Δεν νομίζω ότι έχω ξαναδεί πότε τόσα πολλα κορίτσια που φορούν το ίδιο ακριβώς πράγμα προς τιμή της τραγουδίστριας.
Το Terra Vibe στη Μαλακάσα ήταν ΓΕΜΑΤΟ με χιλιάδες κορίτσια με καυτά, κοντά τζιν σορτς - πολλές είχαν και λουλούδια στα μαλλιά που ήταν χτενισμένα σε sixties στυλ.
Η έλευση της Λανα Ντελ Ρέι στο φετινό Rockwave θύμισε τις '80s εποχές της Μαντόνα, με τις φαν να κοπιαρουν κάθε διαφορετικό λουκ.
Και οταν εσβησαν τα φωτα, ομως, η συναυλία της Ντελ Ρέι στο Rockwave επιβεβαίωσε την μαζικοτητα της απηχησης της (και στο ελληνικό κοινό).
Σπάνια ένα τοσο μεγάλο όνομα έρχεται στην Ελλάδα στην ακμή της δημοφιλιας του, και το κοινό καταβροχθισε με όλες του τις αισθήσεις την τραγουδίστρια που, φορώντας ένα φόρεμα μίνι αλλα συντηρητικό απο τη μέση και πάνω, τραγούδησε και ασχολήθηκε με το κοινό για περίπου μια ώρα και είκοσι λεπτα.
Όταν τραγούδησε ήταν πραγματικά καλη. Την είχα δει και πέρσι σε συναυλία κι ήξερα ότι τραγουδάει καλα λάιβ (κι ας πίστευαν πολλοί ότι θα τραγουδούσε τρακαρισμενα όπως στην -υποτιθεται- καταστροφική της εμφάνιση στο SNL).
Αν και θα ήθελα λιγο πιο δυνατη την ένταση του ήχου, όλο το μουσικό κομμάτι ήταν απολαυστικό. Οι μελωδίες της είναι όμορφες, οι ενορχηστρωσεις ενδιαφέρουσες, η σκηνική της παρουσία πιο δυναμική, πάντα όμως ελαφρώς αδέξια - πράγμα που την έκανε σεξι, και συμπαθητική.
Ξεκίνησε με το Cola (My pussy tastes like Pepsi Cola) και τελείωσε με το National Anthem, ερμηνεύοντας στο ενδιάμεσο όλα τα σουξέ της, κανά δυο διασκευές (μίνι έκπληξη το Knocking on heaven's door του Ντιλαν) και το πιο πρόσφατο τραγούδι της, για το οποίο είπε: "Δυστυχώς όταν κάνω περιοδεία δεν πολυγραφω καινουρια τραγούδια, πρόλαβα όμως να γράψω αυτο εδώ, για την ταινία Great Gatsby".
Το Young and Beautiful, που τραγουδηθηκε, όπως και τα περισσότερα, δυνατά απο τους θεατές και αναμένεται να παίξει πολυ στα επόμενα Οσκαρ στην κατηγορία τραγουδιού, συμπυκνώνει τους λόγους της επιτυχίας της Ντελ Ρέι: δυνατή μελωδία, ενορχήστρωση με πινελιές κλασικής μουσικής, αισθησιασμος και ατμόσφαιρα.
Κι αν το μουσικό κομμάτι ήταν, κατα τη γνωμη μου, εξαιρετικα απολαυστικό, ενδιαφέρον είχε και το πώς η Ντελ Ρέι επικοινώνησε με τον κόσμο:
Έδειξε υπερβολική ταπεινότητα / και σεμνότητα / και έκπληξη που την αγαπάμε. Καμία απο τις τρεις αντιδράσεις της δεν πίστεψα, ούτε για ένα λεπτό. Δεν θεωρώ ότι είναι ψωνισμενη σκυλα που το παίζει καλη και ταπεινή, όμως οι κολακειες της προς εμάς ήταν απο ένα σημείο και μετά περιττές.
Εκτός αν όντως κοιμόταν και ξυπνουσε με τον καημό ποτε θα έρθει επιτέλους σε αυτήν την χώρα ("την πιο όμορφη χώρα του κόσμου" όπως δήλωσε με μέσω ζητοκραυγων) και αν δεν έχει ξαναχρησιμοποιησει αυτή την έκφραση για καμία άλλη χώρα που έπαιξε ποτέ.
Είχε πλάκα επίσης η κίνηση της να κατέβει στο κοινό και να υπογράψει αυτόγραφα -το έκανε μόλις ξεκίνησε τη συναυλία αλλά και για πολλή ώρα λιγο πριν να φύγει. Φιλήθηκε, και πήρε δώρα, και έδωσε αυτόγραφα και δέχτηκε όχι μόνο να φωτογραφηθεί με τους θαυμαστές της πρώτης σειράς αλλα ήταν η ίδια που τραβούσε τις φωτογραφίες. [Αν διαβάζει κάποιος απο εσάς, στείλτε τη φωτο να τη βάλουμε.]
UPDATE: διάβαζε, και έστειλε: http://instagram.com/#marioulic
Ηταν ωραίες στιγμές αλλα μάλλον παρατραβηξαν, και όσοι δεν ήμασταν στην πρωτη σειρά, την βλέπαμε αμέτοχοι απο τις γιγαντοοθονες, σα να βλέπαμε ντοκιμαντέρ.
Αντί για την χρονοβόρα επαφή με τους φανς θα ήθελα κι αλλα τραγούδια – και απ' αυτό καταλαβαίνω τελικά πόσο μου άρεσε η συναυλία.
Πέρα απ' τις περσόνες και τις ντροπές, πέρα απ' τη φήμη και την πόλωση, υπάρχει μια καλή τραγουδίστρια με ωραία τραγούδια, και ο θαυμασμός που απέσπασε απ' το κοινό της Αθήνας ούτε με εξέπληξε ούτε μου φάνηκε στο ελάχιστο αδικαιολόγητος.
σχόλια