Μια βιντεοκασέτα «διεθνής παραγωγής», η Άννα Μαρία που θέτει λόγο, καλοκαιρινή ΜπιμπιΜπό, Wikileaks εναντίον Facebook και διάφορα άλλα τρελά.
1) Βερολίνο.
Το ‘Απ’ την Άκρη της Πόλης’ του Κωνσταντίνου Γιάνναρη παίχτηκε στη Berlinale τον Φεβρουάριο του ’99: τότε ζούσα στο Βερολίνο και, με παρέα, πήγα να το δω.
Νιώσαμε μια άλφα εθνική υπερηφάνεια: στο Βερολίνο ήξεραν την Ελλάδα κυρίως για τη Βίκυ Λέανδρος και τον Costa Cordalis.
Οι Γερμανοί φυσικά δεν ήξεραν αν ο Γιάνναρης είναι άνθρωπος οξύθυμος ή μελιστάλαχτος και πολύ τον τσάτισαν με τις ερωτήσεις τους στο Q+A. Με αποκορύφωμα κάποιον που τον ρώτησε πού βρήκε ένα ανέκδοτο που ακουγόταν στην ταινία [κάτι με Bufallo Bill και Cherno Bill] κι ο σκηνοθέτης τον κοίταξε με φαρμακερό βλέμμα που εννοούσε «εγώ έκανα ολόκληρη ταινία κι εσύ με ρωτάς για ένα ανέκδοτο που λένε οι ήρωες?» και εμφανώς ενοχλημένος απάντησε: «It circulates in Athens. It just circulates... Don’t you have jokes here?» Δεν θυμάμαι αν τόλμησε να ξαναρωτήσει κανείς κάτι.
Βγαίνοντας απ’ το σινεμά τον είδα με την παρέα του και μ’ όλη την αφέλεια που με διέκρινε θεώρησα ότι θα πετούσε απ’ τη χαρά του αν συναντούσε Έλληνες στο Βερολίνο. «Συγνώμη…». Τινάχτηκε – και όχι με την καλή έννοια. «Τι θες;» ρώτησε απότομα. «Εεε, να είδα την ταινία και ήθελα να πω συγχαρητήρια».
Σταδιακά μαλάκωσε κι η έκφρασή του άλλαξε. Ίσως μετάνιωσε που ήταν απότομος και έκανε έξτρα προσπάθεια, "τι ευγενικός που είσαι", και "πόσο χαίρομαι".
Έχω χρόνια να πάω στο Βερολίνο. Ο Γιάνναρης όμως ξαναπηγαίνει με την καινούρια του ταινία. Ένα ακόμα βήμα μπροστά για τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο που σκίζει τελευταία: το Man At Sea στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.
2) Twilight Zone
O ναζιστικός χαιρετισμός Μιχαλολιάκου στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας.
3) Julian Assange εναντίον Mark Zuckerberg
4) ΝΕΤWORK
Στο νέο Network, εκτός των άλλων, μια ιστορία που κίνησε ήδη το ενδιαφέρον. Αντιγράφω λοιπόν τον εαυτό μου:
Ποιος θα ακολουθήσει την «Τελευταία»;
Είδα πριν το επεισόδιο του «South Park» για το Facebook. Υπήρχε ένα παιδί που δεν είχε κανέναν φίλο στο Facebook κι ένας απ' τους ήρωες έκανε τα πάντα για να τον κάνει δημοφιλή. Κυρίως από οίκτο. Δεν είναι, όμως, οίκτος αυτό που νιώθω για την Tελευταία, αλλά σχεδόν θαυμασμός: έχει έναν λογαριασμό στο Twitter και για καιρό έγραφε, ενώ δεν την ακολουθούσε κανείς. Κάποτε, και έπειτα από αρκετά tweets, κάποιος την πρόσθεσε στην εικονική λίστα φίλων - την ακολούθησε. Και τότε, αυτή έγραψε με σαρδόνιο, αυτοσαρκαστικό χιούμορ:
Από τότε δεν την ξανακολούθησε κανείς. Ακόμα και τώρα που γράφω τη στήλη έχει έναν και μοναδικό «φίλο». Δεν την έκανα follow ακόμα - θέλω να δώσω τη χαρά σε κάποιον απ' τους αναγνώστες να είναι ο δεύτερος που (μετά από καιρό) θα την ακολουθήσει.
[Το Twitter της, αλλά και όλο το NETWORK είναι online εδώ.]
5) Η ‘80s διαφήμιση της ημέρας
(Ένα ζεστό βράδυ του καλοκαιριού της παιδικής ηλικίας)
6) Ρετρό Δηλώσεις
«Επιτέλους το πρώτο σωστό βήμα στην καριέρα του».
(Ο Γκορ Βιντάλ σχολιάζοντας τον θάνατο του Τρούμαν Καπότε)
7) To Τweet της ημέρας
Δεν είναι φυσικά σημερινό, συμπυκνώνει όμως όλα αυτά που οποιοσδήποτε εθισμένος στο ίντερνετ (όπως εγώ) θα ήθελε να πει.
8) Keep Shelly In Athens
Δεν είναι μόνο οι Έλληνες σκηνοθέτες που πάνε καλά έξω, αλλά και μερικά συγκροτήματα. Τώρα οι Keep Shelly in Athens (που έχουν ξαναπασχολήσει διεθνή σάιτ όπως το Pitchfork) εντυπωσιάζουν και την καλύτερη βρετανική εφημερίδα. Να πώς:
Στη στήλη για τα νέα συγκροτήματα υπάρχει αφιέρωμα σ’ αυτούς, στο οποίο ο Paul Lester γράφει:
Greek chorus ... Keep Shelly in Athens
[Hauntin’ Me, το πρώτο single τους στη Βρετανία.]
Hometown: Athens, Greece.
The background: Keep Shelly in Athens excel in one of our favourite musical genres: melancholy disco. Τheir debut UK single is being released by the excellent Transparent. KSIA want to keep things mysterious, releasing little information about themselves. They may not actually be from Athens at all, and they may not be a duo, but the sound they make does suggest a classic boy-girl pairing. They are said to comprise Sarah P, a 21-year-old studying acting and singing in the Greek capital, and her male partner: a self-styled "bedroom musician, remixer and music freak" called RPR (we were even given the Greek spelling of his name, perhaps to further throw us off the scent).
Speculation aside, this is immediately striking electro-pop led by haunting female vocals. The evocative nature of this downcast dance music is reflected in the title of their debut UK single, Hauntin' Me. Think early solo Tracey Thorn backed by a reverb-heavy guitar and a trumpet. It's breathtaking. The melody is, surely accidentally, Slide Away by Oasis, but the historical precedents are the doleful Balearica of St Etienne or Club 8. Or think Portishead if they were forced at gunpoint to write the theme tune to a documentary about acid house.
We also love the singer's Sarah Cracknell-ish voice: so unforced and dispassionate, the opposite of today's show-off brats, every weary whisper and sigh suggesting a lifetime of sorrow and pain. If St Etienne are about evoking memories of a London so idyllic it's almost illusory, Keep Shelly do the same for every European beach resort, from Ayia Napa to Ibiza. This is the sound of lack and loss, of what My Bloody Valentine termed "emptiness inside". It'll transform your recent holiday romance into the most resonant bliss imaginable.
myspace.com/keepshellyinathens
*Μια συνέντευξη του μυστηριώδους συγκροτήματος και το κομμάτι τους Fokionos Negri Street εδώ.
9) Σινεφίλ εξώφυλλα
Μια Διεθνής Υπερπαραγωγή του ‘βρώμικου ’89’, τότε που η Τόλμη και Γοητεία ήταν ότι είναι σήμερα τα τούρκικα. Δύο Τζοβάνες Φραγκούλη και ένας Θορν.
10) Θέλω να θέσω λόγο!
Πραγματικά θα ήθελα να ήμουν στο δωμάτιο, τότε, στα μέσα των '90ς, όταν το σκέφτηκαν. "Η Άννα Μαρία... λόγο θέτει!" θα φώναξε κάποιος μετά από ώρες εντατικού brainstorming ψαξίματος τίτλου.
"Ναι, η Άννα Μαρία λόγο θέτει" θα φώναξε τότε ξετρελαμένη η Άννα Μαρία, "συνδυάζει και το όνομά μου (και τα δύο ονόματά μου εδώ που τα λέμε) με το επίθετό μου! Και μου προσδίδει και κύρος. Θέτω λόγο με το δεύτερο άλμπουμ μου που είναι πολύ πιο ώριμο απ' το πρώτο μου!".
"Τότε κατοχυρώθηκε!" θα φώναξε ενθουσιασμένος αυτός που το σκέφτηκε υψώνοντας τη γροθιά του στον αέρα για να πανηγυρίσει. "Θα μείνει στην ιστορία! Σε 15 χρόνια, το «Η Άννα Μαρία λόγο θέτει» θα μνημονεύεται ακόμα σ' αυτήν την καινούρια εφεύρεση, στο ίντερνετ."
Και είχε δίκιο αγαπητοί αναγνώστες. Ένας τέτοιος τίτλος-ογκόλιθος δεν μπορεί να μένει άλλο ασχολίαστος!
Όπως ακόμα και σήμερα μνημονεύεται στο youtube η μεγάλη επιτυχία της Άννας Μαρίας, το Είμαι Τρελή για Σένα (με την επισήμανση ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ στον τίτλο).
11) Και λίγο ρομάντζο για το τέλος
Πριν από δέκα χρόνια, σαν σήμερα.
Πριν δέκα χρόνια γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου. Το έψαξα: ήταν Σάββατο. Δέκα χρόνια μετά, ακόμα μαζί κι αγαπημένοι. [Πάντα έτσι.]
:)
-------------------------------------------------------------------
αύριο πάλι!
σχόλια