14.9.2014 | 23:41
ξανά και ξανά
λίγο ακόμα για να κλείσει κι αυτή η μέρα. έχεις μετρήσει πόσες έχουν περάσει από την τελευταιά που ιδωθήκαμε; από την τελευταία που μιλήσαμε;... γύρισα και όλες οι αναμνήσεις ξεχύλισαν από παντού... όσο ήμουν μακριά ήταν αλλιώς, τώρα όμως μοιάζει σαν χθες... πόσο οδυνηρή είναι η σιωπή... ναι, την προτιμώ από τον άρρωστο εγωϊσμό σου. προτιμώ τη μοναξιά από τα αδικαιολόγητα σκαμπανεβασμάτα σου...μάθε ότι δε θα με ξεχάσεις ποτέ. κάθε μια στη ζωή σου θα είναι και ένα κομμάτι δικό μου...ζήσε το. ζήσε το για να θυμάσαι πάντα τι έχασες. ζήσε το. κι άλλο, ξανά και ξανά.