Η τραγουδοποιός Μαριέττα Φαφούτη έφτιαξε για το LIFO.gr τη δική της λίστα με τις ταινίες τρόμου που αγαπά...
-----
Όχι. Δεν θα πω πως η καλύτερη ταινία τρόμου που έχω δει είναι το Ψυχώ. Ή ο Δράκουλας. Ή Η Σιωπή των αμνών. Ταινιάρες δεν λέω. Αλλά όχι. Με αυτές τις ταινίες δεν αισθάνθηκα δέος και θαυμασμό είτε απέναντι στον φόβο, είτε στον τρόμο, είτε στην καφρίλα, είτε στην καλτίλα. Και ναι. Όλα αυτά τα έχω νιώσει με τις έξι συν μία ακόλουθες ταινίες:
.
.
.
Drag me to hell - Sam Raimi
Σοβαρά τώρα. Δεν έχω δει πιο τρομακτική και διασκεδαστική ταινία στη ζωή μου ολόκληρη. Κατ' αρχήν ο Sam Raimi πρέπει αλήθεια να είναι γαμώ τα παιδιά. Καταφέρνει και συνδυάζει την καφρίλα με τον αληθινό τρόμο και την διασκέδαση. Επίσης πρέπει να είναι η μοναδική ταινία που είπα τόσες φορές "Άι σιχτίρ" με τα ξαφνικά ξεσπάσματα που σε έκαναν να πετάγεσαι από την καρέκλα με κραυγές τρόμου και παράλληλα να γελάς γιατί δεν πιστεύεις τι πήγε και σκέφτηκε το άρρωστο μυαλό του σκηνοθέτη. Το θέμα: Μια νεαρή υπάλληλος τράπεζας προσβάλλει άθελά της μία γριά τσιγγάνα. Η γριά τσιγγάνα τα παίρνει και της ρίχνει μια κατάρα ίσα με κει πάνω. Και τότε αρχίζουν όλα...
.
.
.
Scream - Wes Craven
Δώσε μου θρίλερ με φοιτητόπαιδα κακομαθημένα, και έναν τρελό που σκορπάει τον πανικό και πάρε μου την ψυχή. Ναι. Θα το πω και θα το φωνάξω. Το Scream είναι από τις πιο απολαυστικές ταινίες τρόμου που έχουν φτιαχτεί ποτέ. Κατ' αρχήν δεν θα ξεχάσω το ότι ο κακός όλη την ώρα πέφτει ή μπουρδουκλώνεται. Γεγονός που του δίνει μια ανθρώπινη υπόσταση. Και αστεία μαζί. Και έπειτα το ότι όλοι αυτοί οι χαρακτήρες είναι φτιαγμένοι έτσι ώστε να μη σε πειράζει και ιδιαίτερα όταν πεθαίνουν (εντάξει για τη Sydney σε νοιάζει) σε βγάζει από την κακή συναισθηματική ένταση. Και απλά το απολαμβάνεις ψάχνοντας να βρεις ποιος απ' όλους κρύβεται πίσω από αυτή τη μάσκα.
.
.
.
From dusk till dawn - Robert Rodriguez
"Έλα να νοικιάσουμε αυτή την περιπέτεια" μου είχε πει ο ξάδερφός μου ο Θωμάς, ξέροντας καλά πως το From dusk till dawn ήταν περιπέτεια κατά το ήμισι. Από τη μέση και μετά όμως γίνεται μία αδιανόητη ανατροπή και η περιπέτεια εξελίσσεται σε ένα cult θρίλερ με βαμπίρ που δεν το χωράει ανθρώπινος νους. Ο Quentin Tarantino σε έναν άκρως απολαυστικό ρόλο και η Salma Hayek στον ρόλο που την έκανε γνωστή ανά την υφήλιο από έναν και μόνο χορό.
.
.
.
28 days later - Danny Boyle
Η καλύτερη ταινία με ζόμπι που έχει υπάρξει ποτέ. Τρομακτικό, συγκινητικό, κλειστοφοβικό, πανέμορφο εικαστικά με μία σκηνοθεσία αριστούργημα. Και καταπληκτική μουσική. Την έχω δει πάνω από πέντε φορές.
.
.
.
The mist - Frank Darabont
Ένα κακό μόνο έχει αυτή η ταινία. Τα όχι και τόσο αληθοφανή γραφικά της. Γιατί σε όλα τα άλλα είναι απλά ένα αριστούργημα. Μιλάω για το The mist του 2007. Σχεδόν ολόκληρη η ταινία διαδραματίζεται μέσα σε ένα σούπερ μάρκετ. Ομίχλη έχει καλύψει την πόλη και όποιος προσπάθησε να βγει από το σούπερ μάρκετ βρήκε φριχτό θάνατο. Ο κόσμος που βρίσκεται εγκλωβισμένος και ο ίδιος ο χώροςγίνονται υποσυνείδητα η ίδια η κοινωνία μας. Ένα αριστοτεχνικά φτιαγμένο φίλμ πάνω στην ψυχολογία του όχλου και ένα τέλος που νομίζω είναι ότι πιο ψυχοβγαλτικό έχω δει ποτέ μου!
.
.
.
Saw - James Wan
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πόσα "Πλάκα κάνεις;!" είχα πει στο σινεμά με το που έπεσαν οι τίτλοι τέλους. Από τις πιο ευφυείς ταινίες τρόμου που έχουν γίνει ποτέ. Ο τρόμος σε όλο του το μεγαλείο με ένα και μόνο σκηνικό. Και αυτή η άτιμη η σκηνή με το πόδι που ποτέ δεν κατάφερα να δω χωρίς να κλείσω τα μάτια. Επίσης είναι από τα θρίλερ που τα παίρνεις μαζί σου και αφού τελειώσουν. Σε στοιχειώνει το άτιμο. Και όλο σκέφτεσαι όλα αυτά τα παρανοϊκά που έκανε ο Jigsaw. Βέβαια αυτό δεν είναι και πολύ καλό. Αλλά εντάξει. Θα δεις μετά ένα Scream και θα ρθεις στα ίσια σου.
.
.
.
Thinner - Tom Holland
Έχει μόνο 5,6 στο imdb. Σε όσους φίλους μου έχω πει να τη δουν δεν έχουν πετάξει και τη σκούφια τους από τον ενθουσιασμό. Αλλά είχα ξετρελαθεί όταν την είχα δει. Και ακόμα και τώρα τη βλέπω πολύ ευχάριστα. Πρωταγωνιστής ένας παχύσαρκος κυριούλης που σκοτώνει κατά λάθος τη μητέρα ενός τσιγγάνου. Τη γλιτώνει στο δικαστήριο και τότε ο τσιγγάνος πάει, τον βρίσκει και του ρίχνει μια κατάρα που τον κάνει να αδυνατίζει συνέχεια. Ο κυριούλης στην αρχή χαίρεται αλλά μετά καταλαβαίνεις πως θα συνεχίσει να αδυνατίζει μέχρι να πεθάνει. Το τέλος, από τις μεγαλύτερες καφρίλες που μπορεί να φανταστεί κανείς. Stephen King έτσι.
.
.
(ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ κι εσείς τις δικές σας αγαπημένες ταινίες τρόμου!)
.
----
.
.
.
.
.
.
σχόλια