«Μαύρη κατάρα, ανία, βαρεμάρα» λέει ένα αρκετά γνωστό ελληνικό ροκ κομμάτι. Βάζοντας ένα ''; '' στο τέλος του προαναφερθέντος ασύνδετου σχήματος θα μπορούσε κανείς να ακτινογραφήσει την κατάσταση που επικρατεί αυτήν την περίοδο στην Τσέλσι. Τα ερωτήματα είναι πολλά, συνοψίζονται ωστόσο σε ένα και βασικό ''Τι γίνετε, τι συμβαίνει;'' με μια ομάδα που την περσινή σεζόν πάτησε τους ανταγωνιστές της για τον τίτλο και σήκωσε την Πρέμιερ Λιγκ με 8 βαθμούς διαφορά από την δεύτερη Σίτι και μόλις 3 ήττες σε 38 αγώνες. Ο Νοέμβρης της νέας περιόδου την βρίσκει στην 15η θέση του βαθμολογικού πίνακα να απαριθμεί 6 ήττες (τις διπλάσιες από πέρυσι!) στις πρώτες 11 αγωνιστικές. Ας προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τα σημεία που καθηλώνουν τους ''μπλε'' του Ζοσέ Μουρίνιο στο βυθό της βαθμολογίας:
Κακή προετοιμασία
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Η κακή προετοιμασία των πρωταθλητών επί αμερικανικού εδάφους αποδεικνύεται καταστρεπτική. Σε ένα πρωτάθλημα όπως είναι η Barclays Πρέμιερ Λιγκ η μη ανάλογη προετοιμασία και η υπέρ-εκτίμηση εαυτού τιμωρίται ακριβά. Η Πρέμιερσιπ δεν χαρίζεται σε κανέναν και δεν κάνει διακρίσεις ανάλογα με την περσινή σου θέση τερματισμού είτε αυτή είναι το ''ρετιρέ'' είτε το ''υπόγειο'' τις βαθμολογίας. Δυστυχώς για τους Λονδρέζους οι προδιαγραφές μιας κακής περιόδου έκαναν εξ' αρχής την εμφάνιση τους. Η Τσέλσι στα φιλικά προετοιμασίας δέχτηκε 8 τέρματα και πέτυχε μόλις 5. Η ήττα από την New York Red Bulls με 4-2 φάνηκε να είναι κακός οιωνός (1ο φιλικό) και το κερασάκι στην τούρτα που το επιβεβαίωσε ήταν η ήττα από την Άρσεναλ στο Community Shield (1ο επίσημο). Στο ενδιάμεσο είχε 2 ισοπαλίες με Μπαρτσελόνα (2-2) και Παρί (1-1) ενώ τελείωσε την προετοιμασία της με φιλική ήττα απέναντι στην Φιορεντίνα του Πάολο Σόουζα (0-1). Η νίκη δεν ήρθε ποτέ στα 90' και αν όχι μια νίκη αλλά μια πιστική εμφάνιση. Όσο για το τελευταίο οι φίλαθλοι των ''Μπλε'', ο Ζοσε και οι παίκτες, άπαντες δηλαδή, ακόμα περιμένουν...
Η άμυνα
Η εξολοκλήρου αγωνιστική συμπεριφορά των πρωταθλητών αλλά πιο συγκεκριμένα η άμυνα, το δυνατό τους σημείο, δείχνει να τους προδίδει φέτος κατά πολύ. Την σεζόν 2014-2015 τελείωσε την Πρέμιερ με παθητικό τα 32 τέρματα σε 38 αγώνες, ενώ την σεζόν 2013-2014 το κοντέρ σταμάτησε πρόωρα στα μόλις 27. Στην φετινή χρονιά η 15η Τσέλσι έχει δεχτεί ήδη 22 τέρματα σε 11 αγώνες που την κάνουν την 4η χειρότερη άμυνα, την ίδια στιγμή που η ουραγός Άστον Βίλα έχει δεχτεί 20! Είναι λοιπόν μακράν το πιο άσχημο ξεκίνημα της Τσέλσι με τον Μουρίνιο στον πάγκο της και το πιο άσχημο και δυσοίωνο ξεκίνημα στην καριέρα του πορτογάλου τεχνικού.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν νωρίς και σε αυτόν τον τομέα χάνοντας τον βασικό του τερματοφύλακα Τιμπό Κουρτουά για αρκετους μήνες με βαρύ τραυματισμό στην πρεμιέρα. Και αν μια βασική απουσία δεν ήταν αρκετή θα έρθει και άλλη μία, αυτή του Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς. Ενώ η επιλογή του ΄΄Μου΄΄ να χρησιμοποιεί τον Αθπιλικουέτα ως αριστερό μπακ (είναι δεξιός μπακ) και τον κεντρικό αμυντικό Κορτ Ζουμά ως δεξιό οπισθοφύλακα δίνει μια ιδέα για την ανορθόδοξη αμυντική λειτουργία των Λονδρέζων. Την στιγμή που ένας αχρησιμοποίητος νεοαποκτηθέντας αριστερός μπακ 20 εκατομμυρίων Ραχμάν Μπαμπά κάθεται στον πάγκο επί σειρά αγώνων. Και ενώ μιλούσαμε για τον αντικαταστάτη του Ιβάνοβιτς, αυτός του Κουρτουά δεν είναι κακός. Ο λόγος για τον Ασμίρ Μπέγκοβιτς ενός δυνατού τερματοφύλακα που όμως δεν έχει δικαιολογήσει την φήμη του μέχρι στιγμής. Δεν έχει μπορέσει να καθοδηγήσει τους αμυντικούς του σωστά. Ολοκληρώνοντας με το αμυντικό δίδυμο των Τέρι-Κέιχιλ που ακόμα προσπαθούν συνέλθουν από τις προσποιήσεις του Μπεντέκε στο Σαββατιάτικο ντέρμπι με την Λίβερπουλ. Δύο άλλοτε αμυντικοί ογκόλιθοι πλέον μαρκάρουν με τα μάτια τον αντίπαλο και αφήνουν ανεπανάληπτα κενά στην αμυντική λειτουργία.
