ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχασα τον πατερα μου πριν χρονια...τοσα χρονια ενιωθα θλιψη παρολο που μας καυεστρεψε τη ζωη και δε μας αφησε τιποτα και καναμε αποποιηση για τα παντα...ουτε καν το σπιτι μας...αλλα ηταν και γενικα ενας δυστροπος ανθρωπος...οσο ζουσε δεν ηθελε να αργω στις εξοδους μου παρολο που ημουν πανω απο 20 και απ τα 25 και μετα δεν του πηρα ουτε ενα ευρω για να βγω εξω..ημουν παντα μια εντιμη κοπελα και εμαθα σημερα σε μια τυχαια κουβεντα απο τον αδερφο μου οτι καποτε επειδη ειχε νευρα ο πατερας μου με κατι με ειπε ξεφτιλισμενη που αργω το βραδυ..ο αδερφος μου απο την αντιδραση μου καταλαβε οτι δεν το ηξερα και μετςνιωσε πιυ το ειπε...ενιωσα πολυ ασχημα γιατι οσα νευρα και να ειχε δε μπορεις να λες ξεφτιλισμενη την κορη σου επειδη βγαινει και διασκεδαζει με τις παρεες της...λυπαμαι πατερα...λυπαμαι που τοσο καιρο στεναχωριεμαι για το χαμο σου και για τη σχεση που δεν ειχαμε καλη..αλλα δεν εφταιγα εγω...το κεφαλι σου εφταιγε...και το εφαγες το κεφαλι σου τελικα απο καρκινο...ο Θεος να σε συγχωρησει...εγω δεν ξερω ποτε και αν...