ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα, το πρωι βγηκαμε βολτα μαζι με την φιλη μου και το αγορι που της αρεσει. Φαινεται να δειχνει ενδιαφερον γι αυτη, αυτο εχω καταλαβει. Βγηκα γιατι το ηθελα, γιατι ηθελα να την βοηθησω, ειναι οι πρωτες φορες που βρισκονται και νιωθει αμηχανα, αλλωστε δεν περασα ασχημα.. Ηρθαν πιο κοντα, και την ειδα χαρουμενη κι αυτο με εκανε κι εμενα χαρουμενη, γιατι το ηθελε πολυ και την αγαπω.Δεν ξερω αν το εχετε νιωσει. Δεν ζηλεψα, γιατι δεν μου αρεσει το αγορι. Δεν ζηλεψα επισης γιατι ειναι πραγματικη μου φιλη. Ενιωσα ζηλια αλλα δεν ειχε να κανει με τους ιδιους. Ζηλεψα την ιδεα μιας σχεσης που αρχιζει. Οπως εχω νιωσει να ζηλευω και αλλα ζευγαρια που δεν τα γνωριζω.Περισσοτερο απο τη ζηλεια, τα εβαλα με τον εαυτο μου, γιατι ξερω πως δεν εκανα οση προσπαθεια χρειαζεται για να γνωρισω καποιον που να με ενδιαφερει. Δεν εκανα προσπαθεια να προσεγγισω καποιον. Κι οταν το εκανα, το εκανα λαθος κι ετσι ακομη και με αυτους τους λιγους που εκανα την προσπαθεια δεν καταφερα να τους αρεσω.Αυτο ειναι που με τσαντιζει πραγματικα. Θελω να ριξω απο πανω μου ολο τα βαρος, την ευθυνη, αλλα αυτο δεν γινεται. Θελω να βρω κι εγω καποιον, αλλα δεν αρκει η θεληση.Και τωρα που κλαιω, νιωθω ακομη χειροτερα, γιατι δεν ηταν μια ατυχια, μια αναποδια η περιπτωση μου. Νιωθω πως δεν μπορω ουτε να κλαιω, γιατι εγω ειμαι ο λογος που δεν εχω σχεση. Εγω δεν κανω γνωριμιες.Εκεινη το προσπαθησε, και τα πηγε καλα. Δεν ξερω τι θα γινει με εμενα..Εγω δεν εχω θαρρος, δεν τολμω.Το μονο που ξερω ειναι να ζηλευω.Δεν ειμαι μεγαλη σε ηλικια, ειμαι εφηβη. Αλλα πολλες φορες σκεφτομαι, οτι αν ημουν μεγαλυτερη δεν θα αλλαζε κατι, γιατι δεν ειναι θεμα πιθανοτητων, αλλα δικου μου τροπου χειρισμου. Δεν ξερω αν το εχετε νιωσει.