ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πήγα στο πάρτι, και του είπα να έρθει λίγο έξω να μιλήσουμε. Πριν πάω με είχε πιάσει ταχυπαλμία, αλλά με το που τον πλησίασα ηρέμησα. Βγήκαμε έξω κόλλησα στον τοίχο, ήρεμα του είπα 'ηθελα να σου πω πως μου αρέσεις' αυτός φρίκαρε εντελώς, τραύλιζε, έπιανε το πρόσωπο του γέλαγε αμήχανα...Όταν ανασυγκροτήθηκε είπε 'μου αρέσει αυτό που έχουμε όπως είναι και θέλω να το διατηρήσουμε έτσι' απάντησα 'οκ, και σόρι αν σε έκανα να νιώσεις άβολα, ήθελα να στο πω γιατί δεν έπρεπε να το κρατήσω άλλο μέσα μου' είπε 'καλά έκανες και το είπες', του ευχήθηκα καλες γιορτές και έφυγα χαμογελώντας. Μπήκα μέσα πρώτη, βρήκα την κολλητή μου να τρέμει, είχε αγχωθεί πιο πολύ από'μένα. Αυτός φενόταν σοκαρισμένος, καθόταν μόνος ακίνητος σαν άγαλμα. Όταν του είπα να βγούμε έξω, μας ακολούθησε ένας φίλος του ο οποίος είναι πολύ αμήχανος τον ακολουθεί παντού και δεν μιλάει ποτέ, καθόταν από πάνω μας , και σχεδόν δίπλα μας μέσα από την πόρτα ο αστείος στρουμπουλούλης συμμαθητής μας που έιχε μπει πορτιέρης μας έκανε αστείες γκριμάτσες, με είχε πιάσει νευρικό που σταμάτησε μισή ώρα αργότερα. Μετά χόρευα χόρευα, αυτός καθόταν καθόταν, πέρασα τέλεια. Δεν το μετάνιωσα καθόλου, ήμουν σίγουρη πως δεν με θέλει, αλλά τώρα που έφαγα την χυλόπιτα (αυτός θα χάσει :Ρ), σαν κάτι να άλλαξε, πριν πάω στο πάρτι σκεφτόμουν πώς θα ήταν αν φιλιόμασταν, και τώρα δεν σκέφτομαι τίποτα γι'αυτόν κενό...Καλά έκανα, ήδη έχω ηρεμήσει...Βέβαια δεν θα πάψω ποτέ να τον εκτιμάω σαν άνθρωπο, γιατί είναι φανταστικός, όμως έπαψε να είναι εμμονή...Επίσης νιώθω κάλα με τον εαυτό μου, που δεν κόμπλαρα, μήνες και μήνες ήθελα να το κάνω αυτό και δεν τολμούσα. Χωρίς πλάκα η χυλοπιτά δεν ήταν και τόσο άσχημη. Όλο το σκηνικό; Κωμικοτραγικό , για γέλια..!