ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα σας πω κατι που με τσαντισε απιστευτα. Αποφοιτησα απ το γυμνασιο πριν επτα χρονια. Οταν ημουν στη τελευταια ταξη, θυμαμαι καποια παιδια να λενε οτι θελουν να αφησουν κατι για το σχολειο τους πριν φυγουν. Ετσι αποφασισαν να ζωγραφισουν με μπογιες τον εξωτερικο χωρο του σχολειου. Θυμαμαι εκαναν αρκετες μερες να το τελειωσουν. Φυσικα διπλα απο το εργο τους εβαλαν τα ονοματα τους. Περασα πριν περιπου ενα χρονο απο αυτο το σχολειο, για να παρω ενα εγγραφο, και κοιταξα τη ζωγραφια. Ειχε ξεθωριασει σε καποια σημεια, τα ονοματα των παιδιων φαινονταν κανονικα. Και παμε στο σημερα. Περνωντας απο εκει με το ανηψακι μου ( το προαυλιο ειναι ανοιχτο το απογευμα γιατι δεν υπαρχει παρκο καπου κοντα), ειδα οτι ειχαν περασει απο πανω μπογια στα σημεια που ειχε ξεθωριασει, ειχαν σβησει τα ονοματα απο τα παιδια που το εκαναν τοτε, και ειχαν βαλει τα ονοματα των παιδιων που απλα περασαν την μπογια. Δεν ξερω αλλα τσαντιστηκα. Τσαντιστηκα γιατι θυμαμαι με ποση χαρα το οργανωναν οι συμμαθητες μου. Γιατι δεν το θεωρω ηθικο. Μπορει να θεωρουσαν καποιοι οτι η αρχικη ζωγραφια ηταν εκτρωμα ή ειχε ξεθωριασει. Πολυ ωραια τη σβηνεις και λες στους μαθητες να φτιαξουν αυτη μια. Τι ακριβως τους διδασκεις τωρα? Οτι μπορουν να οικειοποιηθουν και να παρουσιασουν ως κατι δικο τους κατι που δεν ειναι δικο τους? Δεν εχει σημασια το οτι δεν ειναι η Αφροδιτη της Μηλου, καποιος το εφτιαξε, καποιος εβαλε χρονο και μερακι για να το φτιαξει. Και πιστεψτε δεν αναπολω καθολου τα σχολικα μου χρονια και δεν νιωθω καθολου λυπη που δεν ειμαι πια μαθητρια. Απλα σκεφτομαι με τα μυαλα που εχω τωρα οτι αν εγω εφταιχνα κατι και καποιος το οικειοποιουταν και το παρουσιαζε για δικο του λχ διπλωματικη, εργασιες, ποιημα κτλ θα τα επαιρνα χοντρα.