ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα μπω κατευθειαν στο θεμα. Οι γονεις μου ειχαν παντα ενα αγαπημενο παιδι. Την αδερφη μου που ειναι μεγαλυτερη απο μενα. Παντα μα παντα επαιρναν το μερος της οταν εγω έφταιγα. Οταν ομως εκεινη εφταιγε κι εγω νευριαζα μαζι της, τοτε οι γονεις μου ελεγαν...ἐ, δεν μπορει να μην της μιλας και να της το κρατας μανιατικο, γιατι ειμαστε μια οικογενεια᾽. Ναι, η αληθεια ειναι, οτι ειναι πιο ξεροκεφαλη και γενικα θα πεισμωσω αν ο αλλος με αδικησει ή μου συμπεριφερθει ασχημα. Η αδερφη μου παλι οτι και να κανει, κανει σαν να μη συμβαινει αργοτερα. Στο προκειμενο. Πριν λιγες μερες, με προκαλεσε με μια απιστευτη χειρονομια πανω στην κουβεντα. Πραγματικα εξοργιστηλα. Ειμαστε πανω απο 30 χρ και οι 2 και πλεον δεν μπορω να ανεχομαι και να συγχωρω τα παντα. Οι γονεις μου ναι μεν ειπαν οτι η συμπεριφορα της ειναι απαραδεκτη, απο την αλλη ψιλοθυμωσαν μαζι μου γιατι πλεον εχω σταματησει να της μιλαω. Ειλικρινα δεν ξερω τι να πω και πως να συμπεριφερθω. Νιωθω οτι για ακομη μια φορα ...ειμαι και κερατας και δαρμενοσ. Δηλαδη καποια στιγμη πρεπει αυτο να σταματησει. Δε γινεται καθε φορα που η αδερφη μου φταιει ή με προκαλει, εγω να το καταπινω και να το κανω γαργαρα. Ουτε ομως μπορω να ανεχομαι και μου κανει και η μανα μου ψυχολογικο εκβιασμο οτι μια οικογενεια ειμαστε και δεν πρεπει να το κραταμε μανιατικο. Ειλικρινα, αποφασισα να γραψω εδω μπας και μπορεσει καποιος να μου δωσει μια συμβουλη! Σας ευχαριστω!