Ο Δήμος συμμετείχε στο πρόγραμμα του ομίλου Κυριακού (του Αντ1) για τη μετάδοση των παραστάσεων της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης. Οι ‘αγανακτισμένοι’ όμως αντέδρασαν, θεωρώντας ότι ο Δήμος δεν μπορεί να δίνει λεφτά για φιέστες την στιγμή που οι πολίτες πεινάνε.
Στην πρεμιέρα διοργάνωσαν μια διαμαρτυρία έξω απ' τον κινηματογράφο ΟΣΚΑΡ (έκλεισε πριν τρία χρόνια, νοικιάστηκε απ' τον Δήμο αλλά παραμένει ουσιαστικά κλειστός) και αποδοκίμασαν πολιτικούς αλλά και απλούς θεατές.
Άρχισε λοιπόν ένας διάλογος στα μέσα με ενδιαφέρουσες απόψεις και λόγο. Φυσικά σύντομα εκτροχιάστηκε και οδηγηθήκαμε σε προσωπικές αντιπαραθέσεις με σπόντες και μπηχτές τρομερά διασκεδαστικές για όποιον γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις. Ήταν μια ενδιαφέρουσα προβολή αυτού που γίνεται σε όλη τη χώρα στον μικρόκοσμο μιας επαρχιακής πόλης, και συγχρόνως, ένας άκρως επαρχιώτικος και ελαφρώς κατινίστικος σκυλοκαβγάς.
Όλα ξεκίνησαν μ' ένα άρθρο του νεαρού Σωτήρη Σωτηριάδη, υποψήφιου δημοτικού συμβούλου στην παράταξη «Συμπαράταξη Πολιτών» που υποστηρίχτηκε (μεταξύ άλλων) και από των Σύριζα. Απόσπασμα:
Εκτός τόπου και χρόνου...όπερα!!!
Ο κύριος Δήμαρχος είπε την εξής φράση: «Τα έξοδα θα έχουν ανταποδοτικότητα. Θέλετε να τα σταματήσουμε όλα και να μοιράσουμε τα χρήματα στους ανέργους;». Ναι πολύ καλά διαβάσατε.
Ειρωνεία;;;; Λαϊκισμός;;;;;; Ρομπέν των ανέργων;;;;;; Τζάμπα μάγκας;;;;;;;;
Δεν υπάρχει καμιά λογική και κανένα νόημα, κανένας αφουγκρασμός της κοινωνικής ευαισθησίας από την πλευρά της διοίκησης του Δήμου Καβάλας. Δεν είμαι "εχθρός" των παραστάσεων όπερας που πραγματικά και επί της ουσίας συμβάλουν στην παραγωγή πολιτισμού αλλά το όλο εγχείρημα πραγματοποιείται σε λάθος χρόνο. Είναι κάτι παραπάνω από πρόκληση την ώρα αυτή!!!! Αναρωτιέμαι τελικά οι κοινωνικές κεραίες του δημάρχου έχουν αμβλυνθεί τόσο πολύ και δε λειτουργούν;;;
Λυπάμαι ειλικρινά γιατί οι κοινωνικές ευαισθησίες ενός ανθρώπου που ασκεί διοίκηση δεν φαίνονται με αριστοκρατικές φιέστες, ούτε με όπερες, ούτε με φαντασμαγορικές επιδείξεις αεροπλάνων που παραπέμπουν σε άλλα χρόνια.....
Ο θυμόσοφος λαός λέει σε ανάλογες καταστάσεις... εδώ ο κόσμος χάνεται και το .......... χτενίζεται.
[Λίγες μέρες μετά, κι αφού έχει γίνει η πρώτη προβολή όπερας με αντιδράσεις έξω απ' το σινεμά, ο Σωτηριάδης επανέρχεται και παρουσιάζει τη δική του πλευρά των γεγονότων.]
