Διαβάζοντας το τέλειο πρόσφατο τεύχος της LifO αποφάσισα ένιωσα ότι ταξίδεψα σε ένα σωρό μέρη. Θα ήθελα να τηλεμεταφερόμουν σε όλα μέσα στο Σ/Κ έστω και για λίγο.
Να ποια είναι τα 11 που θα ήθελα να βρεθώ πιο πολύ.
1. Στους λευκούς βράχους του Σαρακήνικου, στη Μήλο
Γράφει, εκτός των άλλων, ο Μανώλης Βαμβούνης: "Δύο είναι οι επικρατέστερες φήμες για το νησί της Αφροδίτης. Από τη μια «ζευγαρονήσι» – και ως θετικό και ως αρνητικό. Ρομαντικό, πανέμορφο (όχι που είμαι από κει, αλλά, ναι), με τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας.
Σίγουρα θα ακούσετε και αλλού τα «best of»: το σεληνιακό τοπίο των λευκών βράχων του Σαρακήνικου που φιγουράρει στα μισά καλοκαιρινά βιντεοκλίπ, τα ηφαιστειογενή πετρώματα της Φυριπλάκας, το απροσπέλαστο από ξηράς Κλέφτικο. Μη φοβηθείτε τα καραβάκια για τον γύρο του νησιού: προφανή ναι, αλλά η μόνη λύση για τις δύσβατες, can't-miss παραλίες. Το Κλίμα φημίζεται για τα πολύχρωμα γραφικά «σύρματα» (αποθήκες+σπιτάκια για τις βάρκες), αλλά η δική μου καρδιά ανήκει σ' αυτά του Φυροποτάμου, που είναι ένας παραλιακός οικισμός κλεισμένος σε κόλπο ανάμεσα σε βουνά, μ' ένα ξωκλήσι με τις πιο γκραν-γκινιόλ αιματοβαμμένες αγιογραφίες, έργο της Ουκρανής εικαστικού Χριστίνας Κατράκη."
2. Στην Πισίνα, στα Κουφονήσια
Έψαξα φωτογραφίες της, όταν διάβασα την περιγραφή της Μαρίνας Πετρίδου. "Οι παραλίες στα Κουφονήσια είναι το πιο ωραίο αξιοθέατο και τα καταγάλανα νερά τους δεν τα συναντάς πουθενά αλλού. Θα πας με το καΐκι που φεύγει κάθε μία ώρα από το λιμάνι και περνάει σχεδόν απ' όλες, με αυτοκίνητο ή λεωφορείο, αλλά μπορείς και με τα πόδια, που είναι και η πιο ωραία επιλογή, γιατί θα τις δεις όλες: την παραλία Φανός («Ιταλίδα» τη λένε οι ντόπιοι, επειδή μια Ιταλίδα ήταν η πρώτη που έχτισε το σπίτι της εκεί), την Πισίνα για τις πιο τρελές βουτιές (μη φοβηθείς να βουτήξεις, θα το χαρείς πραγματικά, κι αν πέσεις μια φορά, μετά θα θέλεις κι άλλες!).
Λίγο πριν από το Πορί θα συναντήσεις και το Μάτι του Διαβόλου που έχει μικρές σπηλιές και είναι πολύ ωραία για κολύμπι. Το Πορί, η αμμουδερή παραλία με τα γαλάζια νερά, ως εικόνα δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό σου. Μετά το Πορί θα βρεις το Γάλα (ονομάζεται έτσι λόγω της έντονης αναταραχής του νερού που αφρίζει και γίνεται άσπρο σαν γάλα), που είναι ό,τι πρέπει για παιχνίδι με τα κύματα. Τέλος, η παραλία στο λιμάνι είναι ιδανική για θαλάσσια σπορ και χαλάρωση δίπλα σε όλες τις ανέσεις της Χώρας."
3. Στις Πηγές Καλλιθέας της Ρόδου
O Aλέξανδρος Διακοσάββας έγραψε για την "επίσκεψη στις Πηγές Καλλιθέας, εκεί όπου έτρεχε η Βουγιουκλάκη στο Δόλωμα να αγκαλιάσει τον Βουλγαρίδη και ν' ακούσει το «Άσ' το το χεράκι σου».
Αυτός ο μαγικός όρμος που βρίσκεται κάτω από τα παλιά ιαματικά λουτρά της Καλλιθέας αποτελεί για μένα την πιο χαρακτηριστική εικόνα της Ρόδου και μου γεννά απίστευτη ευφορία. Συνήθως προτιμώ τις βραδινές ώρες, για να συνδυάσω τη βόλτα με ένα ποτό στο πολύ καλό Pane di Capo που έχει αναλάβει τη διαχείριση του χώρου, αν και το μπάνιο σε έναν από τους πολλαπλούς όρμους της Καλλιθέας είναι επίσης στα «to do» μου, καθώς θεωρώ ότι είναι οι πιο ενδιαφέρουσες παραλίες κοντά στην πόλη."
