ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αχ βρε Ειρήνη, θυμάσαι την βόλτα μας πριν απο μερικά χρόνια ένα καλοκαίρι σε μία παραλία ανατολικά της Αθήνας; Εγώ δεν την ξεχνώ... Πίναμε μπύρες και συζητούσαμε όλο το βράδυ περί ανέμων και υδάτων. Πρωί γυρίσαμε. Ήταν όλα τόσο ιδανικά. Μόνο μία φορά βρεθήκαμε απο κοντά και μέσα σε ένα βράδυ ένιωσα σαν σε ξέρω χρόνια. Το ίδιο νιώθαμε. Προσπάθησες να το πάμε παρακάτω αλλά τότε ήμουν σε μια πολύ περίεργη φάση της ζωής μου και σε απώθησα σφυρίζοντας αδιάφορα...τι βλάκας.Δεν έπρεπε να μας το κάνω αυτό. Πλέον εγω προσπαθώ να σε προσεγγίσω αλλά οι ρόλοι αντιστράφηκαν(;) Δεν σε κατηγορώ και δεν πιστευώ στο κάρμα αλλά δυστυχώς αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα; Ίσως... Υπάρχουν κάποιες στιγμές που έρχονται άνθρωποι για να φωτίσουν την ζωή σου αλλά είσαι τόσο ευάλωτος, "τυφλός¨, γεμάτος αμφιβολίες, παγιδευμένος να παλεύεις με σκίες και μια μέρα συνειδητοποιείς το πόσο λάθος έκανες και δεν άνοιξες την καρδιά σου σε ανθρώπους που έχεις έντονα συναισθήματα αλλα επέλεξες παράδοξα να φύγεις. Περίεργο συναίσθημα που σε κάνει να απορείς με τον εαυτό σου.Μακάρι να σε γνώριζα ξανά απο την αρχή...Εκεί, στον κόκκινο σταθμό του Μετρό!~Σ