ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πιστευα πως αν ειχα αρκετα χρηματα να κανω οτι θελω, να αγοραζω οτι θελω, να τρωω και να πινω οτι θελω, να εχω δικο μου σπιτι ή εστω δικο μου χωρο, πιστευα πως θα ημουν ευτυχισμενη. Πλεον, εδω και 2 χρονια ως μονιμη κατοικος εξωτερικου σε βορεια χωρα, το μονο που θα πω ειναι πως ειμαι μονη. Οχι μονο σωματικα αλλα και ψυχικα. Ερημος. Νιωθω ενα τεραστιο κενο μοναξιας, ενω ταυτοχρονα εχω φιλους διπλα μου. Ελληνες και μη. εχω σχεδον τα παντα, μετα απο κοπο και πολυ διαβασμα που εριξα στο πανεπιστημιο και πλεον "απολαμβανω" τον αντιστοιχο μισθο. Εχω την υγεια μου, αλλα γιατι νιωθω ενα τεραστιο καρφι στην καρδια μου? Γιατι τοση μοναξια? Γιατι καθε βραδυ κλαιω? Η οικογενεια μου ειναι μακρια, τους βλεπω περιπου 3 φορες τον χρονο. Μενω μαζι με φιλη απο ελλαδα, ιδιο επαγγελμα. Οκ η ζωη στο εξωτερικο ειναι δυσκολη, ισως φταιει πως δεν εχω προσαρμοστει? δεν ξερω...Την γλωσσα την μιλαω να πεις. Το μυαλο μου κολλημενο στις τελευταίες μερες του καλοκαιριου που περασα στην ελλαδα, στην αθηνα, σε αυτον. Μονιμη εγω εδω, μονιμος αυτος εκει... Τοσο τυχαια η συναντηση , τοσο κολλημενη στο κεφαλι μου, που νομιζω θα κανω εμετο απο την στεναχωρια... με δάκρυα στα ματια και λιγο κρασι παραδιπλα...μια αναγνωστρια της λιφο......Ε.