ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να συνεχίσεις να κάνεις ό,τι κάνεις. Να βγαίνεις με φίλους - που να καταλαβαίνουν πότε πέφτεις. Να κάνεις καινούργια πράγματα. Να μιλάς. Να εκφράζεσαι. Να κλαις. Μην προσπαθείς να ξεχάσεις. Θα αρχίσεις να ξεχνάς χωρίς προσπάθεια. Μην ξεχνάς να ζεις και να φροντίζεις τον εαυτό σου. Θα μάθεις κάτι κι από αυτό. Και θα έρθει κάτι καλό - και φρέσκο. Όχι απαραίτητα άνθρωπος, αλλά κατάσταση.

Δεν είμαστε ρομπότ να πατάμε κουμπιά και να προχωράμε. Πόσο καιρό κράτησε η σχέση; Ενδεχομένως τρεις μήνες να μην είναι πολύ κι εσύ να βιάζεσαι. Είναι άκρως υπερβολικό να λες μετά από μόλις 3 μήνες "τι άλλο να κάνεις" λες και το παλεύεις την μισή σου ζωή. Κλάψε αν θέλεις να κλάψεις, δέξου όλα όσα νοιώθεις αλλά παράλληλα μην εγκατελείπεις τον εαυτό σου. Δεν χρειάζονται όμως υπερβολές, μην προσπαθείς να εκβιάζεις καταστάσεις. Όλα χρειάζονται τον χρόνο τους.Καλή δύναμη, θα περάσει κι αυτό.

Ζω το ιδιο εδω και δυο μηνες... Επισης δεν περναει, παρολο που με καθαρο μυαλο πλεον ειδα οτι τελικα εγω θα επρεπε να ειχα φυγει (λογω συμπεριφορων της), και οχι εκεινη... Δεν παυει ομως να υπαρχουν οι στιγμες που θα σκεφτω εκεινη και τις ομορφες στιγμες που περασαμε, και ας ηταν οι ασχημες πολυ περισσοτερες (γιατι να μην μπορω να επικεντρωθω σε αυτες ρε γαμωτο?). Ποναει ακομα περισσοτερο αν βλεπεις οτι ο αλλος το εχει ξεπερασει μεσα σε 2-3 ημερες και προχωρησε, ενω εσυ το κουβαλας πανω σου μηνες και δεν μπορεις να πας παρακατω... Ισως ομως αυτο να ειναι και ενα σημαδι, οτι δε νιωθουμε ολοι τα ιδια για τον αλλον... Τα κλισε "κανε κατι αλλο" κτλ, 9/10 φορες δεν εχουν αποτελεσμα (τουλαχιστον σ εμενα). Καθε βραδυ που ηρεμεις, καθε ζευγαρι που θα βλεπεις αγκαλιασμενο, θα σου φερνουν στο μυαλο τις δικες σας εικονες... Εγω κατεληξα στον χρονο... Μονο το περασμα του θα βελτιωσει τα πραγματα. Και θα κλαψεις, και θα στεναχωρηθεις, και θα ξεσπασεις. Θα δεις ομως οτι καθως θα περναει ο χρονος θα σηκωνεσαι (σηκωνομαστε) στα ποδια σου (μας)...