ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημόςκάθε καρφί του πίκρα και λυγμόςΜα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειάεγώ και εκείνη όνειρα, φιλιάΤο 'δερνε αγέρας κι η βροχήμα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχήΑχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή.Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μαςστη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωήΚράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μουεμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοίΈνα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιάστην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιάΚάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμόςκάθε παράθυρό του κι ουρανόςΚι΄ όταν ερχόταν η βραδιάμες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιάΑχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιάΠάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μαςστη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωήΚράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μουεμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί... ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΣΟΦΙΑΝΑΡΑ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ ΘΑ ΣΗΚΩΘΩ ΝΑ ΤΟ ΧΟΡΕΨΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΤΟΝΩΣΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΣΩ ΓΙΑ ΥΠΝΟ!!!!