ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα μίλησα μετά από καιρό με το αγόρι που μου αρέσει. Έχω κοινωνική φοβία και κάνω θεραπεία εδώ και καιρό, αλλά φυσικά όλο αυτό για μένα ήταν πολύ αγχωτικη εμπειρία. Έτρεμαν τα χέρια μου όταν τον είδα στην αρχή και μάλλον μιλούσα σαν ηλιθια. Λέω στον εαυτό μου ότι έκανα ένα βήμα και εστω και έτσι μιλήσαμε. Όμως η αλήθεια είναι πως με λυπάμαι και με κατηγορώ για το πως είμαι και πως συμπεριφερομαι σε καταστάσεις όπως αυτή. Προσπαθώ να το ξεπεράσω, αλλά ο φόβος μου με υπερνικα. Γύρισα σπίτι και αντί να χαίρομαι που συναντηθηκαμε, έκλαιγα για μένα. Νιώθω τόσο μόνη και τόσο προβληματική.