ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
22.6.2020 | 17:52

Η άποψή μου για τα παιδιά της ηλικίας μου

υποτιμάω πολλούς ανθρώπους δηλαδή όχι με το αν είναι καλύτεροι από εμένα σε κάτι αλλά από το μυαλό τους από τον τρόπο που μιλάνε που σκέφτονται από το πλάνο τους που έχουν στην ζωή και γενικά με το τι θέλουν να κάνουν. Είναι κακό το ξέρω αλλά ρε φίλε όταν βλέπω τον άλλον συνομήλικο μου να κωλοβαράει και να αμπελοφιλοσοφεί και να το παίζει αναρχία και αριστερά στα 18 ενώ δεν ξέρει καν γιατί δίνει πανελλήνιες ή γιατί διαβάζει τότε απλώς γελάω.Ότι κάνεις πρέπει αν έχει κάποιον λόγο αλλιώς μην το κάνεις. Μια ζωή στο γυμνάσιο και στο λύκειο έφερνα 13 και 14 επειδή γούσταρα να παίζω μπάσκετ όλο το απόγευμα και το βράδυ να πηγαίνω προπόνηση(από της 5 το απόγευμα μέχρι της 10 ήμουν έξω όλα τα χρόνια του γυμνασίου και της 1ης λυκείου όταν όλοι οι συμμαθητές μου διάβαζαν και ήταν σπίτι στα κινητά εγώ χτύπαγα μια μπάλα και έπιανα κουβέντες και φιλίες με 35 και 40 χρονών ανθρώπους και ανακάλυπτα έστω και στο ελάχιστον την ζωή). Ε λοιπόν έκανα κάτι που γούσταρα το τρένο δεν το έχασα δίνω πανελλήνιες φέτος έβγαλα απολυτήριο 18 έχω ένα ταπεινό lower(δεν μετανιώνω που δεν πείρα proficency επειδή έχω ρωτήσει οι περισσότεροι στην αγορά εργασίας δεν τα δικαιολογούν στα αλήθεια τα πτυχία τους) και το κυριότερο ξέρω που πάω και τι θέλω σε αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών στην ηλικία μου που πλέον οι μισοί καπνίζουν και το παίζουν αλητεία και οι άλλοι μισοί απλώς επιλέγουν την σχολή με την υψηλότερη βάση(για το φαίνεσθαι δηλαδή και για το τι θα πει ο κόσμος). Γελάω και με αυτούς που πάνε σε σχολές αστυνομίας και πυροσβευστικής και το παίζουν ότι τους αρέσει. Ναι μαλάκα θα γράψεις 18.200 για να μπεις αστυνομία και να λες μια ζωή''ασφάλεια και δίπλωμα παρακαλώ'' ή ''στον 2ο όροφο ανεβείτε για να βγάλετε ταυτότητα''. Αφήστε τα ψώφια ότι σας πούνε οι γονείς σας κάνετε καλύτερα λιγότερος σοβαρός ανταγωνισμός στα υπόλοιπα επαγγέλματα αφού θες να είσαι μια ζωή δημόσιος υπάλληλος εμένα τι λόγος μου πέφτει; Αλλά μην μου λες τώρα ότι θες να μπεις Ευελπίδων ξαφνικά στα 16 που την ανακάλυψες επειδή σου αρέσει ο στρατός πες καλύτερα σου αρέσει η μονιμότητα δεν είναι κακό να το πεις κακό είναι να λες ψέματα στα μούτρα μας.Το αστείο σε όλο αυτό είναι ότι όταν ήμουν μικρός ήμουν πολύ ατίθασο παιδί δεν άκουγα κανέναν μάλωνα συνέχεια με τους γονείς μου(και με συμμαθητές με τρέχανε στον διευθυντή μια φορά είχα σπάσει το δόντι ενός παιδιού στην 3η δημοτικού...) έφερνα 8 στο δημοτικό ενώ οι γονείς των άλλων παιδιών λέγανε στα παιδιά τους να μην με κάνουν παρέα γιατί ''ο τάδε μαλώνει και δεν διαβάζει και δεν ακούει τους γονείς του δεν είναι καλό παιδί'' όταν πλέον τα μισά και μαλακισμένα από αυτά που δεν με έκαναν παρέα στο δημοτικό γιατί ήμουν κακή ''επιροή''καπνίζουν πίνουν το παίζουν ιστορίες στα 18 ενώ όταν ήμασταν 10 και 11 φωβόντουσαν να πούνε κουβέντα στην μαμάκα τους μην τους κάνει ντα τώρα έρχονται με το τσιγάρο στο χέρι και με ρωτάνε αν έχω αναπτύρα. Όχι ρε μαλάκα σκατόφλωρε δεν έχω δεν καπνίζω εγώ δεν παρασύρομαι σαν εσένα από μαλακίες εγώ μπασκετ έπαιζα για αυτό δεν διάβαζα δεν την έβγαζα στην καφετέρεια της γειτονιάς μιλώντας για μπάφους στα 16 και στα 17 μου. Φαίνεται τελικά πόσο βλάκες ήταν οι ίδιοι οι γονείς αυτών των παιδιών και πόσο σωστά εγώ προχώρησα(ούτε τσιγάρο έχω βάλει στο στόμα ούτε μαλώνω χωρίς λόγο ούτε πάω σε ένα πάρτι ή ένα club για να γίνω κωλοτρυπίδα και να το ανεβάσω story στο instagram). Πως λοιπόν αυτά τα παιδιά που είναι τόσο αδύναμοι χαρακτήρες και επηρεάζονται από εξωγενείς παράγοντες(τους γονείς τους, τις παρέες που γνώρισαν στο λύκειο, τους συγγενείς τον έναν τον άλλον) θα μπορέσουν να εξελιχθούν στην ζωή τους; Όταν θα τους κρατάει κάτι πάντα πίσω. Εγώ πιστεύω προχωράνε αυτοί που μένουν εστιασμένοι στον καθαρά προσωπικό τους στόχο(και όχι στον στόχο που έχουν βάλει άλλοι για εσένα) και δεν παρασύρονται από σειρήνες, το ταξίδι αν δεν έχει Ιθάκη δεν έχει νόημα μιας και παλεύεις και προσπαθείς χωρίς λόγο άρα είτε το κάνεις είτε όχι το ίδιο και το αυτό είναι. Μικρός δεν διάβαζα γιατί είχα σαν στόχο να παίξω μπάσκετ(γέλα όσο θες αυτό ήθελα) μόλις είδα ότι δεν με πάει στην 2α λυκείου (1.78 είμαι) πήγα στην εναλλακτική λύση άρχισε να μου αρέσει το διάβασμα και ξεκίνησα να διαβάζω γιατί εγώ το ήθελα όχι γιατί μου το είπε η μάνα μου ή ο πατέρας μου.Οπότε ναι πιστεύω πολλοί θα πάρουν τα αρχίδια μου και άλλοι θα τα πάνε καλά και μέσα σε αυτούς θα είναι οι μαθητές του 20 (που είναι low profile αλλά πολύ σοβαρά παιδιά)και αυτοί που ξέρουν τι θέλουν από την ζωή τους και πως το θέλουν.... Όλοι οι υπόλοιποι τους βλέπω σε καμιά πλατέια με κανένα μηχανάκι να τον ξύνουν ή να βάζουν σφραγίδες σε καμιά δημόσια υπηρεσία...
3
 
 
 
 
σχόλια
Μπράβο για τις αλήθειες που εγραψες! Έτσι ειναι. Αμα δεν έχεις κατι να σε καίει, ένα στοχο θες? Απωθημένο θες? Κατι να σε σπρώχνει μπροστά και να θες να γίνεσαι καλύτερος, τότε ναι γίνεσαι σαν την πλειοψηφία που περιγραφεις που περιμένει ενα ινστα στορυ ή ένα τσιγαριλικι ή κλπ κλπ ή τα λεφτά του μπαμπακα. Υπαρχουν ατομα τέτοια ενα σωρό. Εγω τα έχω δει αυτα όχι μονο στα σχολικά χρόνια, τα έχω δει υστερα στη δουλεια να στο παιζουν επιφάνεια, ατομα μηδέν που έφτασαν εκεί με τις πλάτες του μπαμπά και της μαμας. Και στο παιζουν αυθεντίες φλωρακια θα τους ελεγα εγω του κωλου. Βγες μαλάκα εξω να δεις πως βγαίνει το μεροκάματο και έλα μετα να μας πουλησεις μούρη. Για έλα. Αλλά υπάρχει και κατι αλλο. Δυστυχώς στην Ελλάδα με το υπάρχον συστημα (δε μιλώ για κόμματα) απλα ως κράτος ως κοινωνία, βλέπουμε ολα αυτα τα άχρηστα μηδενικά στις πιο μεγάλες θέσεις. Γιατι άραγε? Γνώμη μου να εισαι πιστός σε αυτο που πιστεύεις. Και να εχεις όνειρα. Και να ακολουθεις τα όνειρα σου με πάθος. Να τα εχεις βρει με σενα, να εχεις βρει ατομα να περνάς καλα μαζί τους και απο κει και πέρα δε σε ενδιαφέρει αν όλοι οι υπόλοιποι ζουν όπως περιέγραψες. Οτι καποιες φορες είναι αδικία εντάξει αλλά δεν είναι η μονη αδικία της ζωής υπάρχουν κι αλλες. Δύναμη και πίστη στον εαυτό σου λοιπον και να ακολουθεις τα όνειρα σου.
"Αν δε βράζει το αίμα σου... βράσε όρυζα". Σε καταλαβαίνω, νιώθω την ένταση με την οποία τα λες. Είναι ωραίο να έχεις ενέργεια, στόχους, ξεκάθαρες σκέψεις για το παρόν και το μέλλον. Είναι ωραίο όμως να έχεις και διάρκεια. Λίγο πιο χαλαρά, ώστε να προστατεύσεις και τα πρώτα και το δεύτερο. Δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή (κανείς δεν ξέρει και αρκετοί από εμάς ακόμα νομίζουμε ότι ξέρουμε) - οι άνθρωποι και οι καταστάσεις που λες ότι υποτιμάς (σίγουρα όχι με κακή πρόθεση) κάποια στιγμή μπορεί να σου δείξουν ότι τα πράγματα γίνονται και διαφορετικά. Συμφωνώ με Balloon - παθός μαθός.
Scroll to top icon