ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το ξερω πως ολοι μας εχουμε σοβαρα προβληματα (υγειας, ανεργιας, ελπιδας, συννενοησης/επικοινωνιας κ διαφορα αλλα). Το καταλαβαινω κ το σεβομαι απολυτα. Το θεμα ειναι πως πλεον, εχασα την εμπιστοσυνη μου στους ανθρωπους, δεν εχω ορεξη να ερωτευθω ή μαλλον φοβαμαι πως ΔΕΝ μπορω πια να ερωτευθω κανεναν.Ειμαι 3 χρονια ανεργη, με τεραστιες οικονομικες δυσκολιες κ ευτυχως λιγους αλλα καλους φιλους, που αλληλοστηριζομαστε ψυχολογικα. Αναζητω εργασια στο εξωτερικο κ "καπου" υπαρχει ελπιδα εκει για εργασια στον τομεα μου.Εικαζω πως η ανεργια 3 ετων με εχει διαλυσει ή κ ευνουχισει ως ανθρωπο κ ως ψυχη! (?) Ειμαστε με εναν ανθρωπο 2 χρονια μαζι, αλλα δεν εχω διαθεση ουτε ερωτικα να ανταποκριθω κ το εχω συζητησει μαζι του.. δεν ξερω κ εκεινος ποσο θα αντεξει μαζι μου(αν κ μεταξυ μας δεν με απασχολει. Μακαρι να χωρισουμε κ αυριο το πρωι (!)).Κλεινοντας, ζητω συγνωμη εαν η εξομολογηση μου φανταζει επιπολαιη, ενω ο κοσμος εχει πολυ πιο σοβαρα προβληματα.Χρονια πολλα σε ολους τους αναγνωστες κ ολο τον κοσμο με Υγεια..Σ. 43 ετων