Περί όπερας και άλλων "δαιμονίων"
- Δεν εμποδίστηκε ΚΑΝΕΝΑΣ από ΚΑΝΕΝΑΝ ώστε να εισέλθει και να παρακολουθήσει την παράσταση της όπερας. Άλλωστε ΔΕΝ ήταν αυτός ο στόχος της διαμαρτυρίας. ΟΥΤΕ απειλήθηκε κανένας ούτε λιντσαρίστηκε ούτε έφαγε γιαούρτια ή αβγά.ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά. ΔΕΝ υπήρχε κανένας τραμπουκισμός ή κανένα "πέσιμο".
- Ακούστηκαν πάρα πολλά συνθήματα κατά μνημονίου, κυβέρνησης, ΔΝΤ, τρόικας και δημάρχου.
- Αποδοκιμάστηκαν από όλους πρόσωπα όπως ο δήμαρχος Καβάλας, πρώην βουλευτές κλπ.
- Όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές υπάρχουν και μεμονωμένα περιστατικά που θα ξεπεράσουν λίγο τα όρια. Αναφέρομαι σε κάποιες αποδοκιμασίες ελάχιστων "απλών" πολιτών. Αυτό έγινε από λίγους. Όταν υπάρχει τόση οργή και αγανάκτηση από τη μια μεριά και από την άλλη έχεις και κάποιους να γυρνούν να σου χαμογελούν ειρωνικά και να σου λένε "είστε αλήτες" και "εσείς είστε υποκριτές" ή να βλέπεις πρόσωπα και βλέμματα περιφρονητικά τότε δε θέλει και πολύ να ανάψουν λίγο παραπάνω τα αίματα αλλά μέχρι εκεί.
- Η είσοδος μέσα στην παράσταση λίγα λεπτά αφότου είχε αρχίσει αποφασίστηκε ομόφωνα από όλους πάντα με στόχο-σκοπό να γίνει ειρηνικά και χωρίς ακρότητες όπως και έγινε. Ειπώθηκαν 2-3 συνθήματα και διαβάστηκε το κείμενο το οποίο εξηγούσε τους λόγους της διαμαρτυρίας. Όλο αυτό κράτησε περίπου 5-7 λεπτά και μετά οι διαμαρτυρόμενοι αποχώρησαν χωρίς να συμβεί το παραμικρό.
Όντως υπήρχαν άτομα που δεν μπήκαν τελικά στην παράσταση όχι γιατί τους εμπόδισε κάποιος αλλά γιατί ίσως φοβήθηκαν μη γίνουν φασαρίες ή για να γλιτώσουν τις αποδοκιμασίες.
Υπήρχαν όμως και άτομα που συνειδητά δεν μπήκαν όπως επίσης και άτομα που ενώ πλήρωσαν εισιτήρια των 20 ευρώ, όπως μας είπαν, αποφάσισαν να αποχωρήσουν αφού πρώτα είχαν μπει στον κινηματογράφο και διάβασαν το ενημερωτικό φυλλάδιο που τους μοιράστηκε, και μάλιστα συμμετείχαν στην πορεία που κατέληξε στην πλατεία Καπνεργάτη, όταν κατάλαβαν ότι είναι μια παράσταση με χρήματα του Δήμου. Αυτά βέβαια δεν τα διάβασα πουθενά. Δεν τα έγραψε κανένας. Γιατί άραγε;;;
Άκουσα το δήμαρχο Καβάλας να λέει ότι η πολιτική αυτών που διαμαρτυρήθηκαν το Σάββατο είναι όση αυτή των ανθρώπων του Νεάντερταλ!!!!! Καλύτερα πάντως άνθρωπος του Νεάντερταλ παρά υποτακτικό ανθρωπάκι χωρίς τσίπα και κοινωνική ευαισθησία που ενδιαφέρεται ΜΟΝΟ για το πως θα γίνει αρεστός στα "αφεντικά" του για να φτάσει όσο πιο "ψηλά" μπορεί στην σκάλα της εξουσίας.
Υ.Γ. Όχι άλλο παντεσπάνι... Όχι άλλο παντεσπάνι...
