ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κάτω από τα αστέρια που μου έκανες δώρο.. Εκείνα τα πλαστικά που φωσφορίζουν στο σκοτάδι. Και θυμάμαι μαζί σου καλοκαιρινά βράδια σε ξαπλώστρες να κοιτάω τα αστέρια μαζί σου και να κάνουμε αμήχανα αστεία.. Λίγο αργότερα αμήχανα όνειρα. Σε ερωτεύτηκα τόσο πολύ και πίστεψα αληθινά ότι εσύ είσαι αυτός. Ο άνθρωπος μου το μοναδικό μου ταίρι πάνω στη γη. Αυτός που συμπληρώνει τις προτάσεις μου και με λατρεύει όπως είμαι. Κι εγώ πίστεψα ότι είμαι ο άνθρωπος σου. Αυτή που θα είναι για πάντα εκεί και θα σε λατρεύει όπως είσαι. Θα μοιραζόμασταν μία ζωή και αυτή η σκέψη δε με τρόμαξε ποτέ. Τώρα πλέον με τρομάζει η σκέψη ότι δε θα είμαι ο άνθρωπος σου. Δε θα ξανακοιτάξουμε τα αστέρια μαζί και δε θα με λατρεύεις. Τα χιλιάδες χιλιόμετρα που μας χωρίζουν με έκαναν να σε επιθυμώ περισσότερο και να απελπίζομαι. Συγγνώμη που δεν μπόρεσα να το κάνω. Μου λείπει η αγκαλιά σου. Η απόλυτη ηρεμία δίπλα σου μετά από την έκσταση. Και στεναχωριέμαι που δε θα δεις ποτέ τα αστέρια. Ίσως γιαυτό πήρα την απόφαση να τα κολλήσω στον τοίχο επιτέλους...