FacebookTwitter Αυτός έγινε σήμερα ο πιο ακριβοπληρωμένος πίνακας του κόσμου.
Φέτος ένας πίνακας του Γκωγκέν πουλήθηκε για 300 εκατομμύρια δολάρια - τον αγόρασε πιθανότατα η βασιλική οικογένεια του Κατάρ.
Λέγεται "Πότε θα παντρευτείς;"
Κι έτσι ξεκίνησα μια μίνι ονειροπόληση: Αν ήμουν τρισεκατομμυριούχος και μπορούσα να έχω όποιον πίνακα ήθελα, όσο ακριβός και να ήταν και άσχετα με το αν θα ήθελαν οι ιδιοκτήτες του να μου τον πουλήσουν, ποιον/ποιους θα αγόραζα;
Βρήκα τη λίστα με τους 60 ακριβότερους πίνακες αυτή τη στιγμή στον πλανήτη, και έκανα τις επιλογές μου...
Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ, "Χορός στο Μουλέν ντε λα Γκαλέτ" 1876.
FacebookTwitter Θα ήθελα να μπω σ' αυτόν τον πίνακα, και να βρεθώ εκείνο το ηλιόλουστο Κυριακάτικο απόγευμα στην Μονμάρτρη του Παρισιού. Όταν έμπαινα μέσα όμως, όλα θα'ταν όπως τα ζωγράφιζε ο Ρενουάρ και όχι απολύτως ρεαλιστικά. Η όψη των πάντων γύρω μου θα είχε την μοναδική, πανέμορφη τεχνοτροπία του...
Γκουσταβ Κλιμτ, "Πορτρέτο της Adele Bloch-Bauer I" (1907).
FacebookTwitter Από την υπέροχη χρυσή περίοδο του. Η Αντέλ Μπλοχ-Μπάουερ ήταν μια φιλότεχνη κυρία γνωστή για το περίφημο καλλιτεχνικό σαλόνι της στη Βιέννη όπου μαζεύονταν καλλιτέχνες τους οποίους βοηθούσε χρηματικά. Οι Ναζί έκλεψαν τον πίνακα και μετά την πτώση του Χίτλερ οι κληρονόμοι του νόμιμου ιδιοκτήτη του χρειάστηκε να πολεμήσουν δικαστικά το Αυστριακό κράτος για να πάρουν τον πίνακα πίσω. Τα κατάφεραν χάρη σε απόφαση Αυστριακού δικαστηρίου.
Παμπλο Πικασο, "Γυναίκα με σταυρωμένα χέρια" (1906).
FacebookTwitter Πιστεύεται ότι είναι μία τρόφιμος του νοσοκομείου Saint -Lazare των φυλακών του Παρισιού.
FacebookTwitter Το πιο ακριβό έργο τέχνης της Ρωσίας όλων των εποχών.
Φράνσις Μπέικον, "Τρεις σπουδές για ένα πορτρέτο του Τζον Εντουαρντς" (τρίπτυχο, 1984)
FacebookTwitter Ποιος ήταν ο Φράνσις Μπέηκον;Αγαπούσε τις ταυρομαχίες, το μποξ και το βίαιο σεξ. Ήπιε ποταμούς κρασιού και σαμπάνιας και η φιλοδοξία του ήταν να ζωγραφίσει έναν πίνακα όπου η εικόνα της ματωμένης σάρκας θα ήταν τόσο ελκυστική όσο ένα ηλιοβασίλεμα του Μονέ. Αυτή ήταν η ζωή του >> http://www.lifo.gr/now/culture/2578
Μαρκ Ρόθκο, "Λευκό Κέντρο" (1950)
FacebookTwitter Πάνω απο δύο μέτρα ύψος και ενάμιση μέτρο πλάτος με τα χρώματα του Ρόθκο - σχεδόν παράδεισος.
Άντι Ουόρχολ, "Green Car Crash (Green Burning Car I)" (1963)
FacebookTwitter Βασικά αν μπορούσα και οι 11 πίνακες που θα επέλεγα θα ήταν του Warhol, αλλά έθεσα στον εαυτό μου όρια: έναν από κάθε ζωγράφο. Αυτός εδώ -απ' τη σειρά Death and Disasters- βασίστηκε σε φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Newsweek. Η αστυνομία του Σιατλ καταδίωξε αυτό το αμάξι, ο οδηγός έχασε τον έλεγχο του τιμονιού και τρέχοντας με 100 χιλιόμετρα έπεσε πάνω με μια κολόνα...
Βινσεντ Βαν Γκογκ, "Πορτρέτο του Ζοζέφ Ρουλέν" (1889)
FacebookTwitter Βινσεντ Βαν Γκογκ, "Πορτρέτο του Ζοζέφ Ρουλέν", 1889. Υπάρχουν κι άλλοι πίνακες του Van Gogh στην λίστα, πολύ πιο γνωστοί και ακριβοί, αλλά εμένα αυτός μου άρεσε, που δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ. // Ο Ζοζέφ Ρουλέν δούλευε στο ταχυδρομείο της Αρλ. Δεν μοίραζε ο ίδιος γράμματα, αλλά τα ξεχώριζε και τα ταξινομούσε. Ζούσε στον ίδιο δρόμο με τον Βαν Γκογκ κι οι δυο τους έγιναν φίλοι. Αυτό είναι ένα απ' τα πολλά πορτρέτα που του έκανε ο ζωγράφος και μάλιστα για το συγκεκριμένο ο Βαν Γκογκ είπε ότι το τελείωσε πολύ γρήγορα, σε ένα απόγευμα, την ημέρα που ο Ρουλέν έμαθε ότι πήρε μια καλύτερα αμοιβόμενη δουλειά σε άλλη πόλη, πράγμα που σήμαινε ότι η φιλία τους θα τελείωνε.
Τζάκσον Πόλλοκ, "No. 5" (1948)
FacebookTwitter Δυόμιση μέτρα είναι αυτός ο πίνακας, και ακόμα προσπαθώ να σκεφτώ που χωράει στο σπίτι για να τον βάλω ;)
FacebookTwitter Αυτόν τον πίνακα θα τον αγόραζα ώστε να τον χαρίσω κατευθείαν στον Στάθη, που είχε γράψει σε ένα εντιτόριαλ πριν χρόνια: "Ο αγαπημένος μου ζωγράφος. Ένας μόνο; Ο Τιτσιάνο."
(εκτός λίστας, και μόνο μερικά που θα ήθελα να έχω)Αλφόνς Μουχάhttp://4.bp.blogspot.com/-5Gn9RCAfZrs/UWUwjgRQJdI/AAAAAAAAdzg/YrNn3JjhilE/s1600/1902+The+Moon+and+Stars+1.jpgAτκινσον Γκριμσω (ενδεικτικά, δεν μπορώ να διαλέξω)http://uploads6.wikiart.org/images/john-atkinson-grimshaw/snow-and-mist.jpghttp://hdwallpaperhub.net/wallpapers/l/1920x1200/43/artwork_john_atkinson_grimshaw_1920x1200_42617.jpgΧοκουσάι (να μην πω και 'γω την κοινοτυπία μου;)https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b3/Katsushika_Hokusai_-_Thirty-Six_Views_of_Mount_Fuji-_The_Great_Wave_Off_the_Coast_of_Kanagawa_-_Google_Art_Project.jpgΚαι γενικώς op art της Bridget Rileyhttps://c2.staticflickr.com/6/5226/5574728315_d3e2b31c9b_b.jpg
The Persistence of Memory - DaliJudith - Gustav KlimtWater lilies - MonetHarvesters Resting - MilletSpecchio Falso - MagritteThe Reading- Renoir Dancers In Pink - Degas (δεν υπάρχει καλύτερος από τους δύο τελευταίους για κοριτσίστικο παιδικό δωμάτιο)
Φυσικά μετά την συγγραφή ή εφάμιλλη πιο σωστά θεωρώ την υψηλότερη τέχνη την ζωγραφική.Είναι και κάτι άλλο και δεν τρολάρω όπως και δεν το περίμενα τέτοιο γομάρι που είμαι αλλά όταν είδα μπαλέτο ζωντανά αγαλλίασαν τα μέσα μου.
Γιατί μετα τη συγγραφή; Δεν θα έλεγα ότι είναι συγκρίσιμα, αν το ένα είναι καλύτερο η το άλλο, είναι 2 διαφορετικές τέχνες που ενίοτε αλληλοσυμπληρώνονται και δεν αντικαθιστούν η μια την άλλη. Όπως και επιπλέον ειδη τέχνης(ανέφερες ήδη το μπαλέτο/χορό).
Αν και δεν χρειαζεται να βαφτισουμε καποια τεχνη ως την υπερτατη, για μενα θεωρω οως ειναι το θεατρο. Μονο για τον λογο οτι μπορει να περικλειει ολα τις τεχνες και να της κανει ενα. Τη συγγραφη, την μουσικη, το χορο, την ζωγραφικη-γλυπτικη μεσα απο την σκηνογραφια και την εμδυματολογια.
Πέρα από το ποια θέση μπορεί να έχει ο Πόλοκ στην ιστορία της ζωγραφικής, δεν μπορείς δυστυχώς να καταλάβεις το έργο του από φωτογραφίες. Ακόμα και ως φοιτητης στην ιστορία τέχνης μπορούσα να καταλάβω γιατί ήταν σημαντικός και τι σήμαινε θεωρητικά η action ζωγραφική του, αλλά δεν μπορεί να σε συγκινήσει μια εκτύπωση 10-15 εκατοστών. Σε αυτά τα μεγέθη είναι όλα συγκεχυμένα, μια θολούρα. Όταν είδα όμως Πόλοκ από κοντά έμεινα αποσβολωμένος με ανοιχτό το στόμα και δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από πάνω του. Δεν το πίστευα ότι θα είχε τετοια επίδραση. Θα ακουστεί τελείως χαζοχίπικο, αλλά τα έργα του έχουν ενέργεια και ένταση, σχεδόν μεταφυσική. Δεν μπορώ να το εξηγήσω.
Ρενουάρ χωρίς συζήτηση, αν και μου αρέσει πολύ και η Κραυγή. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο θα ήθελα να τη βλέπω στο χώρο μου κάθε μέρα, είναι λίγο καταθλιπτικός πίνακας. Από την άλλη ο Ρενουάρ είναι ομορφιά και μόνο ομορφιά...
σχόλια