ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην ιδέα ότι οι δικοί μου παλεύουν με χίλια δυο ζόρια να τα βγάλουν πέρα για να μπορώ κι εγώ να σπουδάζω κι εγώ είμαι χιλιόμετρα μακριά, μες το άγχος αλλά να μη μπορώ να προχωρήσω ούτε στη δεύτερη σελίδα των ηλίθιων σημειώσεων γιατί αγχώνομαι προκαταβολικά και ξεγλιστράω και ξεγελάω τον εαυτό μου από την πίεση με το να χαζεύω και περνάνε οι μέρες μου σα μια συνεχή ματαίωση του αναπόφευκτου. Και να μην έχω μια αγκαλιά, κάποιον να μου πει "βρε μην αγχώνεσαι τα λεφτά δεν είναι το παν, θα επιβιώσουμε, μην έχεις τύψεις για τους δικούς σου είναι δικιά σου η ζωή ότι μπορείς κάνεις" που θα είναι ψέμα γιατί δεν κάνω ό,τι μπορώ, κάτι να με κάνει να αισθανθώ λίγο καλύτερα να μη με παίρνει από κάτω. Είχα τόσα όνειρα, πάντα τη δημιουργία αποζητούσα και όχι τη δουλειά, με πνίγει η δουλειά και να μαθαίνω άχρηστα πράγματα μόνο και μόνο για το κωλοπτυχίο γιατί κι αυτό δουλειά και δουλεία είναι, θα' θελα να ζω κάνοντας αυτά που γουστάρω και ναι! ας ξενυχτάω ώρες ολόκληρες γι' αυτά, έστω να πιστεύω ότι κάνω κάτι που έχει νόημα. και αντί αυτού, τώρα να ζω μες το άγχος και τα ενοχικά σύνδρομα και να περνάνε οι μέρες σα να μην τις ζω εγώ, μα κάποιος άλλος. είχα στόχους και φιλοδοξίες, έτσι δεν είναι;; έτσι ήταν..