Είναι μόδα τα τελευταία χρόνια να επιστρέφουν παλιά τηλεπαιχνίδια, είτε είχαμε να τα δούμε δεκαετίες είτε ακόμα και μερικά χρόνια (πχ. το Deal).
Έφτιαξα μια λίστα -με τυχαία σειρά- μ' αυτά που θα ήθελα να ξαναδώ. Δεν ξέρω αν θα μου άρεσαν σήμερα και μάλιστα με άλλους παρουσιαστές, αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως θα ήθελα να ξαναγυρνούσα στην εποχή τους, να τα δω ζωντανά, όπως ακριβώς ήταν...
Με το Κλειδί στο Χέρι (ΕΡΤ). Με τον Βλάση Μπονάτσο
Το αγαπημένο μου όλων των εποχών, παιζόταν στις αρχές της δεκαετίας του '90. Το τηλεοπτικό στούντιο μεταμορφωνόταν σε υπερσύγχρονο διαμέρισμα και τα δύο ζευγάρια που έμπαιναν διαδοχικά σ' αυτό έπρεπε να βρουν μέσα από ένα σωρό κλειδιά αυτό που άνοιγε την εξώπορτα, να μπουν μέσα και να κάνουν δουλειές, πχ. να φτιάξουν πρωινό, να συμμαζέψουν το σαλόνι, να στρώσουν τα κρεβάτια κλπ. Κι όλα αυτά μέσα σ' ένα πεντάλεπτο. Στο τέλος έπρεπε να επιλέξουν στην τύχη μία απ τις πολλές βιντεοκασέτες που υπήρχαν στο διαμέρισμα, ο Μπονάτσος την έβαζε στο βίντεο κι έβλεπαν αν κέρδιζαν ή όχι.
Αν κέρδιζαν το δώρο τους (κρατηθείτε) ήταν Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου για να αγοράσουν διαμέρισμα!
Κόκκινοι Γίγαντες, Άσπροι Νάνοι (ΕΡΤ). Με τον Αργύρη Παυλίδη
Η μουσική που έγραψε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου ειδικά για το τηλεπαιχνίδι αλλά και η αξέχαστη φωνή του παρουσιαστή, με γύρισαν πίσω σχεδόν 35 χρόνια, τότε που δεν καταλάβαινα και πολλά, αλλά μαγευόμουν με τα διαστημικά βιντεάκια.
(Σύμφωνα με τον επιστημονικό σύμβουλο και συγγραφέα των κειμένων της εκπομπής, κ. Διονύση Σιμόπουλο, Διευθυντή του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, στο retromaniax.gr: «Η εκπομπή ήταν μια εκπομπή για την εκλαϊκευση της επιστήμης, η οποία προβάλλονταν επί 4 χρόνια (195 συνολικά επεισόδια). Το τηλεπαιχνίδι ήταν απλώς ένα «τέχνασμα» για να παρασύρει τον νεαρό τηλεθεατή να παρακολουθήσει μια ψυχαγωγική εκπομπή ενώ συγχρόνως στην όλη διαδικασία παρεισέφρυε και η επιμόρφωση, που υπήρχε χωρίς να το «φωνάζει». [...] Στόχος της εκπομπής ήταν να «υποχρεώσουμε» τα παιδιά να παρακολουθήσουν ένα ντοκιμαντέρ ευχάριστα και χωρίς να το αντιμετωπίζουν σαν «μάθημα». Είχαμε, επίσης, παρατηρήσει ότι στα παιδιά άρεσε να παρακολουθούν τις διαφημίσεις που είχαν έναν «γρήγορο» ρυθμό μοντάζ της εικόνας. Αυτό μας οδήγησε στο να «σπάσουμε» το ντοκιμαντέρ σε επί μέρους σύντομα φιλμάκια μέχρι 60 δευτερόλεπτα το καθένα που θα είχαν ένα γρήγορο «διαφημιστικού-τύπου» μοντάζ.»)
Αδύναμος Κρίκος (MEGA). Mε την Έλενα Ακρίτα
Είχα ένα PC Game με προσομοίωση όλου του παιχνιδιού. Διάλεγες με ποιον παίκτη έπαιζες, απαντούσες σε ερωτήσεις, ψήφιζες τον πιο αδύναμο, έδινες πικρόχολες συνεντεύξεις όταν έχανες. Μου λείπει εκείνο το παιχνίδι που «χάθηκε στη μετακόμιση» Λονδίνου-Θεσ/νίκης, αλλά μου λείπει και το έξυπνο αυτό τηλεπαιχνίδι.
Απορώ πραγματικά που δεν το έχουν ήδη επαναφέρει!
Ναι ή Όχι (Ant1). Με τον Μιχάλη Τσαουσόπουλο
Δεν έπρεπε να πεις καμία απ' τις δύο λέξεις επί ένα λεπτό.
Αν κέρδιζες σου έδινε κατευθείαν ένα πεντοχίλιαρο που ήταν πολλά λεφτά για τότε!
Πρέπει να πω πως ήμουν στο παραπάνω επεισόδιο ως παιδάκι-θεατής! Έκανα κοπάνα για να πάω. Δεν έχω το κουράγιο να με ψάξω στον ωκεανό παιδιών που ήταν εκείνη τη μέρα στο Λευκό Πύργο αλλά το θυμάμαι ως τέλεια εμπειρία!
