Πριν από μόλις τρεις (3!) ημέρες έγραφα:
Μια νέα γυναίκα παλεύει με τη Νόσο Λάιμ. Οι ψηφιακοί της φίλοι ενώνονται με τρόπο συγκινητικό αλλά και ελπιδοφόρο.
Μιλούσα για τη Γεωργία Παπαζήση που είχε βρει μια ακτίνα ελπίδας σε μια θεραπεία με βλαστοκύτταρα. Για να την κάνει όμως χρειαζόταν 30.000 ευρώ. [Διαβάστε την ιστορία της εδώ.] Ως "αντάλλαγμα" θα πληροφορούσε συνέχεια μέσα απ' το μπλογκ της για την πορεία της θεραπείας στην Ινδία.
Το μήνυμα διαδόθηκε απ' το twitter (όπου είναι γνωστή και αγαπητή), απ' το Facebook, απ' το Lifo.gr και άλλα μεγάλα σάιτ - από στόμα σε στόμα.
Και πριν περάσουν καλά καλά τρεις ημέρες οι ψηφιακοί της συμπολίτες, αυτοί που δεν την είχαν γνωρίσει ποτέ από κοντά, αυτοί που τα φέρνουν δύσκολα βόλτα, αυτοί που συχνά είναι καχύποπτοι με τους πάντες και τα πάντα, την είχαν στ' αλήθεια βοηθήσει.
Γράφει στο μπλογκ της (ανακοινώνοντας ότι τώρα που μαζεύτηκε το ποσό ο λογαριασμός θα κλείσει):
Ενιωσα πραγματικα τοση αγαπη και θετικη ενεργεια, που ειναι δυσκολο να περιγραφεί με λογια. [...] Αυτο που ειχα στο μυαλο μου οταν αποφασισα μετα απο απειρη σκεψη, συζητησεις με οικογενεια/φιλους/γνωστους, σκεψη ξανα, ντροπες, αμφιβολιες, ξανα σκεψη, ηταν να μαζευτουν τα χρηματα απο φιλους και γνωστους απ'το διαδικτυο και μη, αναγνωστες του μπλογκ, αντε και καποιους φιλους φιλων.
Εγραψα λοιπον ενα λεπτομερεστατο κειμενο, "εδεσα" λιγο καλυτερα το βιντεο που ειχα φτιαξει για την γιατρο που το ζητησε, και τσουπ... γεννηθηκε το India Calling, ευελπιστώντας ΜΟΝΟ να εχουν μαζευτει τα χρηματα μεχρι μεσα Αυγουστου που στοχευω να φυγω. Μαλιστα ειχαμε συμφωνησει με την Ευα που θα με συνοδεψει, αν δεν μαζευονταν το ποσο, απλα να περιμενουμε να μαζευτει...
Δε θα πηγαινα Αυγουστο; Θα πηγαινα Χριστουγεννα (με πιθανον χειροτερα προβληματα), αλλα θα πηγαινα!! Τα χρηματα θα χρησιμοποιηθουν για αυτον και μονο το σκοπο. 'Οποτε μαζευτουν.
Αχ ποσο ειχα υποτιμησει τη δυναμη του internet και των social media. Πολυ. Επισης δεν ειχα φανταστει ποτε οτι θα επαιρνα τοση αγαπη, δυναμη και κουραγιο μεσα απ'αυτα! Μιλαμε για πολλη αγαπη ρε... :)
Ζουμε στην πιο δυσκολη περιοδο, ολοι εχουν προβληματα, αλλοι οικονομικα, αλλοι υγειας, και παραταυτα υπαρχει τοση αγαπη που αποδειχτηκε εμπρακτα αυτες τις 3 μερες. Δεν ειμαι ομως η μονη συνανθρωπος που υποφερει και παλευει. Το ξερω καλα αυτο. Ειμαι ομως πολυ τυχερη και ευγνωμων που εχω την στηριξη τοσων εκατονταδων ανθρωπων πλεον. Απιστευτο!!!!
Θελω να σας αγκαλιασω ολους εναν-εναν και να σας ευχαριστησω προσωπικα. Τωρα δεν γινεται, αλλα σημειωστε απο τωρα οτι μες το Νοεμβριο [Σημ.: Όταν επιστρέψει απ' τη θεραπεία από την Ινδία] θα εχουμε το #openINDIA παρτυ!
...................................................................................................................
Χαμόγελα λοιπόν :)
σχόλια