Δεν ξέρει πολύς κόσμος για την -από παλιότερα- ενασχόλησή σου με την υποκριτική. Θες να μου πεις τη σχέση σου με την ηθοποιία, απ' όταν ήσουν μικρός μέχρι σήμερα;
Από όταν ήμουν μικρός υπήρχε πάντα κάτι μέσα μου που ήθελε να εκφραστεί, να βγει προς τα έξω, συχνά όμως μαζευόταν εξαιτίας μιας φυσικής συστολής που με χαρακτηρίζει (την οποία επίσης ο πολύ κόσμος δε γνωρίζει). Στο νηπιαγωγείο έπαιξα τον κακό εύπορο στην παράσταση που ετοιμάσαμε και ανάγκαζα τις πλύστρες του χωριού και τους ξυλοκόπους να εργάζονται αδιάκοπα για μένα - ή κάπως έτσι το θυμάμαι.
Στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο αυτό εκφράστηκε ξεκάθαρα μέσα από τις περισσότερες εκδηλώσεις του σχολείου (παρουσιάσεις, αφιερώματα, γιορτές, χορούς, παραστάσεις) και αφού αποφοίτησα, παράλληλα με τις σπουδές μου στο πανεπιστήμιο, παρακολούθησα για 3 χρόνια σεμινάρια και μαθήματα που σχετίζονταν με τη θεατρική πράξη στο Θέατρο των Αλλαγών. Τη σεζόν 2007-08 έπαιξα με μόνιμο ρόλο στη σειρά του Alpha "Πήρα κόκκινα γυαλιά" στο πλάι των Εβελίνα Παπούλια, Χρυσούλα Διαβάτη και Ορφέα Αυγουστίδη. Μετά προέκυψαν το MTV και η "Ελένη" οπότε η υποκριτική έμεινε λίγο στην άκρη μέχρι φέτος...
Μίλησέ μου λίγο για την παράσταση, τον Τίμωνα τον Αθηναίο - και για το ρόλο σου.
Το καλοκαίρι ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Κοέν μου ζήτησε να κάνουμε ένα ραντεβού και μου πρότεινε το ρόλο του DJ Eros στην παράσταση "Τίμων ο Αθηναίος" που θα ανέβαζε. Ήθελα τόσο πολύ να ξανασχοληθώ με το θέατρο - μου είχε σφηνωθεί η ιδέα από πέρυσι και το σύμπαν τα έφερε έτσι ώστε να μου εκπληρώσει την επιθυμία.
Το έργο του Σαίξπηρ παρουσιάζεται με έναν πολύ σύγχρονο τρόπο: ο Τίμων (Μάξιμος Μουμούρης) είναι ό,τι πιο cool και hot κυκλοφορεί στην πόλη της Αθήνας, όλοι τον θέλουν για φίλο, όπως αποδεικνύεται όμως όλα αυτά μόνο της μεγάλης του περιουσίας και του δοτικού του χαρακτήρα. Στο πλάι του η πιστή Φλαβία (Ελένη Κρίτα) και ο ακόλουθος Έρως, που ξεκινάει ως διασκεδαστής στα μεγάλα πάρτι του αφεντικού του.
Ο ρόλος μου βρίσκεται κάπου μεταξύ άυλου και υλικού κόσμου, ενέχει το καλό και το κακό, και θυμίζει κάτι από το Γκόλουμ (όπως μου είπε μία κυρία που είδε την παράσταση). Παρακολουθεί τα πάντα από ψηλά (με τα φτερά του;) και ζει μαζί με τον Τίμωνα την πορεία από την ακμή στην παρακμή.
Θεωρείς επίκαιρο το έργο σήμερα;
Το έργο γράφτηκε από τον Σαίξπηρ τον 17ο αιώνα, εξελίσσεται στην Αθήνα του Χρυσού Αιώνα και παίζεται στην Αθήνα της κρίσης, μεταφερμένο, τουλάχιστον οπτικά, σε ένα κάποιο "σήμερα". Οι αξίες που παρουσιάζει, θετικές και αρνητικές, φαίνεται να είναι πάνω από όλα ανθρώπινες: η δίψα για επιβίωση, η ανάγκη για το βόλεμα, μπαίνουν σαν παρωπίδες στους διάφορους χαρακτήρες του έργου, που φαίνεται να ξεχνούν αυτό που ονομάζουμε ανθρωπιά - ίσως μέσα στο έργο η λέξη αυτή να αποκτά αρνητική σημασία.
Το ανατριχιαστικό, θεωρώ, που νιώθει ο θεατής παρακολουθώντας την παράσταση, είναι το πόσο θέματα της διπλανής πόρτας είναι όσα εξελίσσονται πάνω στη σκηνή. Η έμμεση συνειδητοποίηση ότι η πραγματικότητά μας μοιάζει (αρκετά έως πολύ) με την τραγωδία του Σαίξπηρ. Ο καθένας θα αποκομίσει ό,τι του ταιριάζει ή του αξίζει, πάντως οπωσδήποτε θα δει έστω και για μια στιγμή σαν εξωτερικός παρατηρητής την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, οικονομικά και κοινωνικά.
Τέχνη και θέατρο σήμερα στην Αθήνα. Πολυτέλεια ή ανάγκη;
Είναι ξεκάθαρο ότι οι τέχνες και οι πρωτοβουλίες έχουν πάρει τα πάνω τους με την κρίση. Πιθανώς η πολλή πίεση της οικονομικής πραγματικότητας να μας ανάγκασε να την πετάξουμε από πάνω μας και να βρούμε διεξόδους αλλού. Το θέατρο είναι μία ανάγκη σε κάθε εποχή, προσφέρει την άλλη οπτική γωνία, είναι η τέχνη που μας βάζει στη θέση του άλλου με μπόλικη αμεσότητα. Χαίρομαι που βλέπω όλες αυτές τις παραστάσεις να κατακλύζουν την πόλη μας, κι εύχομαι η τόσο έντονη ανταλλαγή μηνυμάτων να οδηγήσει σε μία καλύτερη επιλογή κατεύθυνσης για το σύνολο.
Ποιο είναι το καλύτερο πράγμα που πήρες χάρη στην τηλεοπτική δημοσιότητα; Και ποιο το χειρότερο;
Από χαρακτήρα καταφέρνω τις περισσότερες φορές να ξεκλέβω ένα χαμόγελο από τον Χ συνομιλητή μου και με τη μέχρι τώρα τηλεοπτική μου πορεία έχω καταφέρει αυτό να το κάνω ακόμη πιο έντονο, που με ευχαριστεί πολύ. Χαίρομαι να προσφέρω χαμόγελα και αυτό να εξελίσσεται σε αλισβερίσι θετικής ενέργειας.
Χειρότερο δεν υπάρχει, αποφεύγω τέτοιου φορτίου λέξεις στη σκέψη μου, σίγουρα όμως το πιο δύσκολο είναι το συνεχές καθρέφτισμα της προσωπικότητάς μου, η έντονη υπογράμμιση των μη σωστών χειρισμών, το παίδεμα μέχρι να βρεθεί η ισορροπία μεταξύ ουσιώδους και διασκεδαστικού, πώς επιτυγχάνεται η ψυχαγωγία. Τα τελευταία με απασχολούν ούτως ή άλλως, μέσα όμως από τις δουλειές που έχω κάνει, έχουν επίσης μεγεθυνθεί και απαιτούν μεγαλύτερη εμβάθυνση και αποφασιστικότητα.
*Η παράσταση "Τίμων ο Αθηναίος" συνεχίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15 μέχρι τις 11 Μαρτίου στο Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι.
σχόλια