Ζωντανό Σταυρόλεξο (ΕΡΤ). Με την Ξένια Καλογεροπούλου
Παιζόταν απ' το 1983 ως το 1986 και ήταν απ' τα πιο πετυχημένα των '80s. Ήμουν μικρός και δεν πολυήξερα τις απαντήσεις αλλά με συνάρπαζε η γαλήνια μορφή της Ξένιας Καλογεροπούλου που ήταν μειλίχια σαν παντογνώστρια κουκουβάγια, και το τηλεοπτικό τεχνολογικό θαύμα (έτσι μου έμοιαζε τότε) με το οποίο πρόβαλλαν στην οθόνη φωτισμένο το σταυρόλεξο που ήταν μεγεθυμένο σ' ένα πανί στον τοίχο.
Ομιλείτε Ελληνικά; (ΕΡΤ). Με την Λιάνα Κανέλλη
Είχε γίνει ωραίο reboot το 2002 με την Μαρία Χούκλη, όμως για πάντα στο μυαλό μου παραμένουν τα τέσσερα χρόνια (1986-1989) που παιζόταν με τη Λιάνα και τον Μπαμπινιώτη, και με τους ηθοποιούς Χρυσούλα Διαβάτη, Μιχάλη Μητρούση και Τάσο Υφάντη.
Το τηλεπαιχνίδι ΔΕΝ σώζεται στο Αρχείο της ΕΡΤ όπως και τα περισσότερα προγράμματά της από τη δεκαετία του '80 (ΓΚΡΡ...)
(Π)Άνω ή Κάτω (Αντ1). Με τον Άλκη Στέα
Ξεκίνησε την ίδια εποχή (αρχές του 1990) με τον Τροχό της Τύχης που παιζόταν στο ίδιο κανάλι, κι έμεινε στην ελληνική τηλεοπτική ιστορία ως Το Δεύτερο Τηλεπαιχνίδι της Ιδιωτικής Τηλεόρασης (ο Τροχός της Τύχης είχε προβληθεί μερικές ώρες νωρίτερα σε σπέσιαλ Πρωτοχρονιάτικο επεισόδιο).
Ο Άλκης Στέας ήταν τεράστιο όνομα στις δεκαετίες πριν το '80, όμως αρκετά ξεπερασμένος τότε που παίχτηκε το Πάνω-Κάτω, παρόλα αυτά μου άρεσε, όπως και το παιχνίδι -που έπρεπε να μαντέψεις αν η επόμενη κάρτα θα ήταν μεγαλύτερη ή μικρότερη απ' την προηγούμενη- και το έπαιζα και στο σπίτι με τραπουλόχαρτα.
Σούπερ Μάρκετ (Αντ1 Πουνέντης & Σταρ Τσαουσόπουλος)
Όταν μπαίνω στο σούπερ-μάρκετ νιώθω σα να έχω πάρει acis: τα χρώματα, τα σχήματα, τα λογότυπα, όλα μου μοιάζουν κομμάτια μιας υπέροχης ποπ-αρτ έκθεσης. Οι παίκτες βέβαια στα παρόμοια τηλεπαιχνίδια που παίχτηκαν παρόμοια εποχή (γύρω στο 1993) βιάζονταν φριχτά να γεμίσουν τα καρότσια με συγκεκριμένα προϊόντα μέσα σε ένα λεπτό. Θα ήταν το όνειρό μου πάντως να μπορώ να αρπάξω όσα πιο πολλά προϊόντα προλαβαίνω σ' ένα λεπτό.
Θησαυροφυλάκιο (Αντ1). Με τον Ανδρέα Μικρούτσικο
Απ' τα καλύτερα τηλεπαιχνίδια γνώσεων με καλή δομή και ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Κι ένα εμφανές μειονέκτημα όμως, την ακατάπαυστη αυτοσχεδιαστική πάρλα του διεξοδικότερου πολυλογά της χώρας.
Κορώνα Γράμματα (ΕΡΤ). Με την Έλενα Ακρίτα
Σεζόν 1985-86, τα πρώτα πέντε επεισόδια παρουσίασε ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ αλλά δεν τον θυμάμαι. Θυμάμαι όμως τα υπόλοιπα με την Έλενα Ακρίτα.
Μου άρεσε επειδή ήταν ένα καθαρόαιμο τηλεπαιχνίδι γνώσεων από αυτά που έχουν σχεδόν -τι σχεδόν, εντελώς- εκλείψει απ' την τηλεόραση.
Η Τιμή Τιμή Δεν Έχει (Αντ1). Με τον Ηλία Μπενέτο
Στην μεταφορά του The Price is Right με τον μάλλον αντιτηλεοπτικό Ηλία Μπενέτο, έπρεπε να μαντέψεις τις τιμές των προϊόντων, ενώ στον (αγαπημένο μου) τελευταίο γύρο σου έλεγαν ποιο ήταν το μεγάλο δώρο (πχ. μία τηλεόραση, και ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη, και ένα αυτοκίνητο, και, και και...) και σου ζητούσαν να υπολογίσεις πόσο κόστιζαν όλα αυτά μαζί. Αν το έβρισκες με μια λογική απόκλιση γίνονταν όλα δικά σου.
(Προσθέστε ελεύθερα!)
