Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Τι να σου πω...Ειναι πολυ διαφορετικος ο τροπος που το βλεπει ο καθεις.Εμενα, αν με ρωτας, η οπτικη μου ειναι οτι δεν υπαρχει.Η αισθηση του οτι η μοιρα/το μελλον/το πεπρωμενο μου ειναι αποτελεσμα τυχης και προσωπικων επιλογων μου και οχι καποιου ανωτερου οντος με απελευθερωσε σαν ανθρωπο. Λειτουργησε θετικα μεσα μου η ιδεα του οτι εχω μια ζωη και "ωφειλω" να την ζησω εντονα, να την ξεζουμισω που λενε, τηρωντας φυσικα τους κανονες του παιχνιδιου -οχι γιατι θα τιμωρηθω στην κολαση απο καποιον- επειδη η συνειδηση μου δεν επιτρεπει να φερθω "ανηθικα".Αυτα απο την προσωπικη μου αναζητηση!Ισως σε αυτο που καταληγουμε τελικα να πιστευουμε (υπαρχει/δεν υπαρχει) ειναι κυριως γιατι αυτο μας "βολευει" στον τροπο που λειτουργει το μυαλο μας και τιποτα παραπανω.Ειναι σημαντικο που θετεις τετοια ερωτηματα στον εαυτο σου και οπου και να καταληξεις σημασια εχει αυτο που πιστευεις να σε κανει λιγο καλυτερο ανθρωπο!