ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ανασφάλιστη, δεν έχω χρήματα για ψυχολόγο ή ψυχίατρο, προσπάθησα με δημοτικούς και δεν (δικαιούσαι 4 συνεδρίες πιο πολυ συμβουλευτικού τύπου και τέλος, εγώ πήγα, τις έκανα και τις 4, μια χαρά ο άνθρωπος που συνεργάστηκα και πολύ κατανοητός και βοηθητικός, απλά δεν έγινε απολύτως τίποτα σ' εμένα). Υποφέρω και δεν έχω ιδέα πώς θα τα καταφέρω. Μέχρι και κρίσεις πανικού κατάφερα (σχεδόν) να εξαφανίσω ολομόναχη, λόγω αυτής της έλλειψης χρημάτων που δεν επέτρεψε ποτέ επίσκεψη σε ειδικό, αλλά πόσα να κάνω μόνη μου πια; Τώρα έχω κάτι που δεν μου φεύγει. Εφάρμοσα τη "μέθοδο" που εφάρμοζα στον πανικό (εκλογίκευση και δημιουργία ρουτίνας) και δεν έπιασε. Έχω κάτι που δεν ξέρω τι είναι, κάθεται εκεί και με τρώει. Δεν μπορώ να το εκλογικεύσω ούτε να το αγνοήσω ούτε να το ξεχάσω. Καμιά φορά ελέγχω μετά βίας τον εαυτό μου, σαν να μπαίνω σε έναν παράλληλο κόσμο, κι άλλοτε ο πόνος είναι τόσο βαθύς που νιώθω ότι περνάει στο σώμα μου και θα μ' αφήσει στον τόπο. Πέρασα μια δύσκολη κατάσταση ομως που ακόμα και αν δεν δημιούργησε όλο αυτό, τουλάχιστον το πυροδότησε, άρα θα κάνω μια προσπάθεια να περιμένω μήπως κυλώντας ο χρόνος με βοηθήσει. Βεβαια έχει περάσει κιόλας ένας χρόνος. Μάλλον πρέπει να περιμένω κι άλλο.