Πέντε νέοι ηθοποιοί (Άννα Ελεφάντη, Μαρία Κοσκινά, Αλεξία Μπεζίκη, Κωνσταντίνος Ντέλλας, Γιώργος Παπαπαύλου) ταξίδεψαν σε όλη την Ελλάδα και πήραν συνεντεύξεις από 80 διαφορετικούς ηλικιωμένους ανθρώπους, ζητώντας τους να θυμηθούν την ιστορία που σημάδεψε τη ζωή τους. «Από τον Μάιο του 2011 ξεκινήσαμε να γυρίζουμε όλη τη χώρα για να συναντήσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Η προϋπόθεση που είχαμε θέσει ήταν αυτοί οι άνθρωποι να είναι συνταξιούχοι, να μην είναι ενεργοί επαγγελματικά. Βρήκαμε από καθηγητές πανεπιστημίου στην Αθήνα μέχρι αγρότες στο Κιλκίς. Ύστερα, απ’ όλες τις ιστορίες διαλέξαμε αυτές που διαδραματίστηκαν παράλληλα με γνωστές στιγμές της ελληνικής ιστορίας,
από τον βομβαρδισμό του Πειραιά, την ημέρα που μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, μέχρι την ημέρα που ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004.
Έτσι, φτιάξαμε μια σπονδυλωτή παράσταση με αυτές τις άγραφες ιστορίες, οι οποίες έτρεχαν κάτω από την επίσημα καταγεγραμμένη ιστορία», λέει στη LifO ο Γιάννης Καλαβριανός, που υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία και ο οποίος, πάλι μαζί με την Εταιρεία Θεάτρου Sforaris, είχε ανεβάσει με επιτυχία την παράσταση Παραλογές ή Μικρές καθημερινές τραγωδίες στο Φεστιβάλ του 2010. Κάθε ηθοποιός ενσαρκώνει τον ηλικιωμένο με τον οποίο συνομίλησε και διηγείται στο κοινό την ιστορία του. «Η ιδέα ξεκίνησε από το γεγονός ότι ο δικός μου παππούς ήταν μέσα στην “Έλλη” όταν βομβαρδίστηκε, και από τότε έχει χάσει την ακοή του. Είναι απίστευτο πώς σημαντικές ιστορικές στιγμές έχουν συνδεθεί με τις ιστορίες ανθρώπων που μπορεί να μένουν δίπλα μας. Επίσης, αυτό που τρέχει ως υπότιτλος της παράστασης είναι “Η αναζήτηση της ευτυχίας”. Ένα μωσαϊκό της άγραφης ζωής, που όσες δυσκολίες κι αν συναντάει, έχει τις άμυνες να προχωρήσει μπροστά, με ελπίδα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι -που, μην ξεχνάμε, έχουν περάσει πολέμους- μας είπαν το ίδιο πράγμα. Πάντα υπήρχε αυτή η αχτίδα ευτυχίας στον ορίζοντα. Ξαφνικά, μέσα από τις ιστορίες ανακαλύπτεις ότι έχουμε την ίδια ιδιοσυγκρασία, αλλά διαφορετικά βιώματα. Βέβαια, ανεξάρτητα από την προέλευση του καθενός, ένα κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε υπάρξει γιοι και κόρες. Εξού και ο τίτλος του έργου», συμπληρώνει ο κ. Καλαβριανός. Συμπτωματικά, η παράσταση θα ανέβει τις ημέρες των επαναληπτικών εκλογών (γι’ αυτό υπήρξε και μια μικρή αλλαγή στον προγραμματισμό), μία επίσης σημαντική ημερομηνία για την ελληνική ιστορία, σαν αυτές που ανθολογεί η παράσταση μέσα από τις διηγήσεις των ηρώων της.
σχόλια