ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...Περπάτησα αρκετά ως το αυτοκίνητο, στον παράδρομο στο Γκάζι, να πάρω αέρα. Να είμαι για μένα. Δεν ήταν μεγάλη η απόσταση, εγώ την έκανα να είναι. Πέρασε ένας ποδηλάτης. «Που πας? Να σε πάω?» με ρώτησε. «Που θα με βάλεις?» του απάντησα. «Πάνω μου» μου λέει. Χαμογέλασα. Δεν θέλω να είμαι πάνω σε κανέναν, κανένας να είναι πάνω μου. Θέλω να είναι δίπλα μου. Ακόμα κι αν δεν μιλάμε, ακόμα κι αν δεν αγγιζόμαστε. Να μην χρειάζεται να γεμίζω τα κενά που νιώθω με λόγια, με ιστορίες, με γέλια. Ακόμα κι αν μας περιβάλει η σιωπή. Η σιωπή είναι η αλήθεια που μας ξεκουφαίνει…