Βασικοί παίκτες
Νοέμβρης μπήκε και οι φίλαθλοι της Τσέλσι ακόμα περιμένουν να μπει στον αγωνιστικό χώρο ο καλύτερος παίχτης της περσινής σεζόν. Λόγος γίνεται για τον Εντέν Αζάρ, ο οποίος δεν θυμίζει σε τίποτα με τις φετινές του εμφανίσεις τον περσινό εκπληκτικό παίκτη. Έχει αγωνιστεί φέτος και στα 11 παιχνίδια, ενώ σε ένα μόνο μπήκε ως αλλαγή, και στα 11 ήταν ωσεί παρών. Απλά ακουμπούσε την μπάλα χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο και αυτό φαίνεται από τα στατιστικά που έχει να επιδείξει ο καλύτερος παίχτης της Barclays Πρέμιερ Λιγκ 2014/15: 9 σουτ (σε 11 αγώνες!!), κανένα γκολ ενώ το καλύτερο που μπορεί να αναφερθεί είναι ότι σε 11 γεμίσματα έχει 2 ασίστ. Μιας που μιλήσαμε για ασίστ ας αναφερθούμε και στον κύριο Ασίστ των Λονδρέζων Σεσκ Φάμπρεγας. Ένας τίτλος που φέτος φαίνεται να μπαίνει για τα καλά σε τεράστια αμφισβήτηση. Όντας η σκιά του καλού του εαυτού φέτος στην Πρέμιερ έχει καταφέρει να πετύχει μόλις 2 ασίστ σε 18 γεμίσματα με την μπάλα. Αποτελεί σίγουρα άσχημο νέο ότι ο Σεσκ είναι εκτός φόρμας και ότι δεν μπορεί να δημιουργήσει γκολ, για την ομάδα των ''Μπλε'', την ώρα που αυτή έχει συνηθίσει τις 18 ασίστ του την περσινής σεζόν. Χωρίς λοιπόν τους δύο κινητήριους μοχλούς η ομάδα της πρωτεύουσας δεν μπορεί να πάρει τίποτα και από το πρώτο επιθετικό της πολυβόλο τον Ντιέγκο Κόστα. Το πρόβλημα δημιουργίας της Τσέλσι είναι γνωστό και ταυτόχρονα νεκρώνει των Ισπανό στράικερ καθηλώνοντας των σε μόλις 2 γκολ μέχρι τώρα. Όσο ο Φάμπρεγας τον ''τάιζε'' με ασιστ ο Κόστα τελείωσε την σεζόν 2014/2015 με 20 τέρματα βάζοντας φωτιά και λεηλατώντας τα αντίπαλα δίχτυα με κάθε ευκαιρία.
Στον κυκεώνα όλων αυτόν, ένας και μόνο άνδρας, το αντικείμενο αμφισβήτησης και διχασμού μεταξύ τον φιλάθλων και τον άγγλων ρεπόρτερ. Δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Ζοσέ Μουρίνιο. Ο νέος αυτό-προσδιορισμός του, όταν έφτασε ξανά στο λιμάνι του την Τσέλσι και το Λονδίνο, ''Happry one'' δεν τον χαρακτηρίζει πλέον επ' ουδενί. Τα πράγματα δυσκόλεψαν απότομα στο Στάμφορντ Μπριτζ στην αρχή της 3ης συνεχόμενης χρονιάς του και πλέον τίθεται θέμα ακόμα και πρόωρης απομάκρυνσης του από τον πάγκο. Βιώνοντας από την μία την στήριξη τον φιλάθλων και από την άλλη την αμφισβήτηση των δημοσιογράφων τα βάζει με Θεούς και Δαίμονες ψάχνοντας να βρει τι φταίει. Τα βάζει με την διαιτησία, με την ίδια του την τύχη αλλά και με τους ίδιους του τους παίχτες. Έχει αποδείξει στον παρελθόν ότι ξέρει να διαχειρίζεται την πίεση και αυτό φάνηκε από στην θητεία του στην Ρεαλ . Η δεύτερη απομάκρυνση του από τον πάγκο των ''Μπλε', μετά από την πρώτη του θητεία στους Λονδρέζους πολύ εύκολα έρχεται στο προσκήνιο. Και λέμε εύκολα γιατί δείχνουν την πόρτα όχι μόνο στην μεγαλύτερη και ικανότερη εν' ενεργώ προπονητική φυσιογνωμία των καιρών μας αλλά και στον ένα και μοναδικό προπονητή που μπόρεσε να φέρει στην μπλε μεριά του Λονδίνου το πρωτάθλημα μετά από σχεδόν μισό αιώνα ξηρασίας!
Τι φταίει λοπόν στην Τσέλσι, τι συμβαίνει; Είναι κατάρα; Ή μήπως ανία και βαρεμάρα των παιχτών της; Κανείς δεν ξέρει και δύσκολα μπορεί να προσδιορίσει. Ούτε καν ο ίδιος ο Ζοσέ γιατί αν ήξερε θα μπορούσε και να το διορθώσει.
σχόλια