Την αντίθετη άποψη εξέφρασε ο Δημοσθένης Μπρούσαλης, πρώην πρόεδρος της Ένωσης Γραφιστών Ελλάδας, σύμβουλος branding και επικοινωνίας. (Υπογράφει στο facebook ως «Ethnikos Maketistas» , πιστεύω με γενναία δόση αυτοσαρκασμού.)
“…Τι περιμένουμε στην αγορά στο ΟΣΚΑΡ συναθροισμένοι; Είναι η όπερα να φθάσει σήμερα… ”
Στην Αθήνα, η Εθνική Λυρική Σκηνή έκανε πριν λίγο καιρό κάτι πρωτότυπο: νοίκιασε ένα διόροφο λεωφορείο, το γέμισε μουσικούς και σολίστ της Λυρικής που περιδιαβαίνοντας τις πλατείες της πόλης, έκαναν στάσεις και τραγουδούσαν γνωστά κομμάτια από δημοφιλείς όπερες. Το έκανε για να φέρει την τέχνη κοντά στους απλούς πολίτες, μέσα στην κρίση. Καθώς η όπερα ξεκίνησε και σε πολλές χώρες παραμένει καθαρά λαϊκό θέαμα, απέχοντας πάρα πολύ από το να είναι “αριστοκρατικές φιέστες”! Η ιδέα είχε μεγάλη επιτυχία.
Ευτυχώς όμως που το λεωφορείο της Λυρικής δεν περνάει και από την Καβάλα: κουδούνια θα του κρεμούσανε κάποιοι. Με τις ντουντούκες και τα πλακάτ θα το περιμένανε! Εδώ στην πολιτιστικά ώριμη Καβάλα, αυτά δεν περνάνε. Εδώ υπάρχουν άγρυπνοι Λέοντες και Λεονταράκηα (ναι, με ήτα, όχι με γιώτα), που περιφρουρούν την τάξη, το σωστό, το πρέπον. Και δεν θα αφήσουν να περάσει έτσι, τέτοια εκτροπή. Αυτό έλειψε να επιτρέψουμε κάποιους να πάνε να παρακολουθήσουν όπερα – άκουσον άκουσον – σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς. Τι και αν έχουν να πληρώσουν το εισιτήριο. Πρέπει να τους κράξουμε, να τους λοιδωρήσουμε! Και κυρίως να καυτηριάσουμε την απόφαση της δημοτικής αρχής που διανοήθηκε να μας φέρει όπερα μέσα στην κρίση.
Αφιερώνω στους “λογιστές της πεντάρας”, μία φράση του Μπρέχτ όπου αναφερόμενος στο βιβλίο, την καλλιέργεια και τη τέχνη, λέει: “Η τέχνη δεν είναι ένας καθρέφτης που βάζουμε απέναντι στην πραγματικότητα, είναι το σφυρί που δίνει μορφή στην πραγματικότητα”. Για να συμπληρώσει προτρέποντας: “Πεινασμένε, πάρε ένα βιβλίο: είναι όπλο! ”
Λίγο μετά στο χορό μπήκε και ο Χαράλαμπος Γαμβρέλης. (Αγιογράφος – ζωγράφος, με μακρά και σπουδαία θητεία στα πολιτιστικά, σημαντικό στέλεχος του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ.)
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
είναι πολύ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν για σοκολατόπαιδα
μα δεν ταιριάζουνε για μένα…
Από το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας, ο αχρείος Πάγκαλος μπορεί να κοιμάται ήσυχος, βρυχώμενος ροχαληδών εις άπταιστον γαϊδουρινήν. Βρέθηκε επιτέλους ο τοπικός αντικαταστάτης του. Ολίγον κουλτουρέ, δε λέω, αλλά με έναν τσενέ, νααααα, μετά συγχωρήσεως. Παλιός Ρηγάς και χορευτής ο περί ου ο λόγος.