4. Στη Μικρή Βίγλα, στην Νάξο
Στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Τίνας Μανδηλαδά, που δίνει συμβουλές σε όσους βρεθούν στο νησί, διάβασα και τα εξής:
"Νάξος, όμως, σημαίνει παραλίες και το μαγικό ταξίδι στις πιο βελούδινες αμμουδιές και τα καταγάλανα νεράξεκινάει από την Αγία Άννα και τον Άγιο Προκόπιο. Στην ίδια ευθεία βρίσκεται και η Πλάκα με τα πολυσύχναστα beach bars, όπου θα βρεθείτε κυριολεκτικά στον Παράδεισο, αφού έτσι λέγεται η Taverna Paradiso, πάνω στην άμμο, με το εμβληματικό αρμυρίκι και τα λαμπιόνια να δεσπόζουν σε πολυάριθμες καρτ ποστάλ. Για τους αγοραφοβικούς αξίζουν οι παραλίες που προτιμούν οι σέρφερ, όπως η Μικρή Βίγλα και η Γλυφάδα..."
5. Στους καταρράκτες του Μυλοποτάμου, στα Κύθηρα
Είναι ένα νησί που δεν έχω πάει ποτέ, και έχω ακούσει πολλά για τους καταρράκτες του. Ο Διονύσης Ανεμογιάννης γράφει, εκτός των άλλων:
"Τι είναι, όμως, αυτό που μπορεί να κάνει κάποιον να ερωτευτεί έναν τόπο σαν τα Κύθηρα; Είναι, άραγε, η σκληρή ομορφιά των ανεμόδαρτων τοπίων και των απάτητων λαγκαδιών που στις απολήξεις τους συναντάς τις πιο μαγευτικές παραλίες; Είναι η υπερβατική εμπειρία του φυσικού τοπίου στους καταρράκτες του Μυλοποτάμου και τα σπήλαια της Αγίας Σοφίας ή το απόκοσμο αποτύπωμα του θρύλου στα ερείπια των καστροπολιτειών που λεηλάτησαν οι πειρατές ήδη από τους βυζαντινούς χρόνους; Ίσως, πάλι, να 'ναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που σε κάνουν να ερωτευτείς τα Κύθηρα. Εκείνοι με τους οποίους θα χορέψεις τους κυκλικούς χορούς του Αυγούστου, οι άλλοι που θα σε ξεναγήσουν με ενθουσιασμό στον τόπο τους κι εκείνοι οι συνταξιδιώτες που μαζί τους θα μοιραστείτε τη ρέμβη της θάλασσας κάτω από τον νυχτερινό ουρανό."
6. Στο περίφημο ναυάγιο της Σκύρου
Χίλια πράγματα θα ήθελα να κάνω στην Σκύρο αν διακτινιζόμουν εκεί αυτό το Σ/Κ πάντως σίγουρα θα πήγαινα και στο ναυάγιο. Γράφει ο Πάρις Ταβιτιάν:
"Η Σκύρος έχει καταφέρει να περάσει απαρατήρητη και να κινείται, μέχρι τώρα τουλάχιστον, σε έναν δικό της ρυθμό. Ο τουρισμός υπάρχει και είναι αρκετός, αλλά δεν νιώθεις να έχει αλλοιώσει τον χαρακτήρα της.
Δεν θα βρεις θορυβώδη μπαρ· στο νησί αλλά και στη Χώρα, όπου μαζεύεται ο κόσμος το βράδυ, υπάρχει μια σχετική ηρεμία, ούτε άγχος, ούτε πολλές φωνές.
Τη Χώρα, μικρή και μαζεμένη, με ένα κεντρικό σοκάκι, τη διασχίζεις όλη. Όμορφη το μεσημέρι άδεια, όμορφη και το βράδυ γεμάτη."
7. Στον Παρθενώνα της Χαλκιδικής
Από τα λίγα σημερινά μέρη που έχω ήδη πάει, και μάλιστα πολλές φορές, από παιδί
Ο Κώστας Καπετανάκης αναφέρει το υπέροχο αυτό χωριό στις προτάσεις του για τη Χαλκιδική: "Για βόλτα στον Παρθενώνα, ένα υπέροχο ορεινό χωριό πάνω από τον Νέο Μαρμαρά. Σε πολλούς θυμίζει έναν συνδυασµό Πηλίου και Ζαγοροχωρίων. Έχει φοβερό ηλιοβασίλεµα, θέα που κόβει την ανάσα, σπίτια µοναδικής αρχιτεκτονικής, ένα υπέροχο µουσείο και µια υπέροχη εκκλησία."
