ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σαν σημερα πριν 1,5 χρονο πεθανε το μοναδικο αγορι που ερωτευτηκα πραγματικα και με ολο μου το ειναι,δεν προλάβαμε να ζησουμε πολλα ομως ακομη και αυτες οι λιγες στιγμες που ζήσαμε ειναι τοσο έντονες στο μυαλο μου.Σημερα λοιπον 1,5 χρονο μετα μπορω να πω οτι ειμαι καλα,οσο γινεται φυσικα,καποιες φορες χανομαι,ξεσπαω,δεν ειμαι καλα απομακρύνομαι απο ολους και παλι ο ιδιος φαύλος κυκλος.Νιωθω τοσο τυψεις και ενοχές οταν μιλαω με καποιο αγορι η οταν με φλερτάρει καποιος,ξερω οτι δεν πρεπει γιατι η ζωη προχωραει ομως νιωθω σαν να τον πληγώνω,σαν να μην πρεπει να το κανω,ειμαι κολλημένη σε κατι που δεν θα μπορεσω να ξαναζήσω ποτε,ποσο αδικο αυτο το ποτε ειδικότερα οταν προλαβες να χαρεις το ατομο που εφυγε..