ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από τότε που πέθανε ο πατέρας μου, άρχισα να κλείνομαι στον εαυτό μου, να γίνομαι πιο αντικοινωνική και επιλεκτική με τους φίλους μου, πιο δυνατή γεγονός που συνεπάγεται στο να μένω γενικότερα πιο ήρεμη σε διάφορα ζητήματα που πριν το περιστατικό θα με χαλούσαν. Και μιλάω για περιστατικά απλά/καθημερινά, πχ. να τσακωθώ με το αγόρι μου. Άρχισα να νιώθω, ότι μετά από το τόσο δύσκολο περιστατικό, που έχεις βγάλει πια από μέσα σου τόσο πολύ κλάμα και θυμό, ότι έχω γίνει σχεδόν απαθής. Νιώθω ότι δεν μπορώ να βιώσω πολλά συναισθήματα πλέον, ότι είμαι πιο κρύος άνθρωπος. Ναι, δεν είμαι ψυχοπαθής ή ίσως δεν έχω διαγνωστεί ακόμη, αλλά από κατάθλιψη. Για όλα αυτά που σκέφτομαι, και βιώνω εσωτερικά νιώθω ότι μόνο στους λίγους -που ανέφερα πριν- φίλους μπορώ να μιλήσω. Η οικογένεια μου με χλεύαζε κατά κάποιον τρόπο, κάθε φορά που προσπαθούσα να τους πω ότι κάτι μέσα μου δε πάει καλά. Ώσπου έφτασε η στιγμή να πάρω μεγάλες αποφάσεις για τη ζωή μου (επαγγελματικά), και να είμαι ανάμεσα σε 2 αδιέξοδους. Εγώ δεν μπορούσα να επιλέξω καμιά από τις 2, γιατί η καθεμία ήταν δύσκολη (όπως και κάθε αρχή) σε σημείο να θέλω απλά να κάτσω στο κρεβάτι μου και να μη θέλω να κάνω τίποτα στη ζωή μου.Έχω σκεφτεί να αυτοκτονήσω, με έχουν πιάσει κρίσεις πανικού, είχα φτάσει αρκετές φορές στα πρόθυρα της νευρικής ανορεξίας και για ένα μεγάλο διάστημα μηνών βίωνα insomnia .Νιώθω ότι δεν με νοιάζει το μέλλον μου, και ότι απλά κάνω μηχανικές κινήσεις επειδή απλώς η κοινωνία το ορίζει.Και σε αυτό το σημείο η οικογένεια μου λοιπόν κατάλαβε ότι όντως δεν είμαι σταθερή ψυχολογικά, σε σημείο να αποκαλούμαι "καταθλιπτική", "περίεργη", "τρελή", "ψυχοπαθής", ακόμη και χαρακτηρισμούς τύπου "χαζή" "ηλίθια", και να συγκρίνομαι με τα άλλα μέλη της οικογένειας μου. Το γεγονός αυτό με κάνει ακόμη χειρότερα, διότι εαν περνάς ήδη κάτι δύσκολο μέσα σου, η οικογένεια που είναι οι πρώτοι άνθρωποι που θα εμπιστευτείς, θα πρέπει να σε υποστηρίξουν ακόμη και ας είσαι "ψυχοπαθής", να σε βοηθήσουν να το ξεπεράσεις γιατί σε αγαπούν. Ο μόνος λόγος πλέον που θέλω να πάρω τη ζωή στα χέρια μου είναι για να φύγω από εδώ μέσα, να θεραπευτώ, και να γνωρίσω ανθρώπους που θα με καταλαβαίνουν.