Για αυτή τη συμφωνία του Ρίχαρντ Στράους, που ανέβηκε μόλις πριν λίγες μέρες στο YouTube γράφει ο Δάνης Κουμασίδης:
«Νέα άφιξη στο youtube: Ρίχαρντ Στράους, Δημήτρης Μητρόπουλος, ''Η συμφωνία των Άλπεων'', από τη Φιλαρμονική της Βιέννης.
22 θραύσματα, μικρά επεισόδια που λαμβάνουν χώρα από το ξημέρωμα μιας μέρας έως αργά τη νύχτα και περιγράφουν μια ανάβαση στις Άλπεις. Ο αγώνας του ανθρώπου με τη φύση.
Με τέτοια έργα, αξίζει κανείς να θαυμάσει το ανθρώπινο πνεύμα και τα επιτεύγματά του. Και κάνουν το υπόλοιπο 90% που μας περιστοιχίζει να μοιάζει ακόμα πιο γελοίο, ποταπό, κτηνώδες.»
Κι η Βίβιαν Ευθυμιοπούλου τονίζει: «Για το ρόλο της κλασικής μουσικής στην οικοδόμηση του εθνικού κράτους έχουν γραφεί ωραία πράγματα. Τον ρόλο αυτό τον έπαιξε πολύ ωραία η ιταλική όπερα αλλά βεβαια υπήρξαν και οι συνθέτες της Κεντρικής Ευρώπης. Οι Στράους και ο Βάγκνερ στα βαθιά νερά της πολιτικής και της φιλοσοφίας.
Η Συμφωνία των Άλπεων είναι ένα τέτοιο έργο με πολύ πολιτικό ζουμι. Υπάρχει η λατρεία της Φύσης την οποία ο συνθέτης την ορίζει διακριτά από τον Χριστιανισμό.
Η καλύτερη εκτέλεση είναι βέβαια του ναζιστάκου Κάραγιαν και δεν είναι ν'απορεί κανείς γιατί. Το έργο όμως παραμένει σπουδαίο.
Είναι εξαιρετικά γραμμένο. Εδώ υπό τη διεύθυνση ενός αγαθού πνεύματος της μουσικής. Δεν αποϊδεολογικοποιούνται έτσι τα έργα ούτε με αφορά κάτι τέτοιο αλλά η έμφαση στο μουσικό επίτευγμα με ανακουφίζει.
Και η λατρεία στη φύση είναι εξίσου ύποπτη, να το παραδεχτώ. Είναι κι αυτο ένα είδος θρησκείας. Άλλως τε στη ζωή δεν υπάρχουν "αθώα πράγματα", έργα τέχνης δε ούτε κατά διάνοια.
Άκουσμα για την πρώτη ημέρα της Άνοιξης ♥»
