LIFOLAND

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Mικροπράγματα /

Οι 10 αγαπημένες μου εικόνες απ' την Τελετή Έναρξης του 2004

Πόσο διαφορετικοί ήμασταν πριν από ακριβώς 10 χρόνια;

Οι 10 αγαπημένες μου εικόνες απ' την Τελετή Έναρξης του 2004 Facebook Twitter
Άρης Δημοκίδης
Άρης Δημοκίδης
22
Οι 10 αγαπημένες μου εικόνες απ' την Τελετή Έναρξης του 2004 Facebook Twitter

H ζωή μου ήταν αρκετά διαφορετική πριν από 10 χρόνια: ήμουνα φαντάρος. 

Έχοντας πάρει μια σκανδαλωδώς ευμενή μετάθεση στην ΑΔΙΣΠΟ (Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου) στη Θεσσαλονίκη, ήμουν πολύ κοντά στο σπίτι, και μου έδιναν αρκετές διανυκτερεύσεις. 

Δεν ήξερα τι θα έκανα όταν τελείωνα το στρατό, υπέθετα ότι θα πήγαινα σε όλα τα ΜΜΕ της πόλης με το βιογραφικό μου, ελπίζοντας να με δεχτεί κάποιο. Η σχέση μου μετρούσε σχεδόν τέσσερα χρόνια (τώρα 14), οι γονείς μου ήταν καλά, η αδερφή μου δεν είχε παντρευτεί και γεννήσει ακόμα.

Το μέλλον της χώρας φάνταζε λαμπρό: λεφτά υπήρχαν, οι προβολείς όλου του κόσμου ήταν πάνω μας, τα καταφέρναμε μια χαρά με σχετική ομόνοια και συνεργασία. 

Ευτυχώς είχα διανυκτέρευση τη βραδιά της Τελετής Έναρξης κι έτσι μπόρεσα να τη δω σπίτι. Όσοι είχαμε δει δουλειές του Δημήτρη Παπαϊωάννου ήμασταν σίγουροι ότι θα βλέπαμε κάτι σπουδαίο, ειλικρινά όμως δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν τόσο σπουδαίο. 

Χωρίς να το πολυψάξω, 10 χρόνια μετά, να 10 εικόνες -με τυχαία σειρά- που μου έμειναν από την αριστουργηματική βραδιά. 

Οι 10 αγαπημένες μου εικόνες απ' την Τελετή Έναρξης του 2004 Facebook Twitter
Οι 10 αγαπημένες μου εικόνες απ' την Τελετή Έναρξης του 2004 Facebook Twitter
Οι 10 αγαπημένες μου εικόνες απ' την Τελετή Έναρξης του 2004 Facebook Twitter
Οι 10 αγαπημένες μου εικόνες απ' την Τελετή Έναρξης του 2004 Facebook Twitter
Οι 10 αγαπημένες μου εικόνες απ' την Τελετή Έναρξης του 2004 Facebook Twitter
Οι 10 αγαπημένες μου εικόνες απ' την Τελετή Έναρξης του 2004 Facebook Twitter
Οι 10 αγαπημένες μου εικόνες απ' την Τελετή Έναρξης του 2004 Facebook Twitter
Οι 10 αγαπημένες μου εικόνες απ' την Τελετή Έναρξης του 2004 Facebook Twitter
Οι 10 αγαπημένες μου εικόνες απ' την Τελετή Έναρξης του 2004 Facebook Twitter
Οι 10 αγαπημένες μου εικόνες απ' την Τελετή Έναρξης του 2004 Facebook Twitter

*Πολλοί θυμήθηκαν τη σημερινή επέτειο, μεταξύ των οποίων και ο δημιουργός της. 

Ο Παπαϊωάννου έγραψε στο Facebook του: "Precisely ten years ago" - και έβαλε αυτό το υπέροχο βίντεο...

22

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
17 σχόλια
_erin
_erin
[και μια εικόνα λίγο πιο μακριά από τον Καλατράβα και την αίγλη…]Την άλλη μέρα το πρωί χρειάστηκε να δω επειγόντως έναν οφθαλμίατρο. Και καθώς οι μέρες ήταν άκρως καλοκαιρινές, οι μόνοι διαθέσιμοι ήταν εκείνοι του Οφθαλμιατρείου (στην Πανεπιστημίου). Πήγα λοιπόν, και αφού πέρασα από τα 40 κύματα για να αποδείξω ότι εγώ ήμουν αυτή που έδειχνε η ταυτότητα, και να μου κρεμάσουν το πολυπόθητο «ολυμπιακό» καρτελάκι που θα μου επέτρεπε την ασφαλή είσοδο στα ιατρεία, βρέθηκα ενώπιον κάποιον ατόμων με λευκές μπλούζες οι οποίοι ουδόλως ενδιαφέρονταν για το τι ακριβώς μου συμβαίνει, μου συνταγογράφησαν στα γρήγορα [λανθασμένα όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων] κορτιζόνη –η οποία τα κουκουλώνει όλα και με έστειλαν στο σπίτι μου. Οπότε συγγνώμη που δεν μπορώ να εκφράσω τη γνώμη μου για την «Έναρξη» αλλά ούτε την είδα και ούτε ουδέποτε «απόλαυσα» τα προνόμια της Αθήνας 2004. Κι επειδή ξέρω ότι οι περισσότεροι θα σπεύσετε να καταδικάσετε το σχόλιο εν ονόματι του έθνους κλπκλπ σας καλώ μόνο να βάλετε στη θέση μου τα εγγύτερα σας πρόσωπα: μάνες, αδερφές, γυναίκες, παιδιά… γιατί δυστυχώς μόνο τότε ο κάθε έλληνας «πονάει» και αντιδρά στα στραβά και στα ανάποδα… ευχαριστώ για το χρόνο σας!
Ψυκτροειδής παρυφή
Ψυκτροειδής παρυφή
Αυτή η Ελλάδα έπρεπε να είμαστε!!!!Τότε θα πήγαινα 2α λυκείου, 10 χρόνια μετά βρίσκομαι στο εξωτερικό γιατί 2 χρόνια δεν έβρισκα δουλειά στο αντικείμενό μου...δάκρυσα γιατί τότε ένιωθα ότι αυτή η χώρα έχει ευκαιρίες...μου λείπει αυτή η εποχή...
geoko86
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είδα την τελετή έναρξης τόσο στην πρόβα τζενεράλε (από την κερκίδα των VIP) όσο και την official (όχι από την κερκίδα των VIP). Ήταν πραγματικά μία αξέχαστη εμπειρία...Κρίμα που δεν αξιοποιήθηκε το παραμικρό από αυτή την περίοδο για να συνεχίσουμε να νιώθουμε περήφανοι...Θλιβερές αλλά αληθινές εικόνεςhttp://www.buzzfeed.com/richardhjames/the-athens-2004-olympics-site-is-being-left-to-rot-10-years
octa
octa
και εκείνη τη βραδιά έκλαιγα και τώρα πάλι... απλότητα, ομορφιά, αρμονία, ήχοι υπέροχοι... ευχαριστούμε όσους εργάστηκαν για να μας προσφέρουν τα μοναδικά αυτά συναισθήματα :)
amarcord
Ως ιστορικός μιλώντας η "Κλεψύδρα" ήταν ό,τι πιο γεμάτο σεβασμό έγινε (χωρίς δήθεν πατριωτικές κορώνες) για να προβληθεί η ιστορία και η τέχνη της χώρας. Ως απλός θεατής θα μεταφέρω μόνο αυτό που είχα διαβάσει σε (άσχετο) ξένο forum στο οποίο ήμουν lurker ως συνολική εντύπωση: "a class act". Ας μην νοσταλγούμε με γεροντολαγνεία τα περασμένα (ίδιον της φυλής όσο και τα γλέντια), ούτε με την αγανάκτηση των όσων επακολούθησαν. Ας δεχτούμε την υπέροχη ανάμνηση σαν ένα δώρο από ένα τημ ανθρώπων που έδειξαν έναν δρόμο.
Eleonora90
Eleonora90
Πέρασαν κιόλας 10 χρόνια από την Ολυμπιάδα, το Euro, τη νίκη μας στη Eurovision... Γενικά το 2004 θεωρώ ότι ήταν η χρονιά της Ελλάδας. 14ετών τότε θυμάμαι, πήγαινα τρίτη γυμνασίου, υπήρχε και η ΕΡΤ τότε. Βλέπαμε εκεί τους αγώνες. Μας είχε πάει και το σχολείο να δούμε τους παραολυμπιακούς αγώνες και είχα εντυπωσιαστεί πως άνθρωποι με τεχνητά πόδια τρέχανε. Ξέρετε, στα 14 (τότε και όχι τώρα), όλα μοιάζανε περίεργα και ίσως και ακατόρθωτα. Ακόμη δεν ξέραμε πολλά! Είχα χαρεί όμως, γιατί έβλεπα αυτούς τους αθλητές και κατάλαβα ύστερα πως ο άνθρωπος ακόμη και με ένα λιγότερο μέλος, μπορεί να κάνει τα αδύνατα δυνατά. Ο Παπαϊωάννου, θεωρώ ότι πρόβαλε ορθά την χώρα μας, χωρίς υπερβολές. Απλά πρόβαλε την ιστορία μας ως προς την τέχνη και τις μάχες που δόθηκαν. Πολύ όμορφο άρθρο. Ευχαριστούμε που μας θυμίσατε, ότι κάποτε όλοι ήμασταν καλά και ενωμένοι. "Έλληνες!", θα μας ενώνει πάντα η γλώσσα, το πιοτί και ο χορός!
interim
10 χρόνια μετά από την εξαιρετικά καλαίσθητη τελετή, ακόμα να μάθουμε τις ακριβείς αμοιβές των εργαζομένων για την Ολυμπιάδα, μιλάω για τις επίσημες και καταγεγραμμένες. Γραμματέων, εκτελεστικάριων, Παπαϊωάννου, Σαββόπουλου, γραφιστών, ταμπελών για την είσοδο των ομάδων και πάει λέγοντας. Προσοχή: Καλά κάνανε οι άνθρωποι και τα πήρανε, αλλά φοβάμαι ότι αν βγουν τα νούμερα κατά έξω, πολλοί θα φύγουνε από το παράθυρο. Εννοείται ότι το συνολικό κόστος (μαζί με υπερβάσεις στις κατασκευές, ζέππελιν και δε συμμαζεύευται), όπως και τα έσοδα (εισιτήρια, σπόνσορες, συνεισφορά από ΔΟΕ κλπ.) εξακολουθεί να υπολογίζεται κατ εκτίμηση. Μην πληρώνονται και μερικοί ακόμα φοβάμαι.
Ikaros
Ως κατοικο εξωτερικου, αυτη η τελετη μ'εκανε να νιωσω περηφανος που ειμαι ελληνας. Και μετα ηρθαν ο κεντερης και η θανου κσι η ανωμαλη προσγειωση στην πραγματικοτητα. Α, και εκεινο το σουργελο, η χαλκιά, που ενω απο την πολυ ντοπα κοντευαν να της φυτρωσουν ορχεις, ειχε το ελληναραδικο θρασος να μιλαει για το "αθανατο ελληνικο dna"...
cerulean blue
Η τελετή ήταν όντως εκτυπωσιακή. Κανένας όμως δεν μιλάει ποτέ για όλους εμάς που ποτέ δεν θέλαμε τους ολυμπιακούς αγώνες γιατί είχαμε μαντέψει τί θα επακολουθούσε.
agremat
agremat
Κοιτάξτε, το πληρώσαμε λίγο παραπάνω, το ξέραμε ή το υποψιαζόμασταν, μπορεί πολύ παραπάνω, αλλά τι μένει σ' αυτή την κωλοζωή ... να (μεταξύ άλλων) μερικές τέτοιες υπέροχες εικόνες ... μπράβο στο Δημήτρη Παπαϊωάννου και σε όσους προσπάθησαν για το αποτέλεσμα, ήταν εξαιρετικό και θα μείνει, τουλάχιστον στη μνήμη μας όσο ζούμε ...
The Knights Who Say Ni!
The Knights Who Say Ni!
@ Χίμαιρα 14.8.2014 | 15:47 Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ότι συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, όπως και σεις υποπτεύομαι, προτιμούσε τότε με δανεικά, χωρίς οργάνωση, χωρίς οικονομικό έλεγχο (τι στο καλό η είδηση ότι ακόμα και η χρυσοπληρωμένη στέγη "Καλατράβα" χτίστηκε αυθαίρετα σας διέφυγε;), με ντόπες και κούφια λόγια εθνικής υπερηφάνειας να λάβει μέρος σε ένα πανηγύρι. Και 10 χρόνια μετά, χρεοκοπημένοι, αναπολούμε τι; Το ψεύτικο και δανεικό μεγαλείο;Λαός για τα πανηγύρια κυριολεκτικά τότε και τώρα είμαστε. Δεν είμαστε διαφορετικοί 10 χρόνια μετά. Απλά τα διακοποδάνεια τελείωσαν.Υ.Γ. Sorry Άρη, λάτρευα την πένα σου παλιότερα, αλλά για αυτή την επαίτΕΙο ο παρακάτω μπλόγκερ τα λέει πολύ καλύτερα.Δέκα χρόνια μετά: Θυμάσαι;Posted by The_Stranger under Σκέψεις... http://thestranger.wordpress.com/2014/08/13/tyadyr/
I'm so Sirius
I'm so Sirius
13 χρονών παιδί τότε... Τι μου θυμήσες τώρα: είχε μαζευτεί όλη η φαμίλια τότε για να δεί την τελετή έναρξης. Καθόμουν στο κρεβάτι των γονιών μου τρώγοντας καρπούζι (τι γαμάτο καρπούζι που ήταν αυτό!). Επίσης θυμάμαι ότι με είχαν καταφάει τα κουνούπια και είχα βάλει πάνω μου πολλές στρώσεις Fenistil. Αναμνήσεις...
pieta
pieta
Ευχαριστουμε γι αυτο το ωραιο ποστ, οντως τι καλαισθητη Τελετη, με ποσο σεβασμο στον Ελληνισμο χωρις πατριωτικες υπερβολες και ποσο πρωτοτυπα και αισθητικα δοσμενο.. Τι τυχη να εχουμε εναν Ελληνα σαν τον Δ.Παπαιωαννου να διαπρεπει στη χωρα μας!
Volkodav
Αγαπητοί απογοητευμένοι εθελοντές, δείτε τώρα αυτό που δεν είδατε τότε: μας έμεινε ότι είχαμε πάντα, η Αγγελοπούλου και ο γύφτος με το καρπούζι.
Lycos
Lycos
Από το ζενίθ στο ναδίρ μέσα σε 10 χρόνια. Μόνο οι αναμνήσεις μας έμειναν. Πλέον ζούμε στη δυστοπία που διαβάζαμε μόνο σε βιβλία επιστημονικής φαντασίας
Exist
Exist
Περασμένα μεγαλεία...Για εμένα ήταν η πρώτη χρονιά στο Πανεπιστήμιο. Θυμάμαι, ήμουν εθελοντής στους Παραολυμπιακούς αγώνες στα γήπεδα ποδοσφαίρου 5x5 και 7x7 του Αλίμου και είχα πάρει άδεια για να πάω να γραφτώ.Τι ωραία εμπειρία που ήταν...Δεν ήταν τα λεφτά (που όντως υπήρχαν), δεν ήταν η αίγλη των Ολυμπιακών/Παραολυμπιακών Αγώνων που επέστρεφαν στη χώρα τους... ήταν αυτή η διάθεση που είχαμε όλοι μας για ζωή.Στήναμε (για την πλάκα μας) χορό στη μέση των γηπέδων ή λίγο έξω από τα αποδυτήρια στα διαλείμματα και οι ξένοι που έρχονταν να δουν σηκώνονταν και χειροκροτούσαν και χόρευαν μαζί μας.Άλλες εποχές.Ωραίες εποχές.(και τώρα αισθάνομαι γέρος στα 27 μου... thanks Lifo! χαχαχα)
Η δραπέτης
Συμφωνω τόσο πολύ μαζί σου! Είχα παει να δω ποδοσφαιρικο αγώνα Ελλάδα- Ν. Κορέα στο Καυτανζόγλειο. Ήταν μονο γυρω στους 150 Κορέατες αλλά έδιναν τετοιο παλμό. Κάποιοι ήταν ντυμένοι παραδοσιακά και ειχαν καποια κρουστα οργανα και στο τέλος του αγώνα βρεθηκαμε εξω απο τη θυρα τους οπου στηθηκε ένα φοβερο παναγυρι, με χορό, φωτογραφίες. Καποιος Κορεάτης μου ζητησε να ανταλλάξουμε την Ελληνική σημαία που ειχα μαζί μου με ένα (ωραίο) φουρφουρινι δικό τους που καθε φορα που το ξεσκονιζω θυμάμαι τη στιγμη.... ωραίες στιγμες...