Κι εμένα στα 40 μου ο πατέρας μου με βρίσκει παντού λάθος και λίγη και παίρνει η μπάλα και τον άντρα μου. Λάθος το πως μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, λάθος το οτι ακολούθησα στο εξωτερικό τον άντρα μου, λάθος η χώρα που διαλέξαμε, λάθος, λάθος, λάθος. Κάποτε στεναχωριόμουν κι έλεγα και βαριές κουβέντες ενίοτε. Προσπάθησα και να του τα πω ήρεμα και ευθέως, μια τρύπα στο νερό. Πλέον δεν τον αφήνω να ανοίξει τέτοια συζήτηση (μιλάμε με skype λόγω απόστασης και αυτό βοηθάει πολύ).Όσο και να στεναχωριέσαι ή θυμώνεις, δεν θα αλλάξει. Δεν ξέρω γιατί το κάνουν αυτό. Κοίτα να βρεις τρόπο να οπλίσεις και να προστατεύσεις τον εαυτό σου.
29.5.2018 | 09:38
Υποστήριξη
Γιατί οι γονείς μας δεν είναι υποστηρικτικοι; πραγματικά πόσο μπορεί να κοστίσει μια καλή κουβέντα; είμαι 20 και αποφάσισα να δώσω πανελλήνιες. Όταν μιλάω με τον πάτερα μου το μόνο που έχει να πει είναι "η τάδε πέρασε νομική, εσύ όχι." έχω τόσα άλλα επιτεύγματα στη ζωή μου που με κάνουν περήφανη που έφτασα ως εδώ, και εσύ έχεις μείνει εκεί, γιατί; τόσο απωθημένο είναι πια; Ξεχνούν οι δικοί μας ανθρώποι πόσο τραχύς και δύσβατος ήταν ο δρόμος μας. Ξεχνούν ότι τους σταθήκαμε. Ξεχνούν εύκολα. Γιατί; γιατί δεν είσαι περήφανος για μένα;
1
