ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
17.1.2015 | 22:23

ζωη χωρις ελπιδα...

Πέρασε ένας χρόνος..ενας βασανιστικός χρόνος μακριά σου...δεν υπάρχει μέρα που να μη σε σκεφτομαι,που να μην ελπίζω οτι θα σε δω..τότε σε είχα δεδομένο και πλεον παρακαλάω απλα να σε δω τυχαία στο δρόμο..κι όσο το επιδειώκω τόσο δε σε βλέω,κι όσο δε σε βλέπω τόσο πιο πολυ θέλω να σε δω..το πρόβλημα μου δεν ειναι οτι σ αγαγια να σ αγαπάω τόσο πολύ,το ξέρω οτι με το να νιώθω έτσι νιώθω ζωντανή..είναι το μοναδικό που νιώθω το τελευταίο εξάμηνο τουλάχιστον...αυτό που με ενοχλεί είναι που όλοι γύρω μου εχουν σκοτώσει τις ελπίδες μου για σένα..αλήθεια είναι πολύ άσχημο να μην μπορείς να ελπίζεις σε αυτό που θέλεις πραγματικά..και αλήθεια δεν τα παράτησα,δε σταμάτησα ποτέ να σε σκέφτομαι,να νοιάζομαι και να σε αγαπάω..ομως δεν αντέχω άλλο κάθε φορα που αναφέρομαι σε σένα μπροστά σε κάποιον κοινό μας γνωστό να σκοτώνουν ετσι και την παραμικρή μου ελπίδα..το να ζεις χωρίς ελπίδες είναι οτι χειρότερο μπορεί να πάθεις,αληθεια..για μεγάλο διάστημα είχα παραιτηθεί απο όλα,είχα σταματήσει να ζω,απλά ξυπνούσα και ο στόχος μου ήταν να ζήσω ολόκληρη την ημέρα..αυτός ήταν ο στοχος μου..με τον καιρό προσπάθησα να βάλω κι αλλους στόχους,ομως για να συνεχίσω να ζω σε αυτή την πολη όλοι οι στόχοι μου βασιζόταν πάνω σου..πηγαινα στη σχολή γιατί μπορεί να σε πετύχαινα καπου στο δρόμο..ολοι μου οι εξοδοι ακομα και σήμερα κρύβουν απο πίσω τους την ελπίδα του οτι μπορεί να σε δω κάπου τυχαία..είμαστε στην ίδια πολη ομως δεν είσαι πουενα και το ξερω οτι οσο το κυνηγάω δεν πρόκειται να σε δω..ομως αυτές τις ελάχιστες φορές που σε είδα το ήξερα οτι θα είσαι εκεί...για μένα είαι εδω ακόμα,δεν μπορουν να μου το κάνουν αυτό..εγώ ξέρω πόσο δυνατό ήταν αυτο που είχαμε..το ξέρω οτι νιώθεις κι εσυ έστς κατι το παραμικρό..δε γίνεται να με ξέχασες έτσι απλα,ακομα κι όταν μου είες να σε ξεχάσω οπως εκανες κι εσυ με μενα δε γινεται να το εννοουσες,το έκανες για να με πονέσεις..και καλα εκανες και πραγματικά τα αξιζω ολα αυτα τωρα γιατι σου φερθηκα χαλια..μπορω να αντεξω πολλα ακομα,θα το πληρωνω καθε μερα αυτο που εκανα απλα γιατι δε μπορω να παραιτηθω απο εμας..το ευχομαι οσο τιποτα αλλο να νιωθεις εστω και τα μισα απο αυτα που νιωθω..δεν πρεπει να χαθουμε,ηδη χασαμε πολυ χρονο δεν μας παιρνει αλλο...ενας χρονος εμεινε..σε λατρευω και θα ειμαι παντα ο μπομπος σου...ολα εσενα θυμιζουν πλεον,εισαι παντου...
 
 
 
 
Scroll to top icon