Φορούσα σιδεράκια από τα 9 μέχρι τα 15 μου χρόνια, την εποχή 1999-2005. Δε μου στάθηκαν εμπόδιο σε τίποτε. Είμαι από επαρχιακή πόλη. Θυμάμαι ήμασταν στο γυμνάσιο στο ίδιο τμήμα 6 άτομα με σιδεράκια, που πηγαίναμε στον ίδιο ορθοδοντικό. Ο καθένας και η καθεμιά έλεγαν το γιατρό κι εκείνος γελούσε, μην τυχόν τα βγάλετε σε εκείνον/η πριν από μένα. Ποτέ δεν του το είπα. Είχα υπομονή. Σήμερα όλοι/ες μου λένε ότι έχω το πιο όμορφο χαμόγελο. Όταν τα βλέπεις να θυμάσαι αυτό. Χαμογέλα, περιποιήσου τον εαυτό σου, απόκτησε αυτοπεποίθηση κι όλα θα γίνουν. Μην ντρέπεσαι και μην κρύβεσαι από κανέναν κι από τίποτε. Δε σου λέω να τα επιδεικνύεις, δε θα έχεις και κόμπλεξ όμως για κάτι που σχετίζεται με την εμφάνιση και την καλή σου υγεία. Καλή τύχη!!!
9.7.2020 | 03:01
Γιατιι;
Γιατί να νιώθω τόσο διαφορετική;γιατί να νιώθω ότι όλα στη ζωή μου μου πάνε χάλια και να μην μπορώ να χαρώ τα 19 μου χρόνια;Γιατί να υπάρχουν παντού εμπόδια;μια τα σιδεράκια που φοράω,μια που δεν με θέλει κάνεις και θέλω τόσο πολύ κάποιον που ούτε να με κοιτάξει,μια που είμαι πολύ ντροπαλή και δεν κάνω πράγματα που κάνουν οι άλλοι,δεν έχω καν τόσες.παρεες όσες οι φίλες μου...νιώθω μόνη κάποιες φορές και νιώθω ότι μου λείπουν πράγματα που τα έχουν οι άλλοι και κάνουν τα παιδιά στη ηλικία μου και εγώ δεν τα είχα και δεν θα τα έχω ποτέ...
1
