5.1.2014 | 16:02
ζακλίν ντυμόντ
άνοιξε τα μάτια διάπλατασκέφτηκε όλους εκείνους που ξύλιαζαν τις νύχτες στα γιαπιάστις μοναξιές και στα πεζούλιαόλους εκείνους που ούρλιαζαν μαζί με τα σκυλιά γιατί καίγονταν να μιλήσουνγια μια ματαιωμένη επαναστατικότητα ή μια αγκαθωτή αγάπηκαι που συνήθως απέμεναν μόνοι στο φαλημέντομια μεγάλη γουλιά ξινισμένο κρασίκι έπιασε από το ράφι το πιο ψηλό μπαλκόνιτυλίχτηκε με το καλαμωτόκι απόμεινε να κοιτάζει την πόληπιο δίπλα ένα σκυλί κι ένας άνθρωπος κοιμούνται αγκαλιά τουρτουρίζονταςω σήμερα ήταν έτοιμηήταν σίγουρηθα πετούσε απόψεόταν εξαφανίστηκε κι η τελευταία σκιά φωτόςέδωσε μιακαι χάθηκεπάνω απ’ τα σπίτιαhttp://jaquelinedumonde.wordpress.com/