(Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νομικά στην Κομοτηνή και τη Στοκχόλμη, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας και παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής και σεναρίου στο Λονδίνο, όπoυ και διαμένει από το 2002. Έχει εργαστεί ως σύμβουλος πνευματικών δικαιωμάτων στη Royal Academy of Arts, στο BBC και το βρετανικό Sky, έχει παρουσιάσει δύο εκπομπές και έχει δανείσει τη φωνή του σε τηλεοπτικά σποτ. Το πρώτο του μυθιστόρημα λέγεται «Κάτι Άλλαξε».)
Πιστεύω ότι τα πολιτιστικά αγαθά που αγαπάμε λένε περισσότερα για μας απ' ό,τι σελίδες συνεντεύξεων, κι έτσι ρώτησα τον Χρήστο τα παρακάτω...
---
Αγαπημένη ταινία;
Το "Rocky Horror Picture Show".
Για τα κοστούμια και τις χορογραφίες, τα τραγούδια που σου φτιάχνουν τη διάθεση αμέσως, τις ζαρτιέρες, το ποζάρισμα, τους απίστευτους διαλόγους, το μέικ απ. Don't dream it, be it.
Αγαπημένο βιβλίο;
"Ο Υπνοβάτης" της Μαργαρίτας Καραπάνου.
Το διάβασα όταν ήμουν ακόμη ανήλικος και ήταν η πρώτη φορά που μου μπήκε η ιδέα να γράψω και εγώ ένα βιβλίο κάποια μέρα. Είναι το αγαπημένο μου βιβλίο εδώ και περίπου μια εικοσιπενταετία.
Όσες φορές και αν το έχω διαβάσει μου κάνει πάντα την ίδια μεγάλη εντύπωση. Θα ήθελα πολύ να είχα γνωρίσει την Καραπάνου πριν πεθάνει. Θα είχα τόσα πολλά πράγματα να τη ρωτήσω.
* Ένα απόσπασμα του Υπνοβάτη / Ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε η Καραπάνου το 1987, με αφορμή την έκδοση του Υπνοβάτη στα Γαλλικά.
Αγαπημένο βιντεοκλίπ;
Θα σου πω αυτά που μου έρχονται πρώτα στο μυαλό.
Το "Lullaby" των The Cure. Άκουγα The Cure από το σχολείο και είναι από τα λίγα συγκροτήματα που ακούω ακόμη με το ίδιο ενδιαφέρον.
Το "Animal Nitrate" των Suede, για τις απίστευτες πόζες του Brett Anderson.
Το "All is full of Love" της Bjork, γιατί εξακολουθεί να είναι πρωτοποριακό, χρόνια μετά την κυκλοφορία του.
Το "Being Boring" των Pet Shop Boys γιατί στα πρώτα τριάντα δευτερόλεπτα σχεδόν μου κόβεται η αναπνοή.
Αγαπημένη συναυλία;
Η συναυλία των Suede στο O2 του Λονδίνου το Δεκέμβριο του 2010, γιατί είναι ωραία να πηγαίνεις σε μια συναυλία που ξέρεις όλους τους στίχους και αναγνωρίζεις τα τραγούδια από την πρώτη κιόλας νότα.
*Καινούρια -σημερινή- συνέντευξη του Brett Anderson: 'If the new Suede album isn't amazing, we won't release it'.
Αγαπημένο έργο τέχνης;
O Δαυίδ του Donatello.
Για την άνετη πόζα και τα χρήσιμα αξεσουάρ που ολοκληρώνουν μια καλοκαιρινή εμφάνιση.
Αγαπημένος δίσκος;
"Release the Stars" του Rufus Wainwright, γιατί είναι από τους λίγους δίσκους που μπορώ να ακούσω από την αρχή μέχρι το τέλος και πάλι από την αρχή.
[Πάνω, το ομώνυμο τραγούδι, απ’ το σόου του David Letterman.]
Αγαπημένη φωτογραφία;
Όλες οι φωτογραφίες της μητέρας μου και ας μην είναι της Nan Goldin...
---------------------------------------------------------------------------
Μια ιστορία για εκείνους που χτίζουν τον κόσμο τους για να τον κατεδαφίσουν χωρίς κανένα δισταγμό. // Έξι χρόνια μετά τις σπουδές τους στο Λονδίνο, ο Άγγελος, ο Έρικ και η Ρόξι αναθεωρούν τις επιλογές τους. Τα σχέδιά τους έχουν αποτύχει. Η φιλία τους ξεθωριάζει. Παγιδευμένοι σε ρόλους που δεν τους ταιριάζουν, βρίσκονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους. [Περισσότερα.]
σχόλια