ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα τελευταια χρονια θα ελεγα οτι δεν ημουν ο πιο τυχερος ανθρωπος στον κοσμο...5 χρονακια τωρα, απο τα 23,εχω κληρονομησει κρισεις στρες και αγχους απο την υπερτοξικη οικογενεια μου..στα 25,φευγοντας και αλλαζοντας πολη,σε μικρη επαρχια,οι μεταβλητες αγχους,αντι να μειωθουν αυξηθηκαν..αντι να χω αγχος μονο για τη δουλεια και να κανω παρεες...τα οικογενειακα με ακολουθουσαν(πιεσεις, εισβολες, καθολου κατανοηση,διαχειριση τσακωμων γονιων,φωνες κτλ κτλ...) κι εκει...δε θα συζητησουμε το τι ορια εβαλα εγω γιατι ειναι μεγαλη συζητηση..εχει να κανει και το ποσο διατεθημενος ειναι ο αλλος να καταλαβει τα ορια..πλεον με τη ληξη της δουλειας μου στην επαρχια,επεστρεψα για λιγο καιρο στο πατρικο..και επικρατει ενα χαος στο μυαλο μου...παραλληλα οι "φιλοι" εχουν απομακρυνθει, και κρατιεμαι απο ενα χομπι στην ουσια..ενω νιωθω δε θελω να "κινηθω" κατω απο τα ματια των δικων μου...με χαλαει απιστευτα οτι μπορει να εισβαλλουν στις επιλογες μου...και ερωτω...να παρω τη μεγαλη αποφαση, να παρω τις οικονομιες μου να φυγω σε μια νεα πολη ως αγνωστος..; να βρω ενα φτηνο σπιτακι και να δοκιμασω να βρω ξανα τον εαυτο μου..; μου χει λειψει τοσο πολυ να κοιμαμαι νωρις ..να μην πεφτω σε overthinking..να μην πιεζομαι...ευχαριστω για το χρονο σας :)