Ποιος να το περίμενε αυτό από τον Κωστή. Για πότε ξέθαψε μέσα από τα εξουσιολαγνικά του τάρταρα το γλωσσικό απόθεμα της ακατάπαυστης (και ακαταπόνητης) μπουρδολογίας του, ούτε που πρόλαβα να δω και να καταλάβω. Με πήρε και με σήκωσε με μιας ο ΠΑΣΟΚικός του οίστρος και η ρητορική του κενολογία. Και κάπως έτσι, έμαθα για την ιδεολογική μου καταγωγή και τα πολιτικά μου ορμέμφυτα.
Ε λοιπόν, ναι. Κατά τον δήμαρχο, Κωστή Σιμιτσή, όλοι εμείς οι αμετανόητοι Αριστεροί διατηρούμε μόνιμη επαφή με τους ανθρώπους της εποχής του Νεάντερνταλ (καθότι…σήμα καμπάνα από τα παλαιολιθικά σπήλαια) και ότι όπου να ‘ναι θα βγούμε στους δρόμους ως άλλοι χιτλερίσκοι να κάψουμε τα βιβλία των (σαν κι αυτόν) ευαίσθητων συμπολιτών μας, μιας και (κατά τη θεωρητική του μωρία), μας είναι εντελώς άχρηστα.
Σε αυτά τα συμπεράσματα κατέληξε ο επί παντός του επιστητού μολιερικός μας αρχοντοδήμαρχος και μας έστειλε όλους εμάς (είπαμε, τους αμετανόητους Αριστερούς) να κατοικήσουμε στις βραχονησίδες της κοινωνικής απαξίωσης. Βλέπετε, η τάξη του (από πού να αρχίσω και που να τελειώσω) δεν μπορεί να μας έχει στα πόδια της εν ώρα… Κυριακού και ΑΝΤ1. Θέλει και ο Εζέλ την ησυχία του.
Γι’ αυτό σύντροφοι, μαζέψτε τα. Η Αντουανέτα από προχθές μοιράζει καλλιτεχνικό παντεσπάνι στον (ακατοίκητο) ΟSCAR. Στη γωνιά μας λοιπόν. Και στα τραγούδια μας…
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
ποτέ δεν λένε την αλήθεια
ο κόσμος υποφέρει και πεινά
και ‘σεις τα ίδια παραμύθια.
[Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν μια τρομερή διαφήμιση της εκδήλωσης, στην δεύτερη προβολή που έγινε προχθές, ο κόσμος δεν χωρούσε και έμειναν πολλοί απ΄ έξω.]
Και ένα χαριτωμένο παραλειπόμενο από δημοσίευμα της εφημερίδας Πρωινή της 27ης Οκτωβρίου.
«Την Τρίτη το πρωί ακροάτρια της Πρωινής παρενέβη τηλεφωνικά για να μεταφέρει το εξής παράπονο: Στο Όσκαρ κάποιος ξέχασε σε λειτουργία το κλιματιστικό εδώ και μέρες. Αυτό δουλεύει συνεχώς κι η εξωτερική μονάδα προκαλεί θόρυβο που ενοχλεί τους περιοίκους.
Μεταφέραμε το παράπονο στους αρμόδιους. Πήγαν μετά από λίγη ώρα και διαπίστωσαν ότι ξεχασμένος σε λειτουργία ήταν ο εξαερισμός. Τον οποίο και έκλεισαν. Πόσο καιρό ήταν ξεχασμένος να λειτουργεί; Λογικά από την προ δύο εβδομάδων εκδήλωση της όπερας, στις 15 Οκτώβρη.»
