13.3.2015 | 21:45
ξενοι (?)
Θελω να πω ... Σε βλεπω στη σχολη συχνα πυκνα, εχεις αλλαξει δεν εισαι αυτος που ησουν.Εχεις αφησει μαλλια μακρια , ειχες μουσια τωρα πια παλι οχι , δεν προσεχεις ... Εμφανισιακα εχεις αλλαξει... Γιατι ως ατομο οχι. Εισαι αυτος που ησουν και πριν διομιση χρονια, αλλα εχεις αλλαξει.Παρεες , μερη , μουσικες. Γνωρισες κι αλλα ατομα ομως φιλιες δεν εκανες. Γνωρισες κι αλλα ατομα , ομως αγαπες δεν βρηκες. Και οταν σκεφτομαι τι παιχνιδια παιζει η αποσταση.Απεχω απο εσενα κυριολεκτικα ενα χιλιομετρο.Ενα χιλιομετρο μακρια ειμαι απο εσενα, τωρα που ξαπλωνεις.Αν με ρωτουσες πριν εναν χρονο , αν ρωτουσες τον εαυτο σου , θα ημουν μακρια 324 χμ απο εκει που ξεκουραζεσαι.Ομως ειμαι 324 χμ μακρια απο την σκεψη σου.Γιατι να ειμαστε ξενοι...; Εμεις που γνωριζουμε ο ενας τον αλλον καλυτερα απο το οτιδηποτε...; Αυτη η αμηχανη στιγμη που περναω μπροστα σου και δεν μιλιομαστε.Ειρωνια το ατομο που αφησα να ερθει τοσο πολυ κοντα μου να ειναι και τοσο πολυ μακρια μου ταυτοχρονα. Αλλα και τι θα κανουμε ; Θα παιζουμε παιχνιδια σαν παιδια...; Και τι ειμαι εγω να με αφηνεις στην ζωη σου οποτε δεν στην απασχολει καποιος αλλος ; Γιατι εσυ πιστευεις οτι θα ειμαστε μαζι καποτε.Ομως εμεις δεν θα ειμαστε μαζι ποτε ξανα , και οχι δεν εχουμε τελειωσει ουτε θα τελειωσουμε. Απλα δεν ξερω πως γινεται να συντηρηθει κατι το αυτοκαταστροφικο. Δεν γινεται ποτε.Γιατι ο,τι καταστρεφει εσενα κι εμενα , δεν εκφραζεται με την μετριοτητα της "συντηρησης".