8. Στην Ανάφη
"Κάποιο βράδυ, αργά, απομακρύνσου από την παρέα σου κι ανέβα στο ψηλότερο σημείο της Χώρας, στο Κάστρο, ή στην Άνω Πλατεία, όταν όλα θα έχουν σωπάσει και θα ακούγονται μόνο τα όργανα από το Αρμενάκι" γράφει ο Αλέξανδρος Διακοσάββας.
"Μόνο στην Ανάφη καταφέρνω να αδειάζω. Αυτός ο αποκομμένος βράχος του Αιγαίου ιδιαίτερη ομορφιά δεν έχει. Σπουδαίες υποδομές επίσης δεν (θέλει να) έχει. Κι όμως, ασκεί μια εξωπραγματική γοητεία σε όσους μυούνται στις χάρες του. Οι παλιοί που την πρόλαβαν σε πιο πρωτόγονες εποχές λένε ότι έχει αλλοιωθεί η ζωώδης δύναμή της. Οι πρωτο-χίπστερ σταμάτησαν να πηγαίνουν προ πολλού, επειδή μπήκε στο ημερολόγιο των «άλλων». Ανοησίες! Η Ανάφη είναι για σένα που το καλοκαίρι σου θες να κυλήσει χωρίς ξαπλώστρες, ρακέτες, κοκτέιλ και selfies. Για σένα που ξέρεις ότι οφείλεις να σεβαστείς την ομερτά που επιβάλλει στους ελεύθερους κατασκηνωτές του Ρούκουνα να διατηρούν την παραλία πεντακάθαρη. Για σένα που γουστάρεις να αράζεις γυμνός με τις ώρες στο Κατσούνι ή να κυκλοφορείς μέρα-νύχτα χωρίς εσώρουχο."
9. Στην Μονεμβάσια
Έχω περάσει υπέροχα εκεί, πάντως ο Δημήτρης Κυριαζής που είναι από τη Λακωνία, τα ξέρει προφανώς καλύτερα:
"Μιάμιση ώρα και 87 χλμ. από τη Σπάρτη βρίσκεται η πατρίδα του Γιάννη Ρίτσου, Μονεμβάσια (ή Μονεμβασία, αλλά όχι Μονεμβασιά!). Μιλάμε για την πιο γοητευτική, ζωντανή καστροπολιτεία της χώρας, με μεσαιωνικά τείχη και στριφογυριστά καλντερίμια, ό,τι πιο κοντινό έχουμε σε σκηνικό «Game of Thrones». Όπου και να μείνετε στο Κάστρο θα είναι ωραία, όποια διαδρομή και να ακολουθήσετε θα σας αποζημιώσει. Απλώς χαθείτε στα στριφογυριστά καλντερίμια και θα μεταφερθείτε σε άλλη εποχή. Για εξόρμηση στη γύρω περιοχή προτιμήστε το Κυπαρίσσι, ένα γραφικό παραθαλάσσιο χωριό κρυμμένο πίσω από γιγάντιους βράχους και βαθιά φαράγγια. Μια επίσκεψη στο Kinsterna (27320 66300), ένα αρχοντικό που χρονολογείται από τη βυζαντινή εποχή και έχει αναπαλαιωθεί αριστουργηματικά, αξίζει, έστω και μόνο για φαγητό."
10) Στην έκθεση του Ζογγολόπουλου στην Άνδρο
Αντιγράφω από το σχετικό άρθρο της Μαρίας Παππά: "Μια μεγάλη αναδρομική έκθεση του Γιώργου Ζογγολόπουλου θα έχουν τη δυνατότητα να δουν οι επισκέπτες στην Άνδρο φέτος το καλοκαίρι. Εκατόν δεκαπέντε γλυπτά, πίνακες και εγκαταστάσεις του διακεκριμένου δημιουργού εκτίθενται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή. Τα έργα καταγράφουν 70 χρόνια από τη δημιουργική του πορεία.
Η έκθεση έχει τίτλο «Η ασίγαστη πλησμονή στο αχανές της αφαίρεσης» και χωρίζεται σε τέσσερις περιόδους. Ξεκινάει με το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη για τον ρεαλιστικό σχεδιασμό, στη συνέχεια για το κίνημα του μοντερνισμού, ενώ περνάει στις εγκαταστάσεις του σε υπαίθριο χώρο, για να καταλήξει στην πιο αφαιρετική περίοδο, με πιο ελεύθερες γεωμετρικές συνθέσεις. Ο Γιώργος Ζογγολόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1903 και έφυγε από τη ζωή το 2004. Ήταν ένας από τους εικαστικούς της γενιάς του '30 και δημιουργούσε ασταμάτητα για 8 δεκαετίες περίπου."
