ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγαπητοί φίλοι, πρεπει να εξομολογηθώ κάτι γιατί τους τελευταίους μήνες η κατάσταση είναι αφόρητη. Όταν ήμουν μικρός είχα δύσκολα παιδικά χρόνια. Γιατί ήμουν και φλώρος (πραγμα που σήμαινε οτι πιο ξεψαρωμένοι με δέρνανε) και βλάκας (που σημαίνει οτι στα μαθήματα ήμουν τερμα μπούφος και ουτε οι "καλοί μαθητές" με είχαν δικό τους). Στο πρόσωπο είχα και κατι γκαβλοσπυρα οπότε ουτε τα κουρίτσα με πρόσεχαν. Μόνος λοιπόν και χωρίς καμιά προσοχή, αποφάσισα να ακούσω μεταλ και να γίνω "κακός" και να ξεχωρίσω. Αλλά ουτε εκει επεισα κανέναν και απλα το γυρισα στο "κλασικό ροκ" που ήταν και πιο βατό. Παρ' όλα αυτά κατάφερα να κάνω μια φίλη, την Παλάμελα (με τα 5 ορφανά) και τελικά με αποδέχτηκαν και αλλοι 2 "ροκάδες" με περισσότερα σπυριά. Πάνω που είχα λίγη προσοχη όμως, εσκασαν μύτη νέες μόδες στο ροκ και εγώ επρεπε να διαφοροποιηθώ και να υπερασπιστώ τα "ιερά και τα όσια" αυτου που με εκανε να νιωθω κάποιος. Αποφάσισα λεπον να την λεω σε ότι δε μου αρέσει, και να αφιερώνω όλη μου την κενή ζωή στο να κατακρίνω αυτα που θεωρώ φωλς ροκ όπως κάποτε έκαναν οι ατσαλοπατέρες με τους Μάνογουορς. Στη δεδομένη περίπτωση τα χώνω στο στοουνερ. Ενα ειδος ροκ που ειναι πολυ αγαπητο στα πιτσιρικια, και που δινει πολλους ποντους στο να το παιζεις κουλ. Ανεκαθεν μισουσα τετοιες ευρείες διασκεδάσεις, και το να τα χώνω σε κάτι που είναι μόδα με κάνει να νιωθω ιδιαίτερος. Μαλιστα έχω φτιάξει και μια σελίδα στο fb όπου κάνω δρυμεία κριτική σε αυτό το είδος, και νιώθω σαν τότε που στα 12 μου, κοροιδεψα με την καρδιά μου την ξαδερφούλα μου που άκουγε Ρουβα. Νιώθω πολύ σπουδαία απο τότε που ανοιξα τη σελίδα και σας προτείνω να την ψάξετε. Έτσι θα δείτε πόσο ξεχωριστός είμαι που τα χώνω σε μια μόδα κάνοντας Σεφερλίδικο χούμορ (δεν λείπει το "ι" το αφαιρεσα μόνος για το γκλάμορ). Ζητω η αγαμία, Θανατος στο στόουνερ ροκ. Ευχαριστώ, Θανάσης Δ.