(Δώρα Μοάτσου , 1917) Σκορπά το κλήμα γύρω τους χυμούς του Τρυγούν μέσα στ' αμπέλι τα σταφύλια. Κι' απ' τη γυρτή του μπαλκονιού μας γρύλλια, Μέσα σταπομεσήμερο τ' Αυγούστου,
Η μυρουδιά του πατημένου μούστου Στην κάμαρά μας μπαίνει την ανήλια, Κ' ηδονικά χαϊδεύει μου τα χείλια Το κλήμα με τους ώριμους καρπούς του.
Τριγύρω μας απλώνει πονηρά Τη μέθη με τα φλόγινα φτερά. Δε φταίμε μεις αν μέσα στις καρδιές μας
Ξυπνούν αμαρτωλές οι επιθυμιές μας... Ζεστό τ' απομεσήμερο τ' Αυγούστου, Μεθυστικιά κ' η μυρουδιά του μούστου.
Η φωτογραφια με τις αλυσοδεμενες αγελαδες για μενα ειναι απλα θλιβερη...Και φυσικα δεν αποτυπωνει ουτε το 1% αυτων που ειναι αναγκασμενες να υπομενουν σε ολη τους τη θλιβερη ζωη για να παραξουν γαλα...Συγγνωμη αλλα απ' ολες τις φωτογραφιες ειναι η μονη που μου εμεινε στη μνημη, αλλα δυστυχως πολυ αρνητικα.
σχόλια