ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα σου πω μια ιστορία, αλλά λίγο διαφορετική απ'αυτές που μας έλεγαν όταν ήμασταν παιδιά. Ζεις δυο ζωές,η μία είναι μίζερη,βαρετή και η άλλη σου παρέχει όλα όσα θες.Τη μία την ζεις,την άλλη την φαντάζεσαι. Ένα βράδυ,εκεί που πάει να σε πάρει ο ύπνος, το μυαλό σου αρχίζει και κάνει απολογισμό-δεν το ελέγχεις-. Ξαφνικά,συνειδητοποιείς πολλά. Συνειδητοποιείς πως ο λόγος για τον οποίο στερείσαι όλα αυτά που στερείσαι δεν είναι κανένας άλλος από τον ίδιο σου τον εαυτό. Και για να πάρουμε τα πράγματα απ'την αρχή,σου λείπει ένας άνθρωπος,σου λείπει κάποιος που να τον αγαπήσεις,σου λείπει κάποιος που θα σκοτώσει τη μοναξιά σου...όμως κι εσύ, το ξέρεις κατά βάθος, πως δεν το αξίζεις, διότι κι εσύ δεν αγαπάς και δεν αγαπάς γιατί φοβάσαι...φοβάσαι ότι θα δώσεις και δεν θα πάρεις,μετράς την αγάπη, όπως μετράς ένα σακί με πατάτες και περιμένεις να πάρεις αυτό ακριβώς που δίνεις,φοβάσαι το ύψος και το βάθος,φοβάσαι κυρίως το βάθος. Λες πως οι άνθρωποι κάποια στιγμή φεύγουν και φεύγοντας παίρνουν μαζί τους και κάτι δικό σου-εσύ τους το δωσες- και στέκεσαι ασάλευτος και κοιτάζεις το κενό σου,το κενό μέσα σου.Και μετά? μετά μάλλον τέλος αυτά εε? το ρίχνεις στις προχειρότητες,διότι δεν θες να ξαναπάθεις,παρόλα αυτά όμως συνεχίζεις να παραπονιέσαι. Έχεις όνειρα, μα δεν κάνεις ούτε βήμα μπροστά τους,είσαι δειλός. Σκέφτεσαι το χρόνο σου,προχθές λες πέθανε ένα παιδί στην ηλικία μας.Μετά σκέφτεσαι πόσο χρόνο σπαταλάς και πόσες φορές οι άνθρωποι μετανιώνουμε και ευχόμαστε να μπορούσαμε να ελέγξουμε το χρόνο,να πούμε όσα δεν είπαμε,να κάνουμε όσα δεν κάναμε.Και στο κάτω-κάτω γιατί δεν κάνουμε όλα όσα θέλουμε να κάνουμε? Γιατί μας είναι τόσο έμφυτο το αίσθημα της ντροπής?!...τι θα πει αυτός/η,τι θα πει ο γείτονας. Επιθυμείς διακαώς να αποδείξεις κάτι,να αποδείξεις οτι αξίζεις,οτι είσαι κάτι ξεχωριστό....στην πραγματικότητα αυτό που επιθυμείς πιο πολύ είναι να μην κάνεις τα ίδια λάθη με τους γονείς σου. Σταμάτα επιτέλους να φοβάσαι,δεν βαρέθηκες? Φοβάσαι να δώσεις δίχως να πάρεις,φοβάσαι το ρίσκο,φοβάσαι το χρόνο,φοβάσαι την γνώμη των άλλων,φοβάσαι να χρησιμοποιήσεις α' ενικό πρόσωπο τώρα που γράφεις για σένα....Σταμάτα να θυσιάζεις την ευτυχία σου για λίγη σιγουριά. Σταμάτα να γκρινιάζεις γι'αυτά που δεν έχεις και νιώσε και λίγο ευλογημένος για αυτά που έχεις.Κοίτα γύρω σου μια φορά,βγάλε τις παρωπίδες και βάλτους φωτιά και πέτα και τα δεσμά σου μέσα στη φωτιά και πέτα και όλους σου τους φόβους. Ξεκόλλα, η ζώη είναι θέμα γούστου....και που ξέρεις ίσως αύριο που θα ξυπνήσεις ο κόσμος σου να μοιάζει λίγο διαφορετικός, αρκεί να του δώσεις αυτή την ελευθερία!