Κλωτσοπατινάδα στην ελληνική χιπ-χοπ - με αφορμή μια κριτική δίσκου στη LIFO

Ο τρίτος προσωπικός δίσκος του Λόγου Απειλή έρχεται σε ένα ιδιαίτερο timingγια την πορεία του ανεξάρτητου Έλληνα ράπερ. Αφενός ο διπλός του δίσκος «Άλλα λόγια να μισιόμαστε» πριν από σχεδόν τρία χρόνια δημιούργησε συνθήκες momentum για τον καλλιτέχνη και αφετέρου έχω την αμυδρά υποψία ότι κάπου τον «έκαψε». Αυτό το κάψιμο εκτείνεται σε ένα ευρύ φάσμα, από την υπερβολική προβολή μέχρι την υπερέκθεση σε ακροατήρια που αντιμετωπίζουν το ελληνόφωνο χιπ χοπ με μια σκωπτική ματιά τύπου:

«Καλέ, αυτοί οι πιτσιρικάδες που κάνουν yaw yaw δεν είναι αυτοί, χρυσή μου;»«Όχι βρε, είναι αυτοί με τα καπέλα που κάνουν σαν μαύροι στο νέο βιντεοκλίπ της Κοκκίνου».

Ο Λόγος Απειλή είναι ράπερ για «ζωντανό». Για υπόγα τύπου ΑΝ, με ιδρώτα και πιτσιρικάδες στα πρώτα έξω τους να χτυπιούνται σαν να μην υπάρχει αύριο. Τεχνικά έχουν χιλιογραφτεί γι’ αυτόν και δεν χρειάζεται να τα ξαναπούμε. Είναι πιστόλι, με τρία πνευμόνια και flow. Στιχουργικά, όμως, θα έπρεπε να ακούγεται πιο μεστός, λιγότερο αυτοαναφορικός και όχι τόσο επαναστάτης χωρίς αιτία. Από το «Origami» δεν λείπουν ο πολιτικός και κοινωνικός σχολιασμός, η προσωπική γραφή και οι κλασικές μπατλάδικες ρίμες (νομίζω το κατεξοχήν πεδίο του). Υπάρχει αφήγηση, συνεκτική σχέση ροής, ύφος και, φυσικά, beats ξυράφια στο παραδοσιακό μοτίβο του καθάριου χιπ χοπ ήχου των ’90s, όπου τα samples και οι μπότες είχαν αναχθεί σε επιστήμη. Αυτό που δεν υπάρχει, όμως, είναι πειστική ερμηνεία, έξυπνα μοτίβα και κάτι αξιοπρόσεχτο, πέραν των τετριμμένων.

Είναι, όμως, αυτά μία από τα ίδια;

Ξεκάθαρα ναι, και θα χρέωνα στον δίσκο και αποτυχία, αν λάμβανα υπόψη μου τη μόνιμη οργή (δεκαπεντάχρονου) που δείχνει να διακατέχει τον Λόγο Απειλή στα κομμάτια του από την αρχή της εμφάνισής του και υπάρχει διάχυτη και στο «Origami». Ξέρω, όμως, ότι είναι πηγαία και μια και ο αυθορμητισμός λείπει γενικά από τη μουσική στις μέρες μας, του το συγχωρώ.

Εν κατακλείδι, ένας αξιοπρόσεκτος και καλοδουλεμένος δίσκος, που όμως δεν συμπίπτει με την καλλιτεχνική ωρίμανση ή ανέλιξη του Λόγου Απειλή, κυρίως στον τομέα των ιδεών. Και επειδή στην αρχή μίλησα και για timing, σε σχέση με τη φετινή εγχώρια χιπ χοπ δισκοπαραγωγή, το «Origami» έρχεται τρίτο και καταϊδρωμένο σε σχέση με κυκλοφορίες όπως αυτές του Εισβολέα ή των Βήτα Πεις.

[Ακούστε το άλμπουμ για να διαμορφώσετε άποψη]

Με αφορμή την κριτική [που στα μάτια ενός τρίτου που είναι έξω απ' τη φάση μοιάζει ισορροπημένη και σε καμία περίπτωση λιβελογράφημα ή κακιασμένη] υπήρξε μια μάλλον υπερβολική αντίδραση, επηρεασμένη και λίγο από θεωρίες συνωμοσίας... 

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕΤΑ;

Στη σελίδα I Am Hip Hop στο Facebook μπήκε μια φωτογραφία και το παρακάτω κειμενάκι-αντίδραση.

 [Να σημειωθεί ότι το άλμπουμ μπορεί κανείς να το κατεβάσει δωρεάν απ' το I Am Hip Hop.]

 

Ξεκινάω να διαβάζω... "Ο Γιάννης Πίκπας-Ιωάννου, λίγο μετά την κυκλοφορία του νέου του άλμπουμ «Οrigami», βάζει τα flow στη θέση που τους αξίζουν."

Πραγματικά μόνο ένας δημογραφίσκος της κακιάς ώρας όπως ο συγκεκριμένος θα μπορούσε να μονοπωλεί τις κριτικές πάνω στο Λόγο Απειλή, από το Άλλα Λόγια Να Μισιόμαστε (ο Λόγος Απειλή "πάσχει από τις γνωστές «παιδικές ασθένειες» του εύκολου εντυπωσιασμού") και το I Am Hip Hop (ο Freestyle "βγάζει τη σύνταξή του στην Ευρώπη") στο έγκυρο κατά τα άλλα Avopolis Music Network), μέχρι την συγκεκριμένη μουσικοκριτική του Οριγκάμι στο κατά τα άλλα έγκυρο LIFO (official) (από το "θα χρέωνα στον δίσκο και αποτυχία, αν λάμβανα υπόψη μου τη μόνιμη οργή (δεκαπεντάχρονου) που δείχνει να διακατέχει τον Λόγο Απειλή" μέχρι την άτεχνη τεχνική του να συγκρίνεις τη συγκεκριμένη κυκλοφορία με την κυκλοφορία του Είσβο ή των Βήτα Πεις - λες και αυτό είναι το θέμα).

Πραγματικά ποιος ο λόγος να κάνεις συνέχεια την ίδια κακιασμένη κριτική για έναν καλλιτέχνη που στην τελική δεν γουστάρεις; θα έλεγα ότι τις κάνει όλες αυτός επειδή λόγω του ότι αυτοανακυρήσσεται ως ειδήμων πάνω στο είδος στα συγκεκριμένα μουσικά περιοδικά, προσπαθεί να πάρει όσες περισσότερες Hip Hop κυκλοφορίες για να μαζέψει περισσότερο 30ευρα από την κάθε μια.

Αλλά όχι, 3 χρόνια μετά και λαμβάνοντας υπόψιν μου και το ύφος που χρησιμοποιεί πιστεύω ότι το πιο πιθανό είναι ο Χρήστος [Λόγος Απειλή] να του έχει γ**ήσει καμία πρώην (ή να είναι κρυφά ο ίδιος ερωτευμένος με το Λόγο Απειλή).

Διαβάστε την κριτική και τα συμπεράσματα δικά σας http://www.lifo.gr/mag/features/3446