Αγαπούσα πολύ το Smash Hits (και λιγότερο το Bravo γιατί δεν το πολυκαταλάβαινα) και ως παιδάκι μάθαινα από εκεί τα νέα ποπ ονόματα, που αργότερα θα έβλεπα και στα δορυφορικά μουσικά κανάλια τύπου SKY, και SUPER. Είχα μάλιστα και το άλμπουμ Panini με τα αυτοκόλλητα του Smash Hits αλλά αγόραζα και το ελληνικό που βγήκε για μερικά χρόνια γύρω στο 1990.
Ξεφυλλίζοντας ένα τεύχος που βγήκεπριν από 30 ακριβώς χρόνια (το τεύχος 30 Ιουλίου-12 Αυγούστου 1986) ανάμεσα στα αναμενόμενα άρθρα για σούπερσταρς της εποχής όπως ήταν η Μαντόνα, οι A-HA και οι Spandau Ballet, είδα την παραπάνω τελείως αταίριαστη διαφήμιση.
Κανονικά οι Smiths δεν απευθύνονταν καθόλου στο προεφηβικό κοινό που λάτρευε το Smash Hits και το αγόραζε για τις σέξι αφίσες και τους στίχους των ποπ επιτυχιών. Νομίζω ότι η απόφαση να βάλουν σ' αυτό το περιοδικό διαφήμιση -και μάλιστα αναγράφοντας όλους τους τελείως αντι-ποπ στίχους- ήταν κάτι μεταξύ μαύρου χιούμορ και φλεγματικής πρόκλησης.
Προσπαθώ να φανταστώ πώς ένιωσε ο μέσος αναγνώστης του περιοδικού διαβάζοντας τους στίχους του Panic. (To τραγούδι χλευάζει την κατάσταση της ποπ εκείνης της εποχής, την οποία προφανώς οι αναγνώστες του Smash Hits λάτρευαν, με το Morrissey να τραγουδά πως η ποπ μουσική «δε μου λέει τίποτα για τη δική μου ζωή» και ειρωνικά να προτρέπει τους ακροατές να κάψουν τη ντισκοτέκ και να κρεμάσουν τον DJ.) Εικάζω ότι παραξενεύτηκαν και ξενέρωσαν. Θα περνούσαν αρκετά χρόνια μέχρι να αναγνωριστούν οι Smiths απ' τους εφήβους των '80s. Ένας τέτοιος, μεθυσμένος, μου είχε πει κάποτε στο Λονδίνο: «Όταν ήμουν μικρός δεν ήθελα να το παραδεχτώ, αλλά, φίλε, οι Smiths δεν έχουν βγάλει ούτε ένα κακό τραγούδι. Ούτε ένα!»
Το Panic, που είχε μόλις κυκλοφορήσει τις ημέρες που διαφημίστηκε στο Smash Hits, πήγε μέχρι το Νούμερο 11 του βρετανικού τσαρτ, και έγινε, μετά το Heaven Knows I'm Miserable Now που είχε πάει στο Νουμερο 10, η μεγαλύτερη επιτυχία τους όσο ήταν μαζί.
Τουλάχιστον αυτό λένε οι αριθμοί. Οι πραγματικά μεγαλύτερές τους επιτυχίες, το How Soon Is Now, το This Charming Man και το Bigmouth Strikes Again έφτασαν σκανδαλωδώς μόνο μέχρι τις θέσεις 24, 25 και 26 αντίστοιχα. Αν είχαν διαφημιστεί κι αυτά στο Smash Hits ίσως να είχαν κάνει Τοπ-10 ;)
