ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

οτι εχω συνδεσει την αγαπημενη μου φιλη με ασχημες καταστασεις. Αυτη εχει μονιμα αγχος για το μελλονι κι εγω βιωνω μια μονιμη θλιψη σε ο,τι κανω λογω διαφορων καταστασεων.Κανουμε τον χαβαλε μας αλλα μεταξυ μας συζηταμε και ολα τα σοβαρα πραγματα. Απλα αισθανομαι οτι τα εχουμε αναλυσει τοσο πολυ,που καθε φορα που θα συναντηθω μαζι της νωθω οτι κατι μου σφιγγει την καρδια. Ακομα κι αν ειμαι λιγο καλυτερα ψυχολογικα εγω,μολις ειναι να την συνταντησω με πιανει μια αρνητικοτητα. Δεν ξερω γιατι,ειναι υπεροχος ανθρωπος η κοπελα και την αγαπω πολυ. Απλα αυτοματα την συνδεω με ασχημες φασεις που περασαμε μαζι,η καθε μια για δικους της λογους. Ισως αισθανομαι και ασχημα που εγω αρχιζω να νιωθω καλυτερα κι αυτη ειναι ακομα ασχημα ψυχολογικα.Θελω πολυ να την βοηθησω να βγει απο ολο αυτο αλλα νιωθω οτι δεν μπορω. Δεν θελω να την παρατησω προφανως,απλα να την δω ξανα χαρουμενη.. Ανησυχω πολυ γι'αυτην και οση προοδο εχω κανει εγω με τον εαυτο μου εξαφανιζεται οταν την βλεπω ετσι και θλιβομαι ξανα. Κι ενω θελω να της μιλησω σοβαρα για οσα με προβληματιζουν σε αυτην και στις μεθοδους που αναζητα την ''γαληνη'' της,να την ενθαρρυνω σε κατι που σκεφτεται κι εκεινη να κανει αλλα φοβαται,δεν μπορω να το κανω. Κατι με κραταει πισω. Η σταση της ισως; Δεν γνωριζω. Δεν ειμαι και ουτε το παιζω ο ψυχολογος της. Ειμαι απλα μια φιλη της και επιθυμω να την βοηθησω εστω και στο ελαχιστο να βρει την ηρεμια της και να κυνηγησει οσα αγαπαει.