---------------------------------
Ευχαριστώ τον Κώστα Δεμερτζίδη για την περιγραφή της πολιτιστικής κόντρας. Πρέπει να προσθέσω όμως ότι και ο ίδιος ο Δεμερτζίδης έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Υποστηρίζει πως ο τρόπος διαμαρτυρίας απέτυχε απ' τη στιγμή που προσέβαλλε τους θεατές αντί να τους πείσει και εξηγεί πως ο πολιτισμός είναι μια απ' τις βασικές μας ανάγκες:
Είναι πολιτιστική η κρίση. Η βάση της, η ουσία της, δεν είναι η έλλειψη χρημάτων, άλλωστε τα χρήματα δεν είναι παρά τυπωμένα κομμάτια χαρτί ή, ακόμα χειρότερα, νούμερα σε υπολογιστές, και δεν έχουν παρά την αξία που εμείς τους δίνουμε. Αυτό που μας λείπει είναι ο πολιτισμός. Ο πολιτισμός της καθημερινότητας, της επικοινωνίας, της αισθητικής, της δημιουργίας, ο πολιτισμός της καινοτομίας, της ανιδιοτέλειας, του αλτρουισμού, της προσφοράς. Με μια λέξη ο κοινωνικός πολιτισμός. Είμαστε μια κοινωνία σε παρακμή, γιατί είμαστε απολίτιστοι. Μια κοινωνία που στήθηκε πάνω σε λογικές αρπαχτής και κοντόφθαλμης ευημερίας.
Στη συνέχεια όμως, ο Δεμερτζίδης εξηγεί και το πού, κατά τη γνώμη του, είχαν δίκιο οι διαμαρτυρόμενοι, μιας και η διοργάνωση έγινε με τον κλασικό ελληνικό τρόπο της προχειρότητας...
Έχουμε λοιπόν μια εκδήλωση για την οποία ήταν απαραίτητος κάποιος τεχνικός εξοπλισμός. Αποφασίστηκε από τον Δήμο ο εξοπλισμός να ενοικιαστεί, καθώς δεν υπήρχε. Το κόστος της ενοικίασης για 11 προβολές ήταν περίπου 9.500 ευρώ. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα πόσο θα στοίχιζε η αγορά του συγκεκριμένου εξοπλισμού.
1) Ο βιντεοπροβολέας με τον οποίο έγινε η προβολή είναι αυτός. Πρόκειται για μοντέλο του 2004 που η τιμή του ήταν 25.000 δολάρια (περίπου 20.000 ευρώ). Βέβαια από τότε η τεχνολογία προχώρησε και οι τιμές έπεσαν. Αυτός εδώ για παράδειγμα έχει πολύ ανώτερες τεχνικές προδιαγραφές και δυνατότητες και στοιχίζει 9.400 ευρώ. Φαντάζομαι ότι με μια σωστή έρευνα αγοράς θα μπορούσε να βρεθεί κάποιος ακόμα φθηνότερος για τη συγκεκριμένη δουλειά.
2) Το δορυφορικό πιάτο μαζί με την εγκατάσταση κοστολογείται από 1000 μέχρι 4000 ευρώ (δεν γνωρίζω ακριβώς τις τεχνικές προδιαγραφές).
--
Αυτό θα πω και θα τελειώσω. Το σκέφτηκα όταν είδα ρεπορτάζ τεράστιας διάρκειας στις ειδήσεις του Αντέννα που αυτοπαινευόταν, το ίδιο και μαθαίνοντας τα παραπάνω.
Αφού ο Αντέννα νοιάζεται, λέει, τόσο πολύ για τον πολιτισμό και την Όπερα και ξοδεύει τόσα λεφτά για να κάνει προβολές σε χώρους, γιατί στο καλό δεν παίζει τις περίφημες παραστάσεις και απ' τον τηλεοπτικό του σταθμό;
Μας πρήζει για την καταπληκτική συμφωνία του με την Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης και για το «The MET live in HD» και τελικά αυτοί που βλέπουν τις παραστάσεις είναι μερικές εκατοντάδες που πληρώνουν 20 και 25 ευρώ.
Σίγουρα θα υπάρχει εξήγηση, αλλά αναρωτιέμαι: είναι ο ίδιος Αντέννα αυτός που προβάλλει όπερες σε λίγους και σε επιλεγμένα σινεμά, με τον Αντέννα που προβάλλει το Fab5 και τα Τούρκικα σε, εν δυνάμει, έντεκα εκατομμύρια Έλληνες;